ایالت نوادا به گوگل اجازه داد اولین نمونه از یک خودروی بدون راننده را در مسیرهای عمومی این ایالت به آزمایش بگذارد. حالا به نظر می‌رسد بعد از آزمایش اولین نمونه در معروف‌ترین خیابان لاس وگاس، خودروهای بی‌راننده به زودی به یک واقعیت تبدیل خواهند شد.

نوادا اولین ایالتی است که گواهی تردد این خودرو را در خیابان‌ها صادر کرده و این یعنی تویوتای پیروس که به سیستم‌های راهبری گوگل مجهز شده، اولین خودرو در دنیاست که بدون‌کمک راننده‌اش می‌راند. اما دنیای پر از خودروهای بدون راننده واقعا چه شکلی خواهد داشت؟ آیا این پدیده‌های جدید می‌توانند مقوله رانندگی را از اساس دگرگون کنند؟



ترافیک کمتر
در هر نقطه‌ای از یک جاده یا خیابان همان‌قدر که تعداد خودروها بیش‌تر می‌شود، سرعت حرکتشان هم کمتر می‌شود. یکی از دلایل اصلی آن است که رانندگان از سرعت خود می‌کاهند تا در فشردگی خودروها بهتر بتوانند فاصله خودروی خود را با جلویی‌ها یا کناری‌ها حفظ کنند. اما خودروهای بدون راننده، به‌خصوص اگر با یکدیگر در ارتباط هم باشند، به راحتی می‌توانند در نزدیکی یکدیگر (حتی سپر به سپر) با سرعت بالا حرکت کنند. بنابراین به هنگام تراکم، خودروها با همان سرعت بالا به حرکت ادامه می‌دهند و این یعنی توقف و ترافیک فشرده کمتر و روانی حرکت بیشتر.




خیابان‌ها و جاده‌های امن‌تر
بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، تصادفات رانندگی در سراسر دنیا هر سال بیش از 1 میلیون و 200 هزار کشته و بیش از 50 میلیون نفر آسیب‌دیده برجای می‌گذارند. انحراف از مسیر، رانندگی به هنگام مستی یا خواب‌آلودگی و پرت شدن حواس راننده از کاری که باید بر آن متمرکز شود عامل بیش از نیمی از این تصادفات هستند (و به گزارش اداره ملی امنیت ترافیک آمریکا عامل بیش از 60 درصد تصادفات). اما حواس خودروی گوگل هنگام حرکت به اطراف پرت نمی‌شود، موقع راندن با تلفن حرف نمی‌زند، سرش را پایین نمی‌آورد تا پیچ رادیو را بپیچاند یا صدایش را کم و زیاد کند، ناگهان به چیزی در این سو و آن سوی جاده خیره نمی‌شود و چنان طراحی شده که هرگز از حداکثر سرعت مجاز تخطی نمی‌کند. همواره به قوانین راهنمایی و رانندگی وفادار است و هیچ‌گاه موقع حرکت به خودروی جلویی نمی‌چسبد. علاوه بر همه اینها، تحلیلگران پیش‌بینی می‌کنند در آینده‌ای نزدیک همه این خودروها پیوسته در جاده‌ها و خیابان‌ها با یکدیگر در ارتباط خواهند بود و از تصمیم دیگری برای عوض کردن خط حرکت و پیچیدن به سمت راست یا چپ آگاه خواهند شد.

رانندگی آسوده‌تر و رانندگان بیشتر
با وجود خودروهای فعلی و خطرات بالقوه فعلی، بسیاری عطای داشتن خودرو و راندنش را به لقایش بخشیده‌اند. پس چنین رانندگی بی‌دردسری حتما بر تعداد «رانندگان!» یا بهتر بگوییم صاحبان خودروها می‌افزاید. با این فناوری تازه، خودرو بیشتر به چیزی شبیه یکی از وسایل خانه تبدیل می‌شود که استفاده از آن کاملاً ساده و بی‌خطر خواهد بود. خودروهای تازه، سالمندان، کم‌توانان، کسانی را که دیدشان در شب به تحلیل می‌رود و حتی آنهایی را که به علت ارتکاب خطاهای متعدد، طبق قانون حق رانندگی ندارند دوباره با خودروهای هشیار و سربه‌زیر به خیابان‌ها می‌کشند.

کارایی بیشتر، صرفه‌جویی در وقت و هزینه
یک استاد دانشگاه می‌تواند پشت فرمان خودرویش بنشیند، اما به جای در دست گرفتن فرمان و پیدا کردن راه، مقالات دانشجویانش را بخواند، به آنها نمره بدهد، قرارهایش را بررسی کند و بالاخره تا وقت رسیدن به مقصد هر کار عقب‌افتاده‌ای را سامان دهد. این خودرو همچنین می‌تواند همچون خدمتکاری صادق و مطمئن صبح بچه‌ها را به مدرسه ببرد، بعد به خانه برگردد و والدین را به سر کار ببرد یا اگر بعد از یک بازی تنیس یا فوتبال با دوستان، دست یا پایتان آسیب ببیند و حوصله و اعصاب رانندگی نداشته باشید، باز هم این خودروی بی‌ادعا شما را به خانه می‌برد.


جان گرفتن این خودروها بی‌تردید روش‌ها و سبک طراحی خودرو را هم تغییر خواهد داد. با وجود تغییراتی در شکل خودرو که برای استقرار رادارها، دوربین‌ها و دیگر امکانات کامپیوتری و اطلاعاتی ضروری است،‌ یک خودروی بی‌راننده همچنان باید ظاهری جذاب داشته باشد و دست‌کم به پای همتاهای بنزینی و گازوئیلی‌اش برسد و این ممکن است کار را کمی دشوار کند. جدا از اینها، برای مثال بعید به نظر می‌رسد خودرویی که قرار نیست هیچ‌گاه تصادف کند به «سپر» احتیاج داشته باشد. همچنین خیابان‌ها، مسیرها و جاده‌ها هم باید متناسب با افزایش حجم تردد این خودروها به تجهیزات راهنمای آنها مجهز شوند. با این اوصاف خودروهای بدون راننده امروز دنیای بهتری را به تصویر می‌کشند و در آینده‌ای احتمالا نزدیک آن را می‌سازند. هرچند مساله قیمت و مقرون به صرفه بودنشان از نظر اقتصادی مهم‌ترین مساله‌ای است که هنوز نمی‌توان پیش‌بینی دقیقی در موردش ارائه داد.