درآمدزایی از بازیکنان
باشگاه‌های فوتبال دنیا پیش از خرید هر بازیکن، به روش‌های کسب سود از او می‌اندیشند. برای هیچ ستاره‌ای پول هنگفتی هزینه نمی‌شود و روی هیچ استعدادی سرمایه‌گذاری نخواهد شد؛ پیش از آن‌که ابعاد اقتصادی این سرمایه‌گذاری کاملا مشخص شود. بازیکنان فوتبال به دو روش مستقیم و غیرمستقیم به باشگاه‌های خود سودرسانی می‌کنند تا پرداخت دستمزدهای بالا برای آنها ممکن باشد. در روش‌های مستقیم بازیکن شخصا سود هنگفتی را به حساب باشگاه منتقل می‌کند و در روش‌های غیرمستقیم، موفقیت‌های ورزشی آنها، سهم باشگاه را از جوایز و درآمدهای نقدی بیشتر می‌کند.
روش‌های مستقیم درآمدزایی
فروش بازیکن به باشگاه‌های بزرگ‌تر: باشگاه تاتنهام در تابستان گذشته نزدیک به صد میلیون دلار از فروش گرت بیل، ستاره جوان خود به رئال مادرید به دست‌ آورد. بازیکنانی که با باشگاه‌ها قرارداد دارند، برای جدا شدن از باشگاه خود مجبورند یا مبلغ رضایت نامه خود را بپردازند یا رقم فسخ قرارداد را. بایرن مونیخ، در تابستان گذشته با استفاده از بند فسخ قرارداد ماریو گوتزه با دورتموند، با پرداخت کمتر ۴۰ میلیون یورو، یکی از بهترین خریدهای فصل را انجام داد. رقم فسخ قرارداد، رقمی است که بازیکن در صورت پرداخت آن می‌تواند بدون رضایت باشگاهش از آن جدا شود.
فروش پیراهن و محصولات: فروشگاه‌های باشگاه رئال مادرید در سراسر دنیا هر ساله با فروش پیراهن شماره هفت این تیم که پشت آن نام رونالدو درج شده، نه تنها دستمزد نجومی ستاره خود را می‌پردازند؛ بلکه سود هنگفتی نیز به جیب می‌زنند. طبیعتا هر چه ستاره محبوب‌تر باشد، باشگاه درآمد بیشتری کسب خواهد کرد. به علت مشکلات قانونی کپی‌رایت در ایران، باشگاه‌های ایرانی از این امکان درآمدزایی محروم هستند.
حق تصویر و تبلیغ: بسیاری از باشگاه‌ها از حضور بازیکنان شان در برنامه‌های تبلیغاتی سهم می‌برند. نیمار، ستاره بارسلونا با هر بار حضور در تبلیغ و استفاده از تصویرش در محصولات مختلف مدیا، برای باشگاه کاتالان درآمدزایی می‌کند. همین حالا مهم‌ترین مشکل بر سر تمدید قرارداد مسی با بارسلونا بحث حق تصویر و حضور بهترین بازیکن دنیا در برنامه‌های تبلیغاتی است. در ایران نه تنها امکان مشخصی برای درآمدزایی باشگاه‌ها از این طریق وجود ندارد؛ بلکه حتی زمزمه‌هایی درباره موانع حضور ستاره‌های فوتبال در تبلیغات شنیده شده است.
روش‌های غیرمستقیم درآمدزایی
ستاره‌ها باتوجه به محبوبیت خود، تماشاگران را برای تماشای بازی‌های خود به ورزشگاه می‌کشانند و از طریق سود بلیت فروشی، درآمدی را نصیب باشگاه‌هایشان می‌کنند.
حضور ستاره‌ها، توجه مردم و رسانه‌ها را به باشگاه‌ها جلب می‌کند. این توجه اسپانسرها را به سمت باشگاه سرازیر می‌کند و با استفاده از محبوبیت بازیکنان، باشگاه‌ها می‌توانند قراردادهای اسپانسرینگ و بازرگانی بهتری ببندند.
ستاره‌ها برای باشگاه برندسازی می‌کنند. لس آنجلس گالکسی بعد از خریدن دیوید بکهام، حالا به یکی از برندهای معتبر در صنعت فوتبال دنیا بدل شده است. تبدیل یک باشگاه به برند، ستاره‌های دیگر را آسان‌تر به آن باشگاه می‌کشاند و دست مدیران را در قراردادهای ورزشی و بازرگانی باز می‌گذارد و به آنها امکان بیشتری می‌دهد.
توجه مخاطبان فوتبال به یک باشگاه بعد از ورود ستاره‌ها به آن، شبکه‌های تلویزیونی را برای خرید حق پخش بازی‌های آن باشگاه مشتاق می‌کند و از این طریق سود باشگاه از قراردادهای حق پخش را افزایش می‌دهد.
موفقیت ورزشی ناشی از نمایش مطلوب و کیفیت بازیکنان، بر اعتبار و درآمد باشگاه‌ها می‌افزاید. موفقیت‌ها در لیگ‌ها و تورنمنت‌های مختلف، جوایز نقدی را نصیب باشگاه می‌کنند. تداوم موفقیت‌ها و قهرمانی هم برای باشگاه برندسازی می‌کند.
کاپیتان فرهاد؛ سودآورترین سرمایه استقلال
یکی از راه‌های کسب درآمد از بازیکنان توسط باشگاه‌ها، استفاده از محبوبیت آنهاست. ستاره‌ها تماشاگران بیشتری را به ورزشگاه‌ها می‌کشانند و توجه دوربین‌های تلویزیونی و رسانه و به تبعیت از آنها اسپانسرهای تبلیغاتی را جلب می‌کنند. فروش پیراهن این ستاره‌ها و محصولات مرتبط با این ستاره‌ها هم سود سرشاری را نصیب باشگاه می‌کند. این درآمدهای هنگفت، پرداخت دستمزدهای نجومی ستاره‌ها را توجیه می‌کند. با همین انگیزه است که باشگاه‌های در حال توسعه سراغ ستاره‌های فوتبال می‌روند. پاری‌سن‌ژرمن زلاتان ابراهیموویچ را می‌خرد، ژاپنی‌ها دونگا را به شرق دور می‌کشانند، السد رائول را می‌خرد، آنژی دستمزد نجومی اتوئو را متقبل می‌شود و آمریکایی‌ها سراغ بکهام می‌روند. در فوتبال ایران هم نمونه‌هایی از ستاره‌های محبوب را می‌توان یافت. ستاره‌هایی که به تنهایی می‌توانند جمعیتی عظیم را به ورزشگاه‌ها بکشانند. برای تماشای اولین بازی علی کریمی بعد از بازگشت از اروپا ۹۰ هزار پرسپولیسی در لیگ هشتم به ورزشگاه آزادی رفتند، بازگشت تونی اولیویرا پرتغالی به تبریز تماشاگران تراکتوری را با ورزشگاه یادگار امام آشتی داد و در سال‌های اخیر استقلالی‌های زیادی برای دیدن بازی کاپیتان محبوب خود به ورزشگاه‌ها رفتند. مجیدی تا نیمه‌های راه لیگ امسال همراه با استقلال بود و بعد از بازی با مس کرمان از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. باتوجه به مشکلات کپی رایت، حق پخش و اسپانسرینگ در فوتبال ایران، با یک حساب ساده می‌توان به سوددهی کاپیتان محبوب آبی‌ها تنها از راه کشاندن هواداران به ورزشگاه پی برد. بعد از خداحافظی مجیدی از استقلال به‌طور متوسط ۸ هزار استقلالی از هر بازی خانگی این تیم دیدن کردند. این در حالی بود که در پنج بازی ابتدای فصل که مجیدی برای استقلال به میدان می‌رفت، مجموعا ۲۰۰ هزار استقلالی برای تماشای بازی تیم خود به ورزشگاه آزادی رفتند. کارشناسان این اختلاف معنادار در تعداد تماشاگران بازی‌های استقلال را به محبوبیت مجیدی نسبت دادند و حتی بازیکنان استقلال نظیر خسرو حیدری و حنیف عمران‌زاده هم به این نکته اعتراف کردند. به این ترتیب مجیدی در ۵ بازی مجموعا ۱۶۰ هزار نفر را بیشتر از میانگین تماشاگران استقلال به ورزشگاه کشاند. با توجه به میانگین ۱۲ هزار تومانی بلیت‌های این فصل ورزشگاه آزادی، این تعداد تماشاگر مجموعا یک میلیارد و نهصد و بیست هزار تومان بلیت خریداری کردند. به گفته مهدی تاج، رئیس سازمان لیگ ۸۰ درصد از درآمدهای حاصل از بلیت فروشی به باشگاه میزبان می‌رسد. یعنی از سودآوری مجیدی در این ۵ بازی، استقلالی‌ها رقمی بالغ بر ۵/۱ میلیارد تومان سود به دست آوردند. این در حالی بود که مجیدی برای هر فصل حضور در استقلال دستمزدی ۵۸۵ میلیون تومانی دریافت می‌کرد. به این ترتیب مجیدی نه تنها با کشاندن هواداران خود به ورزشگاه در پنج بازی ابتدایی فصل، مبلغ لازم را برای پرداخت دستمزد خود تامین کرد؛ بلکه بیش از یک میلیارد و دویست میلیون تومان به باشگاه استقلال سود رساند.