«چاووش» در «کنج صبوری»

دنیای اقتصاد- ۳۰شهریور سالروز درگذشت هنرمند نام‌آشنای خراسانی، پرویز مشکاتیان بود، برای گرامی‌داشت یاد این موسیقیدان بخشی از گفت‌وگوی پروین مشکاتیان با خبرگزاری ایسنا را که به همین مناسبت منتشر شده است، مرور می‌کنیم.

پروین مشکاتیان، خواهر پرویز مشکاتیان می‌گوید: پرویز در سال‌های آخر زندگی راجع به امور اجتماعی و هنری و جایگاه هنر موسیقی در جامعه‌ نگران بود و از افول این هنر رنج بسیاری می‌برد به‌طوری که این مهم دغدغه‌ اصلی ایشان شده بود و کمتر در جامعه حضور پیدا می‌کرد. استاد تلاش زیادی کرد تا گام مثبت و روبه‌جلو برای جایگاه هنر موسیقی در این کهن‌دیار تمدن بردارد و راه را برای آیندگان هموار کند؛ گرچه او همیشه در جمع دوستان و خانواده‌اش شاد وانمود می‌کرد اما در پس اندیشه‌اش غم مهجور بودن هنر به‌ویژه موسیقی را داشت به همین دلیل اثر معروفش به نام پس پرده را تدوین کرد. وی می‌گوید: در منزل استاد در تهران هنگامی‌که تمام مسئولان، بستگان و هنرمندان حضور داشتند اعضای شورا و شهردار وقت قول دادند که پیکر استاد در داخل باغ عطار و در جوار مقبره‌ وی بیاساید؛ فرزندان و خانواده با توجه به این شرط با دفن استاد در نیشابور موافقت کردند اما زمانی‌که هنگام تدفین فرارسید، گفتند دفن میّت در اماکن تاریخی که ثبت میراث فرهنگی شده امکان‌پذیر نیست لذا با فاصله حدود ۲۰۰ متر و در خارج محوطه‌ عطار و در شمال آن در زمینی که ظاهرا متعلق به شهرداری بود تدفین شد و بقیه مراسم صورت گرفت.

مسئولان به تعهدات خود عمل نکردند

پروین مشکاتیان عنوان می‌کند: باوجود صورت‌جلسه‌های موجود در شهرداری و شورا که در همان زمان در رسانه‌ها به چاپ رسید شهرداری متعهد شد که این زمین ۳ هزار متری را به خانواده استاد مشکاتیان انتقال دهد و مبلغ یک میلیارد تومان برای ساخت بنای یادبود و المان و مجسمه هزینه کند اما هنوز پس از گذشت ۶ سال این تعهدات انجام نشده است. وی ادامه می‌دهد: علاوه بر عدم‌انجام تعهدات یادشده هیچ اقدام عمرانی، بهسازی محیط، پاکسازی فضای سبز، انجام مبلمان شهری و پارکی که در خور شأن عطار، کمال‌الملک، پهلوان شورورزی، استاد گرایلی، استاد شیدا و استاد مشکاتیان باشد صورت نگرفته است و شهرداری و اداره‌ میراث فرهنگی و گردشگری و اداره ارشاد اسلامی نسبت به موارد ذکر شده واکنش مناسب نشان نمی‌‍‌دهند حتی همه‌ شهروندان نیشابور و دیگر کسانی که به تمدن، ادب و هنر این کشور علاقه دارند، هر روز شاهد هستند که این محوطه محل عبور احشام، اسب، شتر و کالسکه، درشکه و... است که بر اثر دفع فضولات آن‌ها بوی نامطبوعی کل منطقه را فراگرفته است. مشکاتیان می‌گوید: چندین بار در این مدت با مقامات مسئول شهر جلسه و نشست داشته‌ایم حتی آخرین بار همین ۳ ماه گذشته، مسئولان وقت در روز بزرگداشت عطار نیشابوری به منزل مادر استاد آمدند و از ایشان عیادت کردند و قول‌های زیادی دادند اما در پایان شهریورماه ۹۵ هیچ‌یک از آن‌ها مسئول نیستند و با کلام دیگر «دو صد گفته چون نیم‌کردار نیست»