مطابق سن خودت رفتار کن
دختر شما هفت سال دارد، اما فکر می‌کنید مثل یک دختر سه ساله رفتار می‌کند. روان شناسان کودک می‌گویند در واقع این عکس‌العمل والدین به رفتار بچه برنمی‌گردد؛ بلکه والدین سعی دارند وضعیت ناامیدکننده خود را کنترل کنند.
بچه ممکن است مطابق سنش رفتار کند؛ ولی ما با گفتن این جمله می‌خواهیم خودمان احساس بهتری داشته باشیم. بچه‌هایی که انتقاد والدین را می‌شنوند سعی می‌کنند با کارهای غیرمعمول توجه آنها را جلب کنند. وقتی احساس می‌کنید عصبی شده‌اید سعی کنید فقط آرام و بی‌حرکت بایستید و کاری نکنید. این کار باعث می‌شود آدرنالین شما پایین بیاید و به جای اینکه قسمت هیجانی مغز عمل کند قسمت منطقی و عقلانی آن به کار بیفتد.
عذرخواهی کن
بچه پیش‌دبستانی شما اسباب بازی یکی از همبازی‌هایش را برداشته و باعث شده او گریه کند. به جای اینکه از او بخواهید عذرخواهی کند به او یاد دهید با محبت و دلسوز باشد، کاری که بسیار ستودنی است. با اجبار کردن کودک برای عذرخواهی کاری پیش نمی‌رود، مهارت اجتماعی بودن و با محبت بودن چیزی است که او نیاز دارد یاد بگیرد. شاید مفهوم عذرخواهی برای خیلی از بچه‌ها هنوز گنگ باشد، پس چه بهتر است خود به جای او عذرخواهی کنید، چون شما الگوی او هستید و او ناخودآگاه یاد می‌گیرد که در چنین موقعیت‌هایی چه کار کند.
نفهمیدی؟
شما چند بار سعی کرده‌اید که به کودک خود جدول ضرب یا پرتاب کردن توپ را یاد دهید، اما وقتی می‌بینید هنوز یاد نگرفته فورا نگویید «نفهمیدی؟» چون کودک اگر چیزی را یاد بگیرد خودش دوست دارد با انجام آن والدینش را خوشحال کند. گفتن این کلمه یک نوع قضاوت عجولانه است و پرسیدن اینکه چرا نفهمیدی یک نوع احساس سرخوردگی به کودک می‌دهد؛ پس با گفتن این کلمه پیغام ناخوشایندی را منتقل نکنید. به جای آن می‌توانید کمی استراحت کرده و دوباره قدم به قدم آموزش را شروع کنید، شاید تغییر نحوه آموزش بیشتر به یادگیری او کمک کند.
می‌روم و تنهایت می‌گذارم
تصور کنید به یک محوطه بازی یا پارک رفته‌اید و بعد از یک ساعت مجبورید آنجا را به خاطر یک قرار کاری ترک کنید؛ اما کودک شما نمی‌آید؛ نباید بگویید: «من رفتم تو اینجا تنها بمان». بچه این حرف شما را جدی می‌گیرد و می‌ترسد او را رها کنید؛ اما چه اتفاقی می‌افتد وقتی ببیند شما هنوز آنجا هستید و تهدید شما دروغ بوده؟ ما می‌خواهیم او حرف ما را باور کند پس چیزی را که حقیقت ندارد به او نگویید. شاید برخی والدین بگویند خب مجبوریم در آن لحظه تهدید کنیم، اما تهدید شما نباید توخالی و غیرواقعی باشد. به جای اینکه بگویید تنهایت می‌گذارم، راه خود بگیرید و بروید و نیازی به تهدید نیست، مطمئن باشید خودش دنبال شما راه می‌افتد.
صبر کن تا بابا بیاید
این جمله کلیشه‌ای والدین نه تنها نوعی تهدید است؛ بلکه ترویج نوعی نظم و انضباط سفت و سخت است. برای تاثیر بهتر باید حواس تان به موقعیت باشد. تنبیهی که به تعویق می‌افتد با عملی که فرزند شما انجام داده توالی ندارد و تا وقتی که پدر خانواده به خانه برسد کودک شما از یاد می‌برد که دقیقا چه کار اشتباهی انجام داده است. از سوی دیگر، پیش‌بینی مجازات کار انجام شده ممکن است بدتر از تنبیهی باشد که کودک مستحق آن است. با تفویض تنبیه به والد دیگر، اقتدار خود را تضعیف می‌کنید. ضمن آنکه پدر خانواده را در نقش پلیس به کودک می‌شناسانید.
تو خیلی...
وقتی برچسب‌هایی از قبیل اینکه «این بچه خجالتی منه» روی کودک خود می‌زنید باید متوجه باشید که آنها هر آنچه می‌شنوند را بی‌چون و چرا باور می‌کنند، حتی وقتی در مورد خودشان باشد؛ بنابراین برچسب‌های منفی می‌تواند موجب تضعیف اعتماد به نفس آنها شود. حتی کلمات خنثی مانند خجالتی یا هوشمند نیز می‌تواند تاثیرات منفی بر کودک بگذارد. راه بهتر برای بیان یک خصوصیت خاص در کودک آن است که از بیرون به قضیه نگاه کنید و مثلا بگویید: «سارا وقتی می‌بینه کسی باهاش بازی نمی‌کنه، ناراحت می‌شه. به نظرت چطور می‌شه کمک کرد احساس بهتری داشته باشه؟»
گذاشتن اسم روی بچه‌ها
اگر کودکان را با نام‌هایی مانند احمق، تنبل و امثال آن بنامیم، آنها باور می‌کنند که دارای این صفات و خصوصیات هستند. به علت آسیبی که به کار بردن این نام‌های منفی به شخصیت بچه‌ها وارد می‌کند، اعتماد به نفس آنها را از بین می‌برد. به عنوان مثال، اگر کودکی به صفت زشت نامیده شود، ممکن است از حضور در جمع و بازی با دیگران خودداری کند. یا اگر بگویید «کمرو» از ارتباط با همسالان و بزرگ‌ترها پرهیز می‌کند. به بیان دیگر، نباید از قدرت تاثیر کلمات بر زندگی کودکان غافل شد. کلمات بر افراد اثر می‌گذارد. هر لغت و جمله‌ای که به کودکان گفته می‌شود، به همراه خود پیام مهمی درباره کودک و رابطه او با دنیای خویش دارد.