دو خطای عمده در خرید آپارتمان

برخی متقاضیان مصرفی مسکن که این روزها تحت تاثیر قرار گرفتن در فاز پیش رونق، تصمیم خود را برای خرید آپارتمان قطعی کرده‌اند هم اکنون در معرض دو خطای عمده برای انتخاب واحد مورد نظر خود هستند.به گزارش «دنیای اقتصاد»، در حال حاضر عمده متقاضیان مصرفی خرید آپارتمان، تازه واردها به این بازار هستند که قصد دارند برای اولین بار با استفاده از وام مسکن و پس‌اندازهای خود آپارتمانی را خریداری کنند.در این میان بخش دیگری از متقاضیان افرادی هستند که قصد دارند در شرایط فعلی که قیمت مسکن در سطح مناسبی قرار گرفته و سقف تسهیلات خرید آپارتمان نیز به میزان قابل‌توجهی تقویت شده است، از فرصت استفاده کرده و آپارتمان خود را تبدیل به احسن کنند.دو خطای عمده در زمان خرید آپارتمان برای هر کدام از این دو دسته از متقاضیان هم اکنون مهم‌ترین خطاهای رایج در میان متقاضیان واحدهای مسکونی محسوب می‌شود که در بسیاری موارد تصمیم‌گیری درست در زمان خرید مسکن را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

اولین خطای رایج به خطای متقاضیانی بر می‌گردد که قصد دارند آپارتمان کوچک متراژ خود را تبدیل به احسن کنند.عمده این متقاضیان افرادی هستند که هم اکنون در نتیجه افزایش سقف تسهیلات مسکن قصد دارند با استفاده از وام و پس‌اندازهای خود مساحت آپارتمان مسکونی فعلی خود را افزایش دهند.در این میان، دسته‌ای از این متقاضیان از توان مالی برای افزایش متراژ واحد خود بین ۱۰ تا ۳۰ مترمربع برخوردارند و عمده خطای دید موثر در این دسته از متقاضیان در جریان مقایسه واحد جدید با واحد قبلی به این افراد مربوط می‌شود.هر چند متقاضیان خرید آپارتمان‌های با متراژ بیش از ۳۰ مترمربع به‌طور کلی متوجه تفاوت موجود بین آپارتمان خود با آپارتمان جدید به لحاظ مساحت می‌شوند اما عمده افرادی که قصد دارند واحد خود را تا ۳۰ مترمربع افزایش مساحت دهند عموما با خطای دید مواجه می‌شوند.اغلب این متقاضیان ممکن است در زمان بازدید از واحدهای مسکونی به این تصور برسند که به‌عنوان مثال واحد ۸۰ متری که به آنها پیشنهاد شده است تفاوت چندانی با واحد ۶۰ یا ۶۵ متری که در حال حاضر در آن سکونت دارند، ندارد.

به همین دلیل اغلب این گروه از متقاضیان که به قصد تبدیل به احسن کردن ملک خود وارد بازار مسکن شده‌اند پس از مواجهه با چنین وضعیتی دچار نوعی سردرگمی ناشی از این خطای دید می‌شوند.این در حالی است که این تصور که غالبا در میان این دسته از متقاضیان خرید آپارتمان ایجاد می‌شود تنها ناشی از خطای دید آنها است.هر چند نقشه‌ای که آپارتمان براساس آن ساخته شده، محل قرارگیری هر یک از بخش‌های آپارتمان مانند اتاق ها، آشپزخانه، سرویس‌های بهداشتی و... و به‌خصوص مساحت هر یک از این فضاها در مقایسه با آپارتمان قبلی در ایجاد این خطای دید بی‌تاثیر نیست اما خالی بودن آپارتمان جدید از لوازم و اثاثیه منزل، عمدتا این خطای دید را تشدید می‌کند.به این معنا که آپارتمان‌های دیزاین شده یا به عبارت بهتر واحدهایی که در آنها اثاثیه و لوازم منزل چیدمان شده است غالبا از آپارتمان‌ها و واحدهای مسکونی خالی بزرگ‌تر به نظر می‌رسند.

به این ترتیب هر چند عوامل ذکر شده در بالا در ایجاد این خطای دید در جریان تبدیل به احسن کردن آپارتمان‌ها تا ۳۰ مترمربع بزرگ‌تر، موثر است اما عمده خطای دید متقاضیان در این زمینه ناشی از خالی بودن آپارتمان جدید است.عمده متقاضیانی که در زمان تبدیل به احسن کردن آپارتمان خود غالبا دچار چنین احساسی می‌شوند در صورت خرید آپارتمان جدید و چیدمان لوازم و اثاثیه خود در آن خطای دید اولیه را نخواهند داشت.با این حال، این گروه از متقاضیان پس از گذشت مدت زمانی مشخص، با مشاهده تفاوت مساحت در هر یک از بخش‌های آپارتمان جدید در مقایسه با واحد قبلی، به اختلاف متراژ دو واحد قدیم و جدید خود پی می‌برند.

اشتباه دوم

دومین اشتباهی که هم اکنون تازه واردهای بازار مسکن در هنگام خرید آپارتمان با آن مواجهند پافشاری بیهوده برای افزایش مساحت واحد مورد تقاضای خود به‌رغم کمبود بودجه فعلیشان برای خرید آپارتمان بزرگ‌تر است.به‌عنوان نمونه، هم اکنون بخشی از متقاضیان خرید آپارتمان که عمده آنها برای اولین بار متقاضی خرید در بازار مسکن شده‌اند توان مالی به اندازه خرید یک واحد ۷۵ مترمربعی در مناطق معمولی شهر تهران دارند؛ این دسته از افراد غالبا در تلاشند تا با توان مالی فعلی خود که در حد خرید یک آپارتمان نوساز ۷۰ مترمربعی است واحدی به مراتب بزرگ‌تر اما چند ساله در حد ۹۰ تا ۱۰۰ مترمربع خریداری کنند.به این دسته از متقاضیان توصیه می‌شود اگر چه اختلاف متراژی که مد نظر آنها قرار دارد اختلافی نسبتا محسوس است اما براساس استانداردهای ساخت‌وساز، واحدهای ۷۵ تا ۹۵ مترمربعی و حتی ۱۰۰ مترمربعی عمدتا دو خوابه هستند.حتی اگر موارد محدودی از آپارتمان‌های ۱۰۰ مترمربعی سه خوابه هم وجود داشته باشد که تعدادشان محدود است اغلب فضاها و بخش‌های این گروه آپارتمان‌ها کوچک و ایجاد‌کننده مشکلاتی در نحوه چیدمان وسایل در آپارتمان مذکور است.

بنابراین ضرورتی ندارد که به بهای خرید آپارتمان چند ساله به جای واحد نوساز در منطقه‌ای پایین‌تر از منطقه مطلوب برای متقاضیان، متراژ آپارتمان افزایش یابد.به این ترتیب از آنجایی که عمده آپارتمان‌های موجود در متراژ ۷۵ تا ۱۰۰ مترمربع دو خوابه هستند بنابراین نیازی نیست تازه واردهای بازار مسکن در صورت نداشتن توان مالی خود را مکلف به خرید آپارتمان ۱۰۰ متری به جای آپارتمان ۷۵ یا ۸۰ متری کنند.از سوی دیگر متقاضیان خرید مسکن باید دقت داشته باشند که عمده واحدهای تا ۶۵ مترمربع بر اساس استانداردهای ساخت‌وساز ۱ خوابه هستند.

آپارتمان‌های ۷۰ تا ۱۰۰ مترمربع عموما دو خوابه هستند و از متراژ ۱۰۰ مترمربع به بالا می‌توان در صورت تمایل متقاضیان، آپارتمان‌های سه خوابه را نیز در میان فایل‌های فروش مسکن جست‌وجو کرد.کارشناسان بازار معاملات مسکن توصیه می‌کنند متقاضیان مسکن از خرید آپارتمان‌های نامتعارف یعنی آن دسته از آپارتمان‌هایی که تعداد و مساحت هر یک از اجزای آن با استانداردهای ساخت‌وساز هماهنگ نیست خودداری کنند؛ چرا که در غیر این صورت مرتکب خطا شده‌اند و در واقع آپارتمانی ناقص خریداری کرده‌اند.به‌عنوان مثال هم اکنون آپارتمان‌هایی یافت می‌شود که به‌رغم قرار گرفتن در گروه مساحتی ۷۰ مترمربع یا بیشتر، یک خوابه هستند یا آپارتمان‌هایی که به‌رغم کوچک متراژ بودن دو خوابه هستند.خرید این واحدها به منزله اشتباهی بزرگ از سوی متقاضیان مسکن تلقی می‌شود.