ققنــــــــــــوس
شنیدن خبر تخریب ساختمان قدیمی که از سال 1334 توسط رضا شهابی شاگرد کمال‌الملک به مکانی برای آموزش و رشد هنرمندان تجسمی اختصاص داده شده است، برای هیچ‌کس خوشایند نیست، اما از آنجایی که هنرمند همیشه راهی برای ادامه کار و حیات خود می‌یابد این رویداد تلخ نیز با تدبیر جلال‌الدین شهابی پسر شجاع‌الدین شهابی موسس «کارگاه هنر» به رویدادی برای گردهمایی و خلق آثار بسیاری بر روی دیوارهای ساختمان قدیمی تبدیل شد. «ققنوس» عنوانی بود که توسط «رافی داوتیان» کیوریتور-مدیر- این رویداد هنری انتخاب شد. در این رویداد از هنرمندان بسیاری دعوت شد و ساختمان کارگاه هنر به طور کامل در اختیار آنها قرار داده شد تا با خلق آثار خود بر روی دیوارها و فضاهای مختلف این ساختمان قدیمی به نوعی با آن وداع کنند. آنها نیز با خلق آثار خلاق در مدیوم‌-رسانه‌های گوناگون برای آخرین بار فضای ساختمان را مملو از آثار هنری کردند. انتخاب عنوان «ققنوس» برای این رویداد به نوعی انتخاب استعاری بود؛ چراکه ققنوس در افسانه‌های ایرانی پرنده‌ای است که در پایان زندگی، در آتش خود می‌نشیند و خاکستر می‌شود، سپس از خاکستر او ققنوسی دیگر زاده می‌شود. کارگاه هنر نیز پس از تخلیه و تحویل ساختمان قدیمی خود تعطیل نشده و به ساختمانی دیگر در همان حوالی نقل مکان کرده است.