خواننده باید  با صدای خودش بخواند

لی‌لا رضایی

پیام عزیزی از آن دسته خوانندگانی است که با انتشار اولین آلبوم توانست نامش را در موسیقی ایران به تثبیت برساند. این خواننده در سال‌هایی دور یک پای ثابت تلویزیون به حساب می‌آمد و از این رو به چهره‌ای شناخته شده بدل شده بود. او در سال‌های گذشته کمتر در رسانه ملی حضور پیدا کرده و ترجیح داد دور از هیاهو فعالیت‌هایش را ادامه بدهد البته او تنها خواننده ایرانی است که با سامی یوسف همکاری مشترک داشته است. این خواننده شنبه گذشته با گروه ۸۰ نفره دف نوازان «فروزان» و «هوران» به سرپرستی سیاوش عبدی و بهروز قهاری در تالار اندیشه حوزه هنری در تهران روی صحنه رفت و کنسرتی عرفانی برگزار کرد که با استقبال مخاطبان روبه‌رو شد. او در این کنسرت مجموعه‌ای از کارهای قدیمی و جدید خود را برای مخاطبان اجرا کرد و به همین بهانه با او گفت‌وگو کرده‌ایم که می‌خوانید.

به‌عنوان خواننده مستقل از همکاری با گروه هوران و فروزان بگویید و اینکه این همکاری چگونه و بر چه اساسی شکل گرفته است؟

موسیقی ایرانی در عرفان ریشه دارد و سبک موسیقی من نیز عرفانی - معنوی است. علت اصلی همکاری من با این گروه به‌دلیل این است که اعضای گروه به روح موسیقی عرفانی اعتقاد عمیقی دارند و به دف که ساز اصلی تکایا و خانقاه‌های کردستان است توجه ویژه‌ای دارند.

گویا شما هم در سبک خواندن خودتان تغییرات زیادی به‌وجود آورده‌اید که بخشی از آن در همین کنسرت هم دیده می‌شد؟

اخیرا حرکت‌های نو و تاثیرگذاری در شیوه موسیقی عرفانی انجام دادم که به نظرم می‌تواند برای مخاطب دلچسب باشد که بخشی از آن را با همین گروه اجرا کردم.

دلیل اینکه تا این اندازه به موسیقی عرفانی گرایش دارید چیست؟

همان‌گونه که گفتم موسیقی عرفانی در موسیقی ایرانی ریشه دوانده است و در ادوار تاریخ هم جایگاه ویژه و مستقل خودش را حفظ کرده است. به‌دلیل تعلقات روحی‌ام به مسایل دینی و عرفانی همواره سعی کرده‌ام در موسیقی هم همین موضوعات را به نمایش بگذارم و شعرهایی انتخاب کنم تا از همین دریچه روی مخاطب تاثیر بگذارد. در حال حاضر من از معدود خواننده‌هایی هستم که در این سبک از موسیقی فعالیت دارم.

شما تنها خواننده ایرانی هستید که با سامی یوسف اجرای مشترک داشتید. این همکاری چگونه شکل گرفت؟

علاقه سامی یوسف به آهنگ یا رسول‌الله بهانه‌ای شد برای همکاری مشترک. آشنایی ما این‌گونه شکل گرفت که او ابتدا آهنگ یارسول‌الله را که به زبان کردی است، گوش داده بود و بسیار علاقه‌مند بود که آن را بازخوانی کند. به همین دلیل من را به دبی دعوت کرد و من سه روز مهمانش بودم و همان جا این آهنگ را خواندیم. این همکاری درهای تازه‌ای از موسیقی عرفانی دینی به روی من گشود. شاید بتوانم بگویم با کمک دوست عزیزم سامی یوسف گستره کار من بین‌المللی یا جهانی شد.

فکر می‌کنید مهم‌ترین آسیبی که موسیقی ایران با آن دست و پنجه نرم می‌کند چیست؟

در سال‌های اخیر موسیقی پاپ خیلی فراگیر شد و ژانرهای دیگر موسیقی را تحت تاثیر قرار داده است. از این رو می‌شود گفت برای ظهور و بروز گوشه‌های ناب و زیبای موسیقی ایرانی کار چشم‌گیری نشده است. کار‌ها یکنواخت هستند و طبیعی است که مخاطبان از حجم تولیدات فعلی و کیفیت آهنگ‌ها راضی نباشند.

یعنی در این میان همه‌گیر شدن تقلید و کپی در بین خوانندگان به موسیقی ایران ضربه زده است؟

بسیار زیاد! این کار بسیار مضر و مخرب است. هنرمند‌ی می‌تواند به آسمان‌ها پرواز کند که با بال‌های خودش بپرد نه آنکه صدا یا لحن کس دیگری را تقلید کند. کسی که می‌خواهد خودش را تثبیت کند باید با لحن و سبک و سیاق خودش به میدان بیاید. اگر من در سال ٧٨ آلبومی منتشر کردم و هزاران نسخه‌اش فروش رفت به این خاطر بود که حرکت جدیدی انجام داده بودم و سبک و شعر و موسیقی و همه چیز نو بود و تقلیدی در کار نبود و به همین دلیل مردم هم از آن استقبال کردند.

برای همه‌گیر شدن موسیقی خودتان چه کرده‌اید؟

سعی کرده‌ام آنچه مردم دوست دارند بخوانم، ولی در سایه موسیقی حرفه‌ای و جدی!

موسیقی سنتی ما به شکلی حرکت کرده که در مقایسه با قبل مخاطب کمتری دارد. در واقع نسل تازه کمتر جذب شنیدن موسیقی ایرانی می‌شوند. این موضوع ریشه در تغییر ذائقه‌ها دارد یا کارهای تولیدشده در این عرصه چندان قوی نیستند؟

هر دوی اینها تاثیر بسزایی در این جریان داشته‌اند و نمی‌توان یکی از آنها را ملاک قرار داد.

بعد از این کنسرت آیا برنامه‌های دیگری هم دارید؟

بله ما تورهایی در آسیا، اروپا و آمریکا خواهیم داشت و این‌ها برنامه‌هایی هستند که قرار است انجام بدهیم و در کشورهای مختلف روی صحنه برویم. همچنین با یکی، دو خواننده خوب و مطرح دنیا نیز در حال همکاری هستم.