ابـولا در آمریـکا
مترجم: شادی آذری تا زمانی که «توماس اریک دانکن»، ابولا را به ایالات متحده وارد کرد، این بیماری فقط یک نگرانی در رابطه با منطقه محروم غرب آفریقا و داوطلبان امدادرسان در آنجا بود. گر‌چه انتقال این بیماری به دو پرستاری که مسوول مراقبت از دانکن بودند به احتمال زیاد حاصل تخلف از پروتکل‌های پزشکی بود، اما منجر به بررسی‌های دقیق درباره میزان آمادگی آمریکا در مقابله با شیوع احتمالی این بیماری شد. حتی باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا یک نفر را به‌عنوان «سزار ابولا» منصوب کرد که مسوولیت مدیریت کشف، جداسازی و کنترل ویروس در ایالات متحده را بر عهده گیرد.
مترجم: شادی آذری تا زمانی که «توماس اریک دانکن»، ابولا را به ایالات متحده وارد کرد، این بیماری فقط یک نگرانی در رابطه با منطقه محروم غرب آفریقا و داوطلبان امدادرسان در آنجا بود. گر‌چه انتقال این بیماری به دو پرستاری که مسوول مراقبت از دانکن بودند به احتمال زیاد حاصل تخلف از پروتکل‌های پزشکی بود، اما منجر به بررسی‌های دقیق درباره میزان آمادگی آمریکا در مقابله با شیوع احتمالی این بیماری شد. حتی باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا یک نفر را به‌عنوان «سزار ابولا» منصوب کرد که مسوولیت مدیریت کشف، جداسازی و کنترل ویروس در ایالات متحده را بر عهده گیرد. متخصصان علم پزشکی و بهداشت عمومی به مردم اطمینان دادند که دلیل چندانی برای نگرانی وجود ندارد. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (سی‌دی‌سی) و سایر موسسات سلامت در پشت صحنه در حال تلاش بودند تا هر فردی را که با دانکن در تماس بوده است، ردیابی کنند و افرادی را که احتمال می‌رفت در معرض سرایت بیماری قرار گرفته‌اند، قرنطینه کنند. تصور می‌شد که به مدد قدرت نظام بهداشت و درمان آمریکا، انتقال بیماری در این کشور تقریبا غیرممکن شده است.
اما رویدادهای اخیر نشان داده‌اند که تقویت موسسات بهداشت و درمان نباید دست کم گرفته شوند. در واقع طی یک دهه گذشته دولت آمریکا بودجه چندین موسسه برتر بهداشت و درمان از جمله سی‌دی‌سی، موسسات ملی سلامت (ان‌ای‌اچ) و ادارات محلی و دولتی بهداشت را کاهش داده است. به‌عنوان مثال، بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۲، سی دی سی ۱۷ درصد از بودجه خود را از دست داد و مقامات به تازگی اعلام کردند که بودجه اختصاص یافته به موارد اضطراری بهداشتی همچون بیماری ابولا، اکنون یک میلیارد دلار کمتر از سال ۲۰۰۳ است.
چالش‌ها در سطح کشوری و محلی بیشتر از این می‌توانند باشند. در حدود 23 درصد از ادارات بهداشت و درمان محلی اطلاع داده‌اند که برنامه‌های آمادگی بهداشت و درمان عمومی در سال 2011 کاهش یافته‌اند یا به کلی لغو شده‌اند. در سال 2012 نیز 15 درصد دیگر از این کاهش یا توقف برنامه‌ها به‌وقوع پیوسته است. فقط در سال 2014، برنامه آمادگی بیمارستانی که بر اساس آن بیمارستان‌های منطقه‌ای به ادارات محلی بهداشت و درمان پیوند داده می‌شدند تا با هم برای مواقع احتمالی اضطراری آماده شوند، شاهد کاهش بودجه‌ای 100 میلیون دلاری شد.
این کاهش بودجه‌ها آثار خود را بر جای گذارده‌اند. برنامه آمادگی بیمارستانی به‌خصوص برای آموزش پرسنل بخش بهداشت در زمینه محدودسازی بیماری‌های اپیدمیک پیش‌بینی نشده‌ای چون ابولا طراحی شده بود. شاید اگر بودجه کافی در اختیار این برنامه قرار می‌گرفت، دو پرستاری که اکنون مبتلا هستند، می‌توانستند هنوز سالم باشند.
خود مرکز موسسات ملی سلامت (ان‌ای‌اچ) هم که بودجه دستاوردهای مهمی در زمینه بیماری‌هایی چون ابولا را تامین کرده، کاهش بودجه را تجربه است. در بیشتر سال‌های یک دهه گذشته، بودجه این مرکز ثابت مانده است و در سایر سال‌ها از جمله 2013 بودجه آن به شدت کاهش یافته است. این موضوع موجب شده است که آزمایشگاه‌های تحقیقاتی مفید تعطیل شوند و در نتیجه تحقیقاتی که موجب نجات جان انسان‌ها می‌شوند، مانند تحقیق در مورد واکسن ابولا، در اولویت قرار نگیرند.
یکی از توضیحاتی که می‌توان برای کاهش بودجه‌های عظیم مراکز تحقیقاتی بخش بهداشت و درمان طی سال‌های اخیر مطرح کرد این است که این موسسات معمولا با عموم مردم در تماس نیستند، انتقال اطلاعات نمی‌کنند و به دور از انظار عمومی به فعالیت مشغولند. در بهترین حالت، آنها موفق می‌شوند بدون آنکه ردی از نقش حیاتی خود بر جای گذارند، از شیوع بیماری جلوگیری کنند. به همین دلیل تخصیص بودجه به این مراکز در دوران خوب اقتصادی، کار دشواری خواهد بود. اما باید اولین گام برای سنگرسازی در برابر بیماری‌های همه گیر باشد. اما وقتی شرایطی اضطراری همچون همه‌گیری بیماری ابولا مطرح می‌شود اهمیت این اولویت‌های بودجه‌ای خود را نشان می‌دهد. هر چه تعداد مبتلایان به ابولا در غرب آفریقا افزایش می‌یابد، احتمال تسری آن به خارج از آن منطقه بیشتر می‌شود و همه با خطر احتمالی ابولا مواجه می‌شوند. اینجاست که آمریکا به‌عنوان ثروتمندترین و مجهزترین مهره موظف می‌شود تعهدات خود را به انجام رساند. اما حقیقت این است که کاهش بودجه، توانایی آمریکا در انجام تعهداتش را کاهش داده است. در اواخر ماه سپتامبر، اوباما ۸۸ میلیون دلار بودجه و ۳۰۰۰ نفر سرباز را به مبارزه علیه ابولا در لیبریا اختصاص داد. اما این تصمیم زمانی اتخاذ شد که این بیماری ماه‌های زیادی بود که منطقه را فراگرفته بود و ۶۰۰۰ مورد مبتلا به ابولا تایید شده بود و تصور می‌شد که موارد بسیار دیگری نیز وجود داشته باشند.
اصل اساسی در بخش بهداشت و درمان که می‌تواند راهنمای خوبی باشد این است که باید پیش از شیوع بیماری از آن پیشگیری کرد. این مهم نیازمند سرمایه‌گذاری دراز‌مدت در موسساتی است که می‌توانند از مردم محافظت کنند.
در نهایت باید گفت شیوع بیماری ابولا در آمریکا به‌خاطر انتخاب‌های مالی ضعیف گذشته، چندان محتمل نیست. اما ظهور ناگهانی این بیماری در عرصه جهان یادآور خطراتی است که در صورت هشیار نبودن ما بروز خواهند کرد. بیماری همه‌گیر بعدی هم همین اطراف است. باید مطمئن شویم که در برابر آن آمادگی کامل داریم.
اما رویدادهای اخیر نشان داده‌اند که تقویت موسسات بهداشت و درمان نباید دست کم گرفته شوند. در واقع طی یک دهه گذشته دولت آمریکا بودجه چندین موسسه برتر بهداشت و درمان از جمله سی‌دی‌سی، موسسات ملی سلامت (ان‌ای‌اچ) و ادارات محلی و دولتی بهداشت را کاهش داده است. به‌عنوان مثال، بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۲، سی دی سی ۱۷ درصد از بودجه خود را از دست داد و مقامات به تازگی اعلام کردند که بودجه اختصاص یافته به موارد اضطراری بهداشتی همچون بیماری ابولا، اکنون یک میلیارد دلار کمتر از سال ۲۰۰۳ است.
چالش‌ها در سطح کشوری و محلی بیشتر از این می‌توانند باشند. در حدود 23 درصد از ادارات بهداشت و درمان محلی اطلاع داده‌اند که برنامه‌های آمادگی بهداشت و درمان عمومی در سال 2011 کاهش یافته‌اند یا به کلی لغو شده‌اند. در سال 2012 نیز 15 درصد دیگر از این کاهش یا توقف برنامه‌ها به‌وقوع پیوسته است. فقط در سال 2014، برنامه آمادگی بیمارستانی که بر اساس آن بیمارستان‌های منطقه‌ای به ادارات محلی بهداشت و درمان پیوند داده می‌شدند تا با هم برای مواقع احتمالی اضطراری آماده شوند، شاهد کاهش بودجه‌ای 100 میلیون دلاری شد.
این کاهش بودجه‌ها آثار خود را بر جای گذارده‌اند. برنامه آمادگی بیمارستانی به‌خصوص برای آموزش پرسنل بخش بهداشت در زمینه محدودسازی بیماری‌های اپیدمیک پیش‌بینی نشده‌ای چون ابولا طراحی شده بود. شاید اگر بودجه کافی در اختیار این برنامه قرار می‌گرفت، دو پرستاری که اکنون مبتلا هستند، می‌توانستند هنوز سالم باشند.
خود مرکز موسسات ملی سلامت (ان‌ای‌اچ) هم که بودجه دستاوردهای مهمی در زمینه بیماری‌هایی چون ابولا را تامین کرده، کاهش بودجه را تجربه است. در بیشتر سال‌های یک دهه گذشته، بودجه این مرکز ثابت مانده است و در سایر سال‌ها از جمله 2013 بودجه آن به شدت کاهش یافته است. این موضوع موجب شده است که آزمایشگاه‌های تحقیقاتی مفید تعطیل شوند و در نتیجه تحقیقاتی که موجب نجات جان انسان‌ها می‌شوند، مانند تحقیق در مورد واکسن ابولا، در اولویت قرار نگیرند.
یکی از توضیحاتی که می‌توان برای کاهش بودجه‌های عظیم مراکز تحقیقاتی بخش بهداشت و درمان طی سال‌های اخیر مطرح کرد این است که این موسسات معمولا با عموم مردم در تماس نیستند، انتقال اطلاعات نمی‌کنند و به دور از انظار عمومی به فعالیت مشغولند. در بهترین حالت، آنها موفق می‌شوند بدون آنکه ردی از نقش حیاتی خود بر جای گذارند، از شیوع بیماری جلوگیری کنند. به همین دلیل تخصیص بودجه به این مراکز در دوران خوب اقتصادی، کار دشواری خواهد بود. اما باید اولین گام برای سنگرسازی در برابر بیماری‌های همه گیر باشد. اما وقتی شرایطی اضطراری همچون همه‌گیری بیماری ابولا مطرح می‌شود اهمیت این اولویت‌های بودجه‌ای خود را نشان می‌دهد. هر چه تعداد مبتلایان به ابولا در غرب آفریقا افزایش می‌یابد، احتمال تسری آن به خارج از آن منطقه بیشتر می‌شود و همه با خطر احتمالی ابولا مواجه می‌شوند. اینجاست که آمریکا به‌عنوان ثروتمندترین و مجهزترین مهره موظف می‌شود تعهدات خود را به انجام رساند. اما حقیقت این است که کاهش بودجه، توانایی آمریکا در انجام تعهداتش را کاهش داده است. در اواخر ماه سپتامبر، اوباما ۸۸ میلیون دلار بودجه و ۳۰۰۰ نفر سرباز را به مبارزه علیه ابولا در لیبریا اختصاص داد. اما این تصمیم زمانی اتخاذ شد که این بیماری ماه‌های زیادی بود که منطقه را فراگرفته بود و ۶۰۰۰ مورد مبتلا به ابولا تایید شده بود و تصور می‌شد که موارد بسیار دیگری نیز وجود داشته باشند.
اصل اساسی در بخش بهداشت و درمان که می‌تواند راهنمای خوبی باشد این است که باید پیش از شیوع بیماری از آن پیشگیری کرد. این مهم نیازمند سرمایه‌گذاری دراز‌مدت در موسساتی است که می‌توانند از مردم محافظت کنند.
در نهایت باید گفت شیوع بیماری ابولا در آمریکا به‌خاطر انتخاب‌های مالی ضعیف گذشته، چندان محتمل نیست. اما ظهور ناگهانی این بیماری در عرصه جهان یادآور خطراتی است که در صورت هشیار نبودن ما بروز خواهند کرد. بیماری همه‌گیر بعدی هم همین اطراف است. باید مطمئن شویم که در برابر آن آمادگی کامل داریم.
ارسال نظر