از «لواسان» فقط یک مُشت خاطره باقی مانده است! قدیمی‌های پایتخت که این روزها نای نفس کشیدن در هوای آلوده و متراکم تهران از آنها گرفته شده، وقتی اسم «لواسان» برده می‌شود با لبخندی خیره‌کننده شروع به روایت خاطرات جوانی‌شان می‌کنند و از باغ‌های سرسبز و جوی‌های آب روان و طبیعت بکر این منطقه ییلاقی می‌گویند اما... کسانی که با شنیدن خاطرات لواسان، به این نقطه سفر می‌کنند نه‌تنها هیچ اثری از طبیعت ناب نمی‌بینند که در مقابل، منظر شهری این منطقه، «خیابان‌های محبوس در آپارتمان‌های چندطبقه تهران» را برای آنها تداعی می‌کند. تا جایی‌که حتی تصور می‌شود همه آنچه سالخورده‌ها از لواسان می‌گویند رویا بوده، نه واقعیت! شهرستان لواسان در حال‌حاضر بیشتر از آنکه ریخت قدیمی خود را حفظ کرده باشد کاملا شبیه تهران شده است. ساخت‌وسازهای چندطبقه با نماهایی شبیه مدل‌های بسازوبفروشی تهران، تردد ماشین‌آلات ساختمانی و حمل مصالح در خیابان‌ها که به واسطه برپا شدن گرد و خاک، آب‌وهوای این منطقه را تحت‌الشعاع قرار داده است، کمرنگ شدن مناطق سبز و رفاهی و در نهایت بورس‌بازی گسترده و باورنکردنی زمین و ویلا.آنچه امروز بر سر لواسان آمده است تاوان ویژگی‌های منحصر به‌ فرد لواسان در دهه‌های پیشین است.در اوایل دهه ۷۰ با رشد تصاعدی جمعیت مهاجر به شهر تهران و شروع بارگذاری جمعیتی در این کلانشهر از طریق فروش تراکم و در نتیجه رونق ساخت‌وساز، طبقه مرفه پایتخت‌نشین -پردرآمدها- برای در امان ماندن مقطعی از شهری که آن را تقریبا از دست‌رفته می‌دیدند، به سمت خارج از محدوده شهر تهران حرکت کردند تا در مناطق ییلاق‌نشین و خوش‌ آب‌و‌هوای خارج شهر، محلی را برای اقامت آخر هفته‌های خود بیابند. آن زمان، شهرستان لواسان به چند دلیل انتخاب اول این افراد بود اول اینکه، لواسان در مقایسه با سایر مناطق تفریحی و ییلاقی اطراف تهران، نزدیک‌ترین نقطه به حساب می‌آمد.دوم اینکه، قرار داشتن این شهرستان در مسیر یکی از جاده‌های منتهی به شمال باعث شده بود کسانی که به دنبال خرید خانه‌دوم بیرون از شهر تهران هستند، با شناخت قبلی از موقعیت لواسان، ابتدا این شهرستان را در اولویت خرید قرار دهند.سوم اینکه، قیمت زمین در لواسان تا قبل از این به قدری ارزان و به اصطلاح مفت بود که به راحتی امکان خرید زمین‌های متراژ بزرگ بالای ۱۰۰۰ مترمربع برای افراد وجود داشت. همه این موارد دست به دست هم داد تا امروز مساحت طبیعت لواسان به کمترین حد در مقایسه با مساحت مسکونی این منطقه برسد.امروز در لواسان به سختی می‌توان نقطه‌ای برای تفریح چندساعته آخر هفته در فضای باز بدون مزاحمت آنچه در شهرهای بزرگ وجود دارد، پیدا کرد. البته در شهرهای اطراف لواسان، هنوز به شکل‌وشمایل روستا و منابع طبیعی آنچنان آسیب وارد نشده اما با راهنمایی‌هایی که دلالان مسکن لواسان به کسانی که متقاضی خرید زمین یا ویلا هستند ارائه می‌کنند شاید به زودی در این مناطق نیز آپارتمان جای زمین‌های کشاورزی و نقاط تفریحی را بگیرد.در لواسان طبق آنچه مشاوران‌املاک می‌گویند، برای خرید ویلای نوساز که در زمینی با قواره ۱۰۰۰ متری ساخته شده باشد باید دست‌کم ۴ تا ۵ میلیارد تومان هزینه کرد. این رقم برای ویلاهای نه‌چندان سالخورده نیز تا ۳ میلیارد تومان اعلام می‌شود. مشاوران املاک منطقه لواسان، چالش اصلی متقاضیان جدید سکونت در این منطقه را «قیمت‌زمین» عنوان می‌کنند و می‌گویند: زمین قابل ساخت برای ویلا یا آپارتمان در لواسان ۵/۱ میلیارد تومان قیمت دارد، بنابراین افرادی که تازه وارد این منطقه می‌شوند باید حداقل معادل این رقم پول داشته باشند تا فقط بتوانند «زمین» تهیه کنند. بر اساس اطلاعاتی که این دلالان می‌گویند، در حال حاضر در لواسان، رونق ساخت و خریدو‌فروش آپارتمان خیلی بیشتر از بازار ویلا است. قیمت بالای ویلا و زمین باعث شده گزینه آپارتمان‌سازی با هدف سرشکن کردن قیمت زمین بر تعداد واحدها، اولویت سازنده‌ها قرار بگیرد.قیمت خرید یک آپارتمان ۲۰۰ متری در ساختمانی ۴ طبقه -در هر طبقه یک واحد- در برخی نقاط لواسان حدود یک میلیارد تومان از سوی مشاوران‌املاک تعیین شده است.با یک میلیارد تومان می‌شود در سعادت‌آباد یک واحدمسکونی دو سه سال ساخت در یکی از بهترین خیابان‌های این محله خریداری کرد. همچنین صاحب این میزان پول نقد می‌تواند در سایر نقاط ییلاقی اطراف تهران مثلا در غرب پایتخت، دو ویلای حیاط‌دار نوساز بخرد.بررسی اقتصادی بازار ملک در لواسان نشان می‌دهد در شرایط کنونی به هیچ‌وجه منطقی و به صلاح نیست که برای خرید زمین، ویلا و حتی آپارتمان در لواسان پول هزینه کرد به این خاطر که قیمت‌ها در این منطقه چندبرابر بدتر از وضعیت اسفناک تهران است. در بازار مسکن هر شهری زمانی‌که احساس می‌شود قیمت‌ها وضعیت حبابی پیدا کرده، بهترین و سنجیده‌ترین اقدام «نخریدن» است. قدیمی‌های تهران می‌گویند: لواسان در بن‌بستی قرار گرفته که نه امکان توقف اجباری ساخت‌وساز در آن وجود دارد و نه تامین زمین کافی برای ساخت‌وساز بیشتر. هر یک از این دو راهکار بلافاصله وضعیت قیمت‌ها را از این که هست، بدتر خواهد کرد. در این میان یک سوال بی‌پاسخ وجود دارد: چرا دولت در این سال‌ها از خوش آب‌وهوا‌ترین منطقه همسایه پایتخت که علی‌القاعده باید به عنوان منطقه‌ای عمومی برای تبدیل‌شدن به یک محیط ملی گردشگری یا پارک‌عمومی، مورد استفاده همه مردم قرار می‌گرفت مراقبت نکرد و به این فکر نبود که می‌شود زمین‌های این منطقه را از مالکان به نفع «آینده‌پایتخت» خریداری و از آن برای همه شهر استفاده کرد؟