هند و اردن؛ نژادپرست‌ترین مناطق دنیا
نگار حسینی تصور کنید یک گروه محقق برای بررسی اینکه شما در چه میزانی از نژادپرستی قرار دارید از شما سوالی می‌کنند. سوال این است:
«آیا می‌خواهید همسایه شما فردی از نژادی دیگر (متفاوت با نژاد شما) باشد یا خیر. پاسخ این پرسش «بله» یا «خیر»، است. همین بله و خیر ساده، نقشه‌ای تدارک دیده که می‌تواند با استفاده از رنگ‌های قرمز و آبی، _گرم و سرد_ نشان دهد که مردم منطقه در چه میزانی از تحمل افراد با نژادهای متفاوت قرار دارند. به نظر می‌رسد فاکتورهایی مانند وضعیت اقتصادی، پیشرفته بودن یا توسعه نیافتگی و میزان سواد مردم یک کشور در تحمل نژادهای دیگر بسیار تاثیرگذار باشد. بر این اساس طبیعی است که کشورهای اروپای غربی دارای بالاترین میزان تحمل نژادهای دیگر و مناطق عقب مانده‌ای مانند بخشی از خاورمیانه دارای کمترین میزان تحمل باشند. در این بررسی، اما داده‌های پرت یا استثناهایی نیز مشاهده شده است.
برای مثال در میان کشورهای اروپای غربی و در حالی که انتظار می‌رود فرانسوی‌ها با توجه به فاکتورهای توسعه یافتگی کمتر نژادپرست باشند، میزان کمی از تحمل مردم نژادهای دیگر در آنها به چشم می‌خورد. پاکستان نیز یکی دیگر از داده‌های پرت این تحقیق است. در همسایگی منطقه‌ای بسیار نژادپرست مانند شبه قاره هند و در حالی که پاکستان در پایین‌ترین میزان‌ها به لحاظ ثروت، توسعه یافتگی و سواد قرار دارد، این کشور یکی از پذیراترین مردم را در مقابل نژادهای دیگر دارد.
ماجرای این بررسی از یک تحقیق گسترده آغاز شد. زمانی که دو محقق سوئدی تلاش کردند میزان همبستگی و ارتباط میان «اقتصاد آزاد» و «نژادپرستی یا میزان تحمل مردم در مقابل افراد با نژادهای دیگر» را بررسی کنند. این تحقیق البته به جایی نرسید. به عبارت دیگر، هیچ ارتباط معناداری میان این دو فاکتور مشاهده نشد، اما در نهایت این تحقیق نتیجه‌های دیگری داشت که می‌شد بر اساس آنها نقشه میزان تحمل مردم مناطق مختلف دنیا را در برابر نژادهای دیگر نمایش داد.
این دو اقتصاددان دریافتند که برای بررسی میزان تحمل نژادپرستی به راه‌هایی نیاز دارند که یکی از آنها بررسی میزان «ارزش جهانی» است.
یکی از پرسش‌هایی که در جریان این تحقیق از جامعه آماری مورد بررسی پرسیده شد و در نهایت توانست نقشه تحمل نژادهای دیگر را به دست دهد در مورد تحمل نژادهای دیگر بود. این محققان به این نتیجه رسیدند که تنها یکی از حدود ۱۲ سوالی که برای اندازه‌گیری میزان ارزش جهانی پرسیده می‌شود، چیزی بود که می‌توانست به روشنی شاخص خوبی برای تحمل نژادهای دیگر باشد. در این تحقیق از شرکت کنندگان بیش از ۸۰ کشور جهان این سوال پرسیده شد: «آیا آنها ترجیح می‌دهند که همسایه شان از نژادی دیگر باشد یا خیر؟»
این پرسش برای شناسایی چیزی بود که جامعه آماری از یک همسایه انتظار داشت. به تبع و به مانند بسیاری دیگر از تحقیقات‌بخشی از جامعه آماری گفتند که نمی‌خواهند همسایه‌ای از یک نژاد دیگر داشته باشند و بخشی دیگر گفتند که برایشان فرقی نمی‌کند همسایه آنها همنژادشان نباشد.
در نهایت آنها به این نتیجه رسیدند که اقتصاد آزاد تاثیری بر میزان نژادپرستی ندارد، اما نتیجه این تحقیق که روی نقشه جهان به رنگ‌های مختلف قابل‌دیدن است نشان می‌دهد که در کشورهای آبی نقشه ای که بر اساس نتایج این بررسی به دست آمد کشورها را در طیفی از آبی تا قرمز رده بندی می‌کند. هرچه منطقه‌ای آبی‌تر باشد، به این معناست که میزان تحمل مردم نژادهای دیگر در آن بالاتر است. به عبارت دیگر در کشورهای آبی تر، کمتر نشانه‌های نژادپرستی بروز می‌دهند، اما هرچه منطقه‌ای قرمز‌تر باشد، به این معناست که مردم آن تحمل کمتری در پذیرفتن مردم نژادهای دیگر دارند. این به آن معنا است که مردم مناطق قرمزتر، نژادپرست‌تر هستند. البته محققان این تحقیق تاکید می‌کنند که این پژوهش ممکن است خطا داشته باشد و این خطا از آن جا ناشی می‌شود که مردم در پاسخ به این پرسش‌ها لزوما راستگو نیستند، اما به طور کلی نتایجی دست می‌دهد که می‌توان به آن استناد کرد. در نهایت تحلیل آماری داده‌های این تحقیق نشان می‌دهد که:

لاتینی‌ها، کمتر نژادپرستند
انگلوساکسون‌ها و کشورهای آمریکای لاتین، دارای تحمل بالایی در پذیرفتن افراد نژادهای دیگر هستند. این شاید به آن دلیل باشد که کشورهای لاتین سال‌ها مستعمره کشورهای اروپایی بوده‌اند و در نتیجه اختلاف نژادی در آنها حل شده است. البته این حکم کلی نیست و در این میان استثنائاتی نیز وجود دارد. تنها موردی که در این تحقیق و در میان کشورهای آمریکای لاتین از داده‌های پرت بوده است، کشور نفت خیز ونزوئلا است. به نظر می‌رسد در ونزوئلا، نابرابری درآمدها و شکاف طبقاتی بسیار شدید گاهی به بالا رفتن میزان نژادپرستی و کم شدن میزان تحمل نژادهای دیگر در رفتار مردم، انجامیده است. جمهوری دومینیکن نیز جزو استثناهای کشورهای آمریکای لاتین است. این کشور نیز دارای میزان تحمل کمی در برابر نژادهای دیگر است. این واقعیت ممکن است بابت همسایگی با کشور ‌هائیتی اتفاق افتاده باشد.

شبه قاره هند و معضل نژادپرستی
اما در برابر کشورهای لاتین و اروپایی، شبه قاره هند و کشور اردن در کمترین میزان تحمل نژادهای دیگر در نقشه جهانی قرار دارند. به عبارت دیگر، اردن و هند در میان نژادپرست‌ترین کشورهای جهان قرار دارند. در میان ۸۱ کشور مورد بررسی در این تحقیق، تنها در این دو کشور بیش از ۴۰ درصد مردم گفته‌اند که نمی‌خواهند همسایه‌ای از نژادی دیگر داشته باشند. ۵/۴۳ درصد از مردم مورد بررسی در هند و ۴/۵۱ در صد از مردم مورد بررسی در اردن اظهار کرده‌اند که ترجیح می‌دهند همسایه‌ای از نژاد خودشان داشته باشند.

فرانسه نژادپرست در میان اروپاییان غیرنژادپرست
اما جذاب‌ترین میزان گوناگونی را می‌توان در میان اروپاییان دید. در این قاره، مهاجرت بسیار بالاست و در همین حال مردم این قاره به «هویت ملی» خود بسیار افتخار می‌کنند. بر اساس داده‌های تحقیق، در کشورهای ثروتمند، باسوادتر و پیشرفته‌تر اروپای غربی، میزان تحمل افراد در مقابل نژادهای دیگر از کشورهای شرق اروپا بسیار بالاتر است، اما در کشورهای غرب اروپا نیز همه چیز یکنواخت نیست. در میان کشورهای غرب اروپا، مردم فرانسه دارای کمترین میزان تحمل نژادهای دیگر هستند. این به آن معناست که فرانسه نژادپرست‌ترین کشور اروپاست چنان که ۷/۲۲ درصد از مردم مورد بررسی در این کشور گفته‌اند که دلشان نمی‌خواهد همسایه‌ای از نژاد دیگر داشته باشند، اما بر اساس نتایج تحقیق، کشورهای استقلال یافته شوروی سابق مانند بلاروس نسبت به کشورهای اروپایی دارای تحمل بالاتری در پذیرش نژادهای دیگر هستند.
این به آن معناست که به طور کلی کشورهای این منطقه کمتر نژادپرست هستند، اما کمی آن سوتر و در کشورهای منطقه بالکان، بسیاری از مردم این منطقه به خصوص بعد از جنگ‌های نژادی و تخریب‌های ناشی از آن، تحمل کمتری در مقابل نژادهای دیگر نشان می‌دهند و به عبارت دیگر نژادپرست‌تر هستند.

عربستان و مصر وضع بدی به لحاظ نژادپرستی دارند
خاورمیانه نیز در مقابل دیگر نژادها چندان پذیرا نیست. در کشورهای این منطقه به خصوص در عربستان سعودی و مصر، این مساله به دلیل مهاجرت بسیار سخت‌تر است. مهاجران فقیر برای کار به این دو کشور می‌روند و با پذیرش بسیار کمی به لحاظ نژادی مواجه می‌شوند، اما در آسیا میزان تحمل بسیار متفاوت است.
در کشوری مانند اندونزی و فیلیپین که گروه‌های نژادی مختلفی وجود دارند، به نظر می‌رسد مردم در پذیرش نژادی مردد هستند. در چین و قرقیزستان نیز این مورد به چشم می‌خورد. این مورد در کشورهای بالای صحرای آفریقا نیز مشاهده می‌شود. طبق این تحقیق ایران جزو مناطقی است که میزان تحمل نژادی در آن بسیار پایین است. بین ۳۰ تا ۳۹ درصد ایرانی‌ها ترجیح می‌دهند که همسایه‌ای از نژاد دیگر نداشته باشند.

کره جنوبی: یک استثنا
یکی دیگر از موارد استثنایی در این تحقیق، کره جنوبی است. نتایج نشان می‌دهد که مردم این کشور در برابر نژادهای دیگر، تحمل چندانی ندارند. با وجودی که این کشور ثروتمند، تحصیلکرده و توسعه یافته است، مردم نشانه‌هایی از نژادپرستی بروز می‌دهند چنان که ۳۰ درصد کره‌ای‌ها گفته‌اند که ترجیح می‌دهند همسایه‌ای از یک نژاد دیگر نداشته باشند. این رفتار ممکن است به دلیل ویژگی‌های نژادی و قومیتی باشد که مردم در کره جنوبی برای خود قائل هستند، حتی تنش طولانی مدت با ژاپن نیز ممکن است یکی از دلایل کم تحمل بودن مردم این کشور در برابر نژادهای دیگر باشد.

پاکستان: بسیار پذیرا با کمال تعجب
پاکستان نیز در میان کشورهای مورد بررسی این تحقیق، یکی از استثنائات است. در حالی که در این کشور، فاکتورهایی مانند وضع اقتصادی بسیار بد، وضع سواد و آگاهی بسیار پایین دیده می‌شود، که به شکل منطقی می‌تواند مردم آن را در میان یکی از نژادپرست‌ترین مناطق دنیا قرار دهد، مردم این کشور در مقابل دیگر نژادها، بسیار پرتحمل هستند. تنها ۵/۶ درصد از مردم این کشور گفته‌اند که دوست ندارند همسایه‌ای از نژادی دیگر داشته باشند.
این نشان می‌دهد که مردم پاکستان حتی از مردم آلمان با شرایط اقتصادی و تحصیلی عالی، تحمل بالاتری دارند و کمترین نشانه‌های نژادپرستی در میان آنها دیده می‌شود. این نشان می‌دهد که شاید لازم است فاکتورهای دیگری نیز برای رسیدن به نتیجه قابل‌استنادتر مورد بررسی قرار بگیرد. برای مثال «ژن»، موردی است که در این موارد مغفول واقع می‌شود. اما ممکن است پس از دیدن این نتایج این پرسش به وجود بیاید که رفتار مردمی که ما با آنها ملاقات کرده ایم، با نتایج این تحقیق همخوانی ندارد. برای مثال کسی ممکن است بگوید من هندی‌ها یا آمریکایی‌های زیادی دیده ام که میزان تحمل بالایی در رابطه با نژادهای دیگر داشته اند. بنابراین چطور می‌توان به نتایج این بررسی، اطمینان کرد. محققان این بررسی می‌گویند که اگر دو کشور ایالات‌متحده آمریکا و هند را به عنوان مثال در نظر بگیریم، هر دو این کشورها بسیار گسترده و با تنوع قومی هستند. در نتیجه باید پذیرفت به دلیل آنکه این تحقیق از جامعه آماری کوچکی از این دو کشور به دست آمده، قضاوت کلی در مورد تمامی افراد جامعه در آنها دشوار است. دلیل دیگر آن است که پرسش مورد بررسی، بسیار شخصی طراحی شده و پاسخ به آن لزوما نمی‌تواند نماینده‌ای برای یک جامعه گسترده باشد.
جدول شماره یک نشان می‌دهد در کشورهایی که برای مثال در قسمت آبی بسیار پررنگ قرار دارند، کمتر از ۹/۴ درصد از مردم گفته‌اند که همسایه‌ای از نژاد دیگر نمی‌خواهند. این به آن معنا است که این بخش نقشه مردمی با کمترین میزان نژادپرستی را نشان می‌دهد. منطقه قرمز بسیار تیره نشان می‌دهد که بیش از ۴۰ درصد مردم ترجیح می‌دهند همسایه‌ای از نژاد دیگر نداشته باشند.
منبع: واشنگتن پست