شاید تا به حال به این مساله فکر نکرده باشیم که در سال چقدر برای خسارت‌های ناشی از افتادن در چاله‌ها و دست انداز‌های خیابان‌ها و جاده‌ها هزینه می‌کنیم. وجود چاله‌ها و دست‌اندازها بخش اجتناب‌ناپذیری است که خودروها نمی‌توانند از آن دوری کنند.

بر اساس تحقیقات انجام شده در آمریکا سالانه ۳ میلیارد دلار هزینه تعمیر خودروهایی است که به دلیل افتادن در چاله‌های خیابان‌ها دچار خسارت‌های جزئی شده‌اند. با افزایش عمر مواد استفاده شده در جاده‌ها احتمال وجود چاله و دست‌انداز بیشتر می‌شود. در حالت عادی و به‌طور میانگین یک راننده در یک سفر عادی در یک یا دو چاله می‌افتد که این نوع برخوردها می‌تواند در دراز‌مدت به بخش‌های مختلف خودرو آسیب وارد کند. رینگ‌های آلومینیومی و تایرهایی که لبه‌های ضخیم ندارند در معرض آسیب بیشتری قرار دارند که استفاده از این نوع تایرها و رینگ‌ها متداول شده و با رشد چشمگیری همراه بوده است. بر اساس گزارش موسسه اتومبیل آمریکا هر راننده در سال ۳۰۰ تا ۵۰۰ دلار برای تعمیر خسارت‌های ناشی از این چاله‌ها هزینه می‌کند. شرکت فورد برای کاهش خسارت‌های ناشی از چاله‌های خیابان‌ها و جاده‌ها سیستمی طراحی کرده است که در صورت وجود چاله‌ای در مسیر، سیستم تعلیق خودرو سفت می‌شود و مانع افتادن چرخ در داخل چاله می‌شود به این صورت ضربه ناشی از افتادن چرخ در ته چاله دفع می‌شود و چرخ در هوا می‌ماند و با عبور از بالای چاله از خسارت‌های ناشی از آن ضربه جلوگیری می‌کند. این سیستم با داشتن سنسورهایی که در بالای چرخ‌های جلو نصب شده‌اند (۱۲ سنسور) در هر ۲ میلی ثانیه سطح جاده را اسکن و با انتقال به کامپیوتر خودرو آنها را پردازش می‌کند. در صورت وجود هرگونه شکاف و یا چاله‌ای در مقابل چرخ‌ها این سنسورها با سفت کردن کمک فنر‌ها و سایر بخش‌های سیستم تعلیق مانع افتادن چرخ در داخل چاله می‌شوند.

سیستم‌های مشابه آنچه فورد استفاده کرده است پیش از این هم از سوی جنرال موتورز و آئودی و لندرور مورد استفاده قرار گرفته است. فورد برای نمایش عملکرد این سیستم توپ‌های پینگ‌پنگ را درون چاله‌ای در مسیر فورد فیوژن ۲۰۱۷ قرار می‌دهد و چرخ خودرو در هنگام عبور از چاله با توپ‌های کوچک موجود در ته چاله برخورد نمی‌کند و فقط از روی آنها عبور می‌کند. این سیستم برای هر چهار چرخ خودرو استفاده می‌شود و خودرو در هر سرعتی که باشد بدون اینکه افتادن در چاله در آن احساس شود از روی آن به راحتی عبور می‌کند. در مدل‌های قبلی از این سیستم سیال‌های زئو مغناطیسی استفاده می‌شد که در صورت وجود چاله‌ای در مسیر مایع در معرض میدان مغناطیسی قرار می‌گرفت و باعث سفت شدن مایع داخل مخزن می‌شد و در نتیجه کمک فنر‌ها سفت می‌شدند و از افتادن چرخ به داخل چاله جلوگیری می‌کردند.