بُعد‌های آبی

شاید داوری و قضاوت در مورد رنگ‌ها و طرح‌هایی که هر روز بر دیوارهای شهر می‌بینیم برای بسیاری کار ساده‌ای باشد اما توصیف و تفسیر آنها برای هرکسی میسر نیست. در طی یک ماه گذشته این دومین نمایشگاهی است که از آثار هنرمندان گرافیتی در گالری‌های تهران برپا می‌شود. هنرمندانی که بدون هیچ گونه وابستگی به نهاد یا گروه خاصی، ایده‌ها و طرح‌های خود را بر روی دیوارهای شهر نقش می‌زنند، آثاری که هیچ تضمینی بر دوام و ماندگاری آنها نیست زیرا بسیار محتمل است که لحظاتی بعد از اتمام، پاک شوند و از بین بروند. اما رویکرد تازه این هنرمندان برای ارائه بخشی از آثار خود در فضای گالری‌ها بیش از هرچیز گویای سعی و تلاش آن‌ها در توصیف و تفسیری متفاوت از آثار است.

شاید داوری و قضاوت در مورد رنگ‌ها و طرح‌هایی که هر روز بر دیوارهای شهر می‌بینیم برای بسیاری کار ساده‌ای باشد اما توصیف و تفسیر آنها برای هرکسی میسر نیست. در طی یک ماه گذشته این دومین نمایشگاهی است که از آثار هنرمندان گرافیتی در گالری‌های تهران برپا می‌شود. هنرمندانی که بدون هیچ گونه وابستگی به نهاد یا گروه خاصی، ایده‌ها و طرح‌های خود را بر روی دیوارهای شهر نقش می‌زنند، آثاری که هیچ تضمینی بر دوام و ماندگاری آنها نیست زیرا بسیار محتمل است که لحظاتی بعد از اتمام، پاک شوند و از بین بروند. اما رویکرد تازه این هنرمندان برای ارائه بخشی از آثار خود در فضای گالری‌ها بیش از هرچیز گویای سعی و تلاش آن‌ها در توصیف و تفسیری متفاوت از آثار است. نوعی از دیده شدن و خوانش آثار که شاید در فضای شهری ممکن نباشد. درهمین راستا گالری «آرته» این هفته میزبان هنرمندان گرافیتی‌کارِ گروه «دژ» بود. گروه دژ متشکل از دو هنرمند با نام‌های «تمکین» و «کیارش» است که آثار سه بعدی و آبی رنگ خود را با خط و حروف فارسی خلق می‌کنند. نکته قابل توجه در این نمایشگاه تاکید براستفاده از رنگ آبی و توضیحی بود که در متن نمایشگاه پیرامون آن داده شده بود. در این متن بر تاثیرات روانی رنگ آبی مانند «آرامش» و «گسترش خلاقیت» تاکید شده بود اما مولفه‌ای که شاید بیش از همه در آثار ارائه شده به چشم می‌آمد خیال انگیزی فرم‌های سه‌بعدی خلق شده با این رنگ بود.