جسارت نویسنده در مرده‌شور ستودنی است
نمایش «مرده شور» به کارگردانی سینانورایی اخیرا خبرساز شده است. این نمایش پیش از این به اجرا در آمده بود و از قرار معلوم این بار نیز به نفع خیریه اجرا خواهد شد. سینا نورایی کارشناس ارشد گرافیک دانشگاه تهران از 13 سال پیش فعالیت تئاتری خود را شروع کرده است و در این مدت که در عرصه تئاتر مشغول به فعالیت بوده، سابقه تهیه‌کنندگی، طراح صحنه، مدیر تولید و مشاوره کارگردانی را در پرونده کاری خود دارد. با او درباره نمایش «مرده‌شور» گفت‌وگوکرده‌ایم:


فعالیت شما بیشتر درچه زمینه‌ای است؟
دغدغه اصلی من در تئاتر، کارگردانی است و تمرکزم بیشتر روی این بعد از فعالیت تئاتری متمرکز شده است.
تاکنون چه نمایش‌هایی را به صحنه برده‌اید؟
ازجمله نمایش‌هایی که تا به امروز روی صحنه بردم می‌توانم به نمایش‌های همه دزد‌ها دزد نیستند، اطلسی‌های لگد مال شده، اتاقی در هتل پلازا، مرگ در می‌زند، سرآشپز پیشنهاد می‌کند، روحوضی و تخت حوضی خوانی، علیمردان و... اشاره کنم. در کنار این اجرا‌ها، به‌دلیل اینکه علاقه زیادی به همکاری با علاقه‌مندان و آموزش داشتم در همراهی و کمک به دسته‌ای از علاقه‌مندان تئاتر که شرایطی برای بروز استعداد‌ها و توانایی‌هایشان در عرصه تئاترفراهم نبود، پرداختم. سعی کردم به‌عنوان تهیه‌کننده، مشاور کارگردان و در برخی از نمایش‌ها به‌عنوان طراح حرکت و فرم با آنها همکاری کنم که به لطف خدا تعداد زیادی از این دوستان تا به امروز، به موفقیت‌های بسیار خوبی در عرصه نمایش دست پیدا کرده‌اند.
گویا در زمینه‌های دیگر نیز فعال هستید؟
در تمامی مدتی که در عرصه کارگردانی تئاتر فعالیت می‌کنم، سعی داشته و دارم تا گونه‌های متفاوت نمایش را به روی صحنه ببرم. مثلا سال گذشته، نمایش روحوضی خوانی و تهرانی خوانی را به شیوه قدیم ولی با فضاسازی‌های جدید به روی صحنه بردم که مورد استقبال بسیار خوب مخاطبان قرار گرفت. همین استقبال موجب شد تا این نمایش را 4 نوبت در تاریخ‌های مختلف تمدید کنیم.
باتوجه به اینکه کارقبلی شما یک کار موزیکال بود، این تغییر در فرم و محتوا چگونه صورت گرفت؟ علت اینکه از نمایشی به نویسندگی مهرداد رایانی بهره جستید چیست؟
علاقه شخصی من در انتخاب متون نمایشی، اغلب متن‌های اصیل ایرانی هستند. دلیل اصلی این علاقه،اصالت، صداقت و خلوص این متون و در کل، این گونه از گونه‌های نمایشی است. دلیل انتخاب نمایشنامه مرده شورنیز همین بود.
این نمایش سال گذشته اجراهای خوبی را پشت‌سرگذاشته است. علت اینکه دوباره اجرا می‌شود چیست؟
من به همراه تعدادی از دوستانم در ابتدای سال 92 تصمیم داشتیم که نمایشنامه مرده‌شور (نوشته مهرداد رایانی مخصوص) را در سالن پارین (زعفرانیه) به اجرا ببریم، که بنده در آن کار مسوولیت مشاوره، دستیاراول، طراح صحنه را به عهده داشتم که به‌دلیل یک‌سری اتفاقات خارج از حیطه تئاتر، آن کار بدون هیچ اجرایی لغو شد. از آن زمان به بعد به‌دلیل غنای متن از لحاظ بار محتوایی و جسارت ستودنی در ساختار نوشتاری تصمیم گرفتم که این نمایش را به‌صورت مستقل به اجرا ببرم. این امر با مجوز رسمی نویسنده محترم این متن، آقای مهرداد رایانی مخصوص، در پاییز سال گذشته محقق شد و در سالن کاووسیه به‌صورت اجرا خوانی، به روی صحنه رفت و با استقبال بسیار خوب مخاطبان مواجه شد.
این متن را برای شرکت در جشنواره فجر سال گذشته به دفتر جشنواره فرستادم ولی متاسفانه به‌دلیل استنباط‌های کاملا یکسویه و اشتباه از متن، این نمایشنامه از جانب شورای نظارت جشنواره مورد پذیرش واقع نشد. من نیز تصمیم گرفتم به پاس استقبال خوب مخاطبان از اجرای قبلی این نمایش، بار دیگر این متن را به روی صحنه ببرم با این تفاوت که در اجرایی که اردیبهشت ماه امسال خواهم داشت، از حضور هنرمندان شناخته شده عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون در این نمایش بهره برده خواهد شد تا مخاطبان عام را نیز در کنار مخاطبان حرفه‌ای و آشنا به تئاتر، به سالن‌های نمایش بیاوریم.
چه کسانی با شما در این نمایش همکاری می‌کنند؟
از جمله بازیگرانی که در این نمایش به ایفای نقش می‌پردازند می‌توان به ساعد سهیلی، لیلا برخورداری و اشکان هورسال اشاره کرد و آقایان پویان محمودی و علیرضا عقیقی طراح و نوازندگان موسیقی (اجرای زنده به همراه نمایش) این اجرا خواهند بود.
در ادامه شاهد فعالیت‌های شما در همین زمینه خواهیم بود؟
تصمیمم در ادامه روند فعالیتم در زمینه کارگردانی تئاتر، توجه بیشتر و تخصصی‌تر به مقوله ارزشی نمایش‌های آیینی سنتی ایران است، گونه‌های نمایشی هستند که متاسفانه با گذشت زمان و کوتاهی برخی از استادان دانشگاهی و هنرمندان بزرگ و جوان تئاتر که چشم به نمایشنامه‌های اروپایی و تکراری (تکرار در اجرا) دوخته و به مسیری که نا آگاهانه و طوطی وار برای خودشان تصویر کردند ادامه می‌دهند، کمرنگ و با حتی فراموش شده‌اند. برای همین تصمیم دارم به‌عنوان شاگرد کوچکی از مکتب استادان بی بدیلم همچون استاد مرحوم جناب سعدی افشار و استاد عزیز (پدر تهران) استاد مرحوم مرتضی احمدی، در حد توان و ظرف خودم ادامه‌دهنده راه این بزرگواران باشم تا بتوانم هرچند گامی کوچک برای شناسایی و باز آفرینی این‌ گونه‌های نمایشی بردارم.