«پیکنولپتیک»، «پیکنولپسی» شاید فکر کنید که این کلمات ژاپنی است و شاید هم از کره‌ای دیگر آمده است، اما برخلاف تصور شما بخشی از زندگی یک فرد است که با خودش و فضای اطرافش دچار تعارض است. پینکولپسی واژه‌ای است که از پزشکی وارد هنر شده است؛ از این وضعیت می‌توان به انقطاعات مداوم در هوشیاری فرد نسبت به زمان و مکان یاد کرد. در واقع این وضعیت نوعی تناقض در آگاهی جمعی است. سرعت قرار گرفتن در معرض رسانه‌ها باعث شده که ما نوعی رفتار ناخودآگاه داشته باشیم. یک پرش ذهنی، که از آن بی‌اطلاعیم و در واقع قادر به درک بیماری پیکنولپسی نیستیم. ما همه پیکنولپتیک هستیم، دچار لغزش آگاهی یا بیماری غفلت، نه به طور کامل بیداریم و نه خواب. نمایش «پیکنولپسی» درباره درگیری‌های یک انسان با درون خود و اطرافش است. انسانی دارای لغزش‌های فکری، موجودی «پیکنولپتیک» که در این جهان پر از خشونت، خود را تنها، مقصر و همواره بازنده می‌بیند. این نمایش که با کارگردانی و طراحی بنفشه اعرابی به صحنه رفته است، این روزها در کارگاه نمایش مجموعه تئاتر شهر به صحنه رفته است.