اقتصاد بازیهای آسیایی ۲۰۱۴
اینچئون شکوفا شد یا ورشکسته
شادی آذری شهر اینچئون، سومین شهر بزرگ کره‌جنوبی، در حدود ۲۵ کیلومتری غرب سئول، پایتخت این کشور واقع است و سه میلیون نفر در آن زندگی می‌کنند. با میزبانی بازیهای آسیایی ۲۰۱۴ این شهر خود را آماده کرد تا از زیر سایه همسایه بزرگ خود در‌آید و با برگزاری بزرگ‌ترین رویداد ورزشی آسیا جایی در نقشه جهان برای خود بازکند. در هفدهمین دوره بازیهای آسیایی، ۱۳ هزار ورزشکار از ۴۵ کشور آسیایی برای شرکت در ۳۶ رشته ورزشی و رقابت برای دستیابی به ۴۳۹ مدال طلا حضور یافتند. هر دوره از این بازیهای ورزشی، نتایج حساس خود را به همراه می‌آورند.
شادی آذری شهر اینچئون، سومین شهر بزرگ کره‌جنوبی، در حدود 25 کیلومتری غرب سئول، پایتخت این کشور واقع است و سه میلیون نفر در آن زندگی می‌کنند. با میزبانی بازیهای آسیایی 2014 این شهر خود را آماده کرد تا از زیر سایه همسایه بزرگ خود در‌آید و با برگزاری بزرگ‌ترین رویداد ورزشی آسیا جایی در نقشه جهان برای خود بازکند.در هفدهمین دوره بازیهای آسیایی، 13 هزار ورزشکار از 45 کشور آسیایی برای شرکت در 36 رشته ورزشی و رقابت برای دستیابی به 439 مدال طلا حضور یافتند. هر دوره از این بازیهای ورزشی، نتایج حساس خود را به همراه می‌آورند. در سال 1986، این بازی‌ها این امکان را در اختیار سئول قرار داد تا دو سال بعد میزبان موفق بازیهای المپیک باشد. بازیهای 2006 دوحه به‌عنوان گامی قابل توجه در راستای خواسته‌های بین‌المللی قطر بود و زمینه را برای برگزاری جام‌جهانی 2022 فراهم کرد. اما اینچئون بزرگ‌ترین بدهی را در بین شش کلان‌شهر عمده کره دارا است. این شهر در حدود 2 میلیارد دلار برای بازی‌ها خرج کرده است و این در شرایطی است که شهر گوانگژوی چین در سال 2010 برای برگزاری بازی‌ها 20 میلیارد دلار هزینه کرده بود. برای اینچئون، شهری با
آرزوهای جهانی و مشکلات مالی، موفقیت در برگزاری بازی‌ها امری حیاتی به‌نظر می‌رسد. گفته می‌شود که گذشته از بدهی‌های موجود، هزینه‌های این بازی‌ها چیزی حدود دو برابر هزینه بازیهای المپیک زمستانی 2018 در شهر تفریحات زمستانی پیونگ چانگ را تحمیل خواهد کرد. بنابراین بازیهای اینچئون می‌توانست یک الگو برای پیونگ چانگ باشد و یا به یک داستان هشدار دهنده تبدیل شود و موفقیت یا ناکامی آن سرنوشت اقتصادی شهر را نیز تغییر می‌داد. در میان شش کلان‌شهر کره جنوبی، شهر اینچئون بالاترین نرخ بدهی را در سال گذشته به خود اختصاص داده و هزینه‌های گزاف برای بازیهای آسیایی و خط جدید مترو مورد انتقادهای زیادی قرار گرفت. سیاستمداران از جمله یو جئونگ بوک، شهردار اینچئون، می‌گویند که درآمد دراز مدت از صنعت گردشگری و معرفی این شهر به‌عنوان یکی از مقاصد گردشگری جهان کمک می‌کند تا با هزینه‌ها مقابله شود. اما برخی می‌گویند پس از افزایش بدهی‌های این شهر به‌خاطر بازی‌ها، چه خواهد شد و این در شرایطی است که بسیاری از تاسیسات بازی‌ها پس از این مراسم به کار نخواهند آمد. کیم یونگ سو، رئیس کمیته سازمان دهنده بازیهای آسیایی اینچئون می‌گوید نسبت به
رویدادهای ورزشی پیشین، این بار مقامات مجبور بودند با حمایت‌های مالی کمتری از سوی دولت، کار خود را انجام دهند. اما به عقیده او این بازی‌ها «هوشمندانه، فشرده و خوب سازماندهی شده» خواهند بود.این شهر که پیش‌تر یک مهد صنعت بود، اکنون فرودگاه بین‌المللی اینچئون را در خود جای داده است که یکی از پر ترددترین فرودگاه‌های جهان است. فاصله این فرودگاه بین‌المللی با سئول تنها یک سفر کوتاه است و برگزارکنندگان بازیهای آسیایی 2014 امیدوار بودند که این رویداد مردم زیادی را در این شهر بندری جای دهد و بسیاری نیز از پایتخت به آنجا بروند. منطقه تجاری فوق مدرن سونگدو نیز در این شهر واقع است که یک مرکز تجاری فوق العاده ساخته شده بر زمینی بایر است. سازمان دهندگان این بازی‌ها 200هزار بازدیدکننده را میزبانی خواهند کرد و امیدوارند که به این وسیله یک تصویر جهانی از این شهر به نمایش در آید.استادیوم اصلی یکی از 17 سازه جدیدی است که برای این بازی‌ها ساخته شده است. همچنین یک مرکز بازیهای آبی، یک محوطه گلف و یک زمین کریکت هم ساخته شده است. در مراسم افتتاحیه و اختتامیه هم هنرمندان معروفی چون سومی جو، خواننده اوپرا و یانگ یانگ پیانیست چینی
به هنرنمایی پرداختند.کیم جونگ هائنگ، رئیس کمیته المپیک کره می‌گوید: «بازیهای آسیایی فرصت مناسبی است برای تعالی کشوری که به‌خاطر حادثه غرق کشتی سوول افسرده شده است.» اشاره او به حادثه غرق یک کشتی است که در ماه آوریل سال میلادی جاری روی داد و در آن 300 نفر از ساکنان ساحل جنوب شرقی کره جنوبی جان خود را از دست دادند. وی افزود: «میزبانی از یک رویداد بین‌المللی بزرگ همچون بازیهای آسیایی به این کشور کمک خواهد کرد تا برای المپیک پیونگ چانگ آماده شود.» اعضای کمیته هماهنگ‌کننده بازیهای پیونگ چانگ هم برای کسب تجربه در مورد اداره امور و برپایی بازی‌ها در اینچئون حضور خواهند داشت. اینچئون به‌خاطر هزینه گزاف، امکانات و نحوه مدیریت بازی‌ها بلافاصله پس از پایان مراسم مورد بررسی و موشکافی قرار خواهد گرفت. کره جنوبی در سال 1988 میزبان بازیهای المپیک تابستانی سئول بود و در سال 2002 جام جهانی فوتبال را به‌طور مشترک با ژاپن میزبانی کرد و بازیهای آسیایی سئول سال 1986 و بوسان در سال 2002 را برپا کرده بود. همه این رویدادها توسط دولت به‌عنوان یک جشن ملی برای رونق اقتصادی کشور و افزایش نفوذ بین‌المللی تلقی می‌شدند. اما دیگر
نمی‌توان گفت که رویدادهای ورزشی بزرگ با اقبال شدید عموم مواجه می‌شود. بسیاری چنین رویدادهایی را هدر دهی بودجه‌های عظیم می‌دانند. شهر سئول اعلام کرد که طی سه سال منتهی به 2013 بالغ بر 20 میلیارد وون معادل 59/19 میلیون دلار برای نگهداری از استادیوم المپیک سئول صرف کرده است، سازه اصلی المپیک 1988 که اکنون به‌ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرد.شهر کوچک یئونگ نام واقع در جنوب شرقی این کشور اعلام کرده است که طی چهار سال میزبانی بازیهای فرمول وان کره به نام گرند پریکس، 190 میلیارد وون معادل 34/185 میلیون دلار از دست داده است. مجادله با مدیریت مسابقات فرمول وان بر سر هزینه‌های میزبانی حتی تا آنجا پیش رفت که این مسابقات در فصل جاری لغو شدند.از سال 2007 که اینچئون برنده میزبانی بازیهای آسیایی شد تاکنون برای تامین هزینه‌های برپایی آن در تقلا بوده است. مشکلات این شهر زمانی به اوج خود رسید که سونگ یونگ گیل، شهردار سابق اینچئون در ماه مه سال 2012 تهدید کرد که میزبانی این شهر را پس خواهد داد مگر آنکه دولت مرکزی سهم بیشتری از هزینه‌های 11/2 تریلیون وونی (05/2 میلیارد دلاری) را بپردازد. گر چه اینچئون میزبانی بازیهای آسیایی را
حفظ کرد و دولت مرکزی سهم خود در پرداخت هزینه‌ها را افزایش داد، اما اینچئون هنوز 70 درصد هزینه‌ها را خودش پرداخت کرده است. اکنون این شهر قصد دارد با پایان یافتن بازی ها، برخی از هزینه‌ها را با تبدیل چند استادیوم به ساختمان اداری، مرکز خرید و مجموعه سالن‌های تئاتر و سینما جبران کند.
ارسال نظر