2017 سال آرامش نیست

دنیل فرانکلین، سردبیر سالنامه اکونومیست
مترجم: شادی آذری

سال 2017 مملو از سالگردها خواهد بود. این سال نه فقط صدمین سالگرد انقلاب بولشویک روسیه است بلکه صد و پنجاهمین سالگرد انتشار کتاب «سرمایه» کارل مارکس و پنجاهمین سال مرگ چگوارا، چهره نقش بسته بر تی‌شرت‌های بی‌شمار است. این سال همچنین پانصدمین سالگرد اعلامیه 95 ماده‌ای مارتین لوتر است که وی [در مقابله با کلیسای کاتولیک ] بر در یک کلیسا در «ویتنبرگ کسل» نصب کرده بود و در نهایت منجر به اصلاحات پروتستانی شد.

یافتن شرایطی مشابه آنچه در گذشته موجب آن تحولات شد و پیدا کردن آن روحیه جنگنده در سال پیش‌رو، چندان سخت نیست. آمریکایی‌ها از پیش به تغییر شرایط رای داده‌اند. انتخاب دراماتیک دونالد ترامپ به‌عنوان رئیس‌جمهوری به معنای آن است که طغیان از سوی کاخ سفید هدایت خواهد شد، آن هم در شرایطی که هر دو بخش کنگره در دستان جمهوری‌خواهان خواهد بود. در داخل، ترامپ یک سازنده بزرگ خواهد بود، نه فقط به‌خاطر ساخت دیوارهایی که از کشور در برابر خارجی‌ها محافظت کند، بلکه به‌خاطر جاده‌ها، تونل‌ها و سایر زیرساخت‌ها. او همچنین اقدامات سلف خود را ملغی خواهد کرد که از جمله آنها می‌توان به برنامه درمانی موسوم به «اوباماکر» اشاره کرد. در خارج، نه تنها یک آمریکای درونگرا موجب عصبانی شدن آن دسته از متحدانش از اروپا گرفته تا آسیا می‌شود که به حمایت‌های این ابرقدرت وابسته‌اند، بلکه پیروزی حیرت‌انگیز ترامپ امواج شوک رابه سرتاسر جهان خواهد فرستاد.

اروپا لرزه‌هایی را در طول سال جدید احساس خواهد کرد. حجم آرای اعتراضی در انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه و انتخابات پارلمانی آلمان و هلند به دقت پیگیری می‌شود. ناامیدی ناشی از رشد کند اقتصادی در دوران وارونه‌ای که از اروپا گرفته تا ژاپن نرخ بهره منفی حکمفرما است، بر سرخوردگی‌های رای‌دهندگان می‌افزاید. در چنین شرایطی، بریتانیا بطور رسمی شاهد عواقب ناشی از جدایی‌اش از اتحادیه اروپا خواهد بود، عواقبی که برای آنها به سختی در داخل و خارج مبارزه خواهد کرد. این روزها شاهد هستیم که در روسیه، جایی که ولادیمیر پوتین بیش از هر زمان دیگری یادآور یک تزار جدید است، و در چین، جایی که شی جینینگ با استفاده از کمیته مرکزی کنگره پنج ساله حزب کمونیست آرزوهای امپراتوری خود را دنبال می‌کند، هر مبارزی به سرعت سرکوب می‌شود. هر دو کشور با مواضع فعلی آمریکا بر سر موضوعات نگران‌کننده‌ای در چالش قرار گرفته‌اند، از حواشی بر جای مانده از امپراتوری اتحاد جماهیر شوروی گرفته تا خاورمیانه و دریای جنوب چین. باید به همه اینها تهدید تروریسم و سوء مدیریت هسته‌ای کیم جونگ اون، رئیس‌جمهوری کره‌شمالی را افزود و به این ترتیب امنیت جهان شکننده به‌نظر می‌رسد.

در بازار کلی مشاغل نیز یک انقلاب به‌وقوع خواهد پیوست. این انقلاب نه فقط ناشی از ورود تعداد بیشتری از زنان به رده‌های شغلی بالاتر، بلکه زاییده پیشرفت در فناوری‌ها نیز خواهد بود. انواع جدیدی از اشتغال -از اپراتوری پهباد گرفته تا «گردآوری روبات‌ها» و طراحی مجازی مد - فرصت‌های جدیدی را ایجاد خواهند کرد. هوش مصنوعی تاثیر روزافزونی را بر زندگی مردم بر جای خواهد گذاشت (و داروهایی که برای هر فرد تولید می‌شوند، این تاثیر را طولانی خواهند کرد). در چنین شرایطی کامپیوترهای بیشتری خدمات کارآمدتر خود را به‌عنوان دستیارهای شخصی دیجیتال ارائه خواهند کرد. به‌نظر می‌رسد جوانان بیش از آنکه نگران این عوامل دگرگونی باشند، علاقه‌مندند تا برای شکل‌دهی به آینده از آنها استفاده کنند. در بخش ویژه‌ای از سالنامه امسال اکونومیست از تعدادی از هنرمندان، فعالان، کارآفرینان و نوآوران در حال پیشرفت خواسته شده است تا پیش‌بینی خود را برای سال 2017 و پس از آن ارائه کنند. آنها پر از ایده هستند و علاقه‌مندند که اوضاع را متحول کنند: آنها شبیه به لوتر یا لنین مدرن هستند اما بسیار دلنشین‌تر.

بنابراین انتظار نداشته باشید که سال 2017 سال ثبات و آرامش باشد. گر چه برخی جریان‌ها به طرز اطمینان‌بخشی بادوام خواهند بود. هندوستان در بین بازارهای نوظهور بزرگ یک ستاره باقی خواهد ماند. استرالیا برای بیست و ششمین سال متوالی رشد اقتصادی را تجربه خواهد کرد. اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا (آسه‌آن) به تولد پنجاه سالگی خود می‌رسد. این اتحادیه در حالی انسجام خود را حفظ می‌کند که اتحادیه اروپا برای کوچک شدن آماده می‌شود. فنلاند صدمین سال تولد خود را جشن خواهد گرفت و کانادا صدو پنجاهمین سال تولدش را. جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا نوشته است که کشورش قصد دارد «جهان را در آغوش کشد» و در مواجهه با تجارت، ایده‌های نو و فرهنگ‌ها و ملل مختلف گشاده‌رو باقی خواهد ماند. در میانه غوغای مخالفت‌ها با جهانی‌شدن، این خود یک انقلاب خواهد بود.