چه خوبه که هستی
تصور اینکه در سینمای داریوش مهرجویی ردی از چیزی چون «شیئی فضایی» پیدا شود، تا اوایل دهه هشتاد، فکری بسیار دور از ذهن بود، اما چرخ روزگار گذشت و مهرجویی به نقطه‌ای رسید که فیلم «چه خوبه که برگشتی» را بسازد، فیلمی که طرفداران و مخالفان زیادی پیدا کرده است. به‌رغم انتقاداتی که به ساختار این فیلم از لحاظ فنی وارد است، عده‌ای رویه جدید مهرجویی را نمی‌پسندند و آن را انهدام سینمای او معرفی می‌کنند و گروهی دیگر، از تجربه‌های جدید او استقبال می‌کنند. «چه خوبه که برگشتی» یک کمدی فانتزی است در مورد دکتری که پس از سال‌ها به ایران بازمی‌گردد. همزمان با ورود او به کشور، یک شیء مرموز پدیدار می‌شود و پای زنی را در زندگی او باز می‌کند که با سنگ‌های جادویی‌اش، رابطه او و یکی از دوستان قدیمی‌اش را دچار تلاطم می‌کند. «چه خوبه که برگشتی» که برگرفته از داستانی از نیکلای گوگول است، قطعا بهترین اثر مهرجویی نیست، اما باز همین را هم باید به فال نیک گرفت که داریوش مهرجویی در این وضعیت سینما، فیلم بسازد. شاید فیلمی که او در این شرایط بسازد، با چیزی که از او انتظار داشته باشیم متفاوت باشد، اما همین حضور او، خود غنیمتی است، خصوصا که اگر بار طنز فیلم او را کسانی چون حامد بهداد و رضا عطاران به دوش بکشند و مهناز افشار، همایون ارشادی، رویا تیموریان و حسن پورشیرازی هم آنها را همراهی کنند.