افشین ماهوشی

شرایط پس از برجام،کاهش نگران کننده بهای نفت،رکود اقتصادی حاکم بر بازار،معضل بیکاری کارگران بیشماری که در سالهای اخیر در فهرست تعدیل نیرو قرار گرفتند همه از جمله مواردی هستند که سبب شد همزمان با روی کارآمدن دولت یازدهم اهتمام ویژه ای به حوزه اقتصاد کشور صورت پذیرد .پس از موفقیت در دیپلماسی هسته ای مردان اقتصادی دولت وارد عمل شدند تا رونق و جان تازه ای به اقتصاد بی رمق ایران وارد نمایند .در هر گام با مسائل و به عبارتی مصائبی مواجه می شدند که فقط در موردش حدس و گمانهایی داشتند. در مثال تصور اقتصاد دانان مطرح کشور و دولتمردان اقتصادی از این مشکلات در حد سرما خوردگی و آنفولانزای فصلی بود که با بررسی علل و ترسیم نمودار علیت به مسائلی برخوردند که بخشی از آن گم شدن دلارهای نفتی بود.اکنون عزم قوای سه گانه کشور جزم شده تا برخورد جدی با موانع توسعه اقتصادی داشته باشند . در این راستا رهبر معظم انقلاب بر راهبرد اقتصاد مقاومتی تاکید نمودند و مسئولین دریافتند مانع جدی در پیمودن این امر خطیر ،پاکسازی مسیر توسعه اقتصادی است .این اقدام مهم نیازمند حرکت جهادی مانند جان فشانی و ایثارگری بچه های بسیجی ،سپاهی و ارتشی ما در هشت سال دفاع مقدس می باشد .

ما با مسیری مواجهیم که همانند میدان مین است و گروهی خبره و متخصص و ایثارگر باید مین ها را خنثی کنند .این مین ها میراثی کثیف از اقتصاد ناسالم و سرشار از رانت و رانت خواری است .مین زمین و کوه و دشت و دریا خواری ،مین فساد بانکی و ارتشا، مین فرار مالیاتی، مین مطالبات میلیاردی بانکها از سرمایه داران وابسته و...و...همه باید خنثی شود و متاسفانه چنان ماهرانه جاسازی شده که مهارتی دوچندان می تواند خطرش را از جان زنان و کودکان دور کند اینک دولت مترصد کنترل تورم،خروج غیر تورمی از رکود،کنترل نرخ ارز و سکه می باشد . اما فقط در کنترل نرخ ارز و تا حدودی کنترل تورم توفیقاتی داشته است. بنظر می رسد امروز دیگر تنها تزریق اعتبار به واحدهای تولیدی و توزیع سبد کالا و... پاسخگوی وخامت حال اقتصاد بیمار نیست .تحریک تقاضا بجای تزریق اعتبار و تولید سبد کالا در منازل و بنگاههای کوچک اقتصادی بجای توزیع سبد کالا راه حل بهتری است . امروزه بسته های خروج از رکود دولت یازدهم رکود را مهار نکرده و رکود همچنان بر اکثر واحدهای تولیدی سایه افکنده ،زیرا بسته بندی این بسته ها استاندارد نبوده است. بنظر می رسد دولت و مجلس از ایفای نقش برخی از بازیگران خلاق غافلند. بخش تعاونی و سازمانهای مردم نهاد فراموش شده اند و از سنگرهای تولید در بنگاههای زود بازده و منازل غافل شده ایم. منظور از غفلت دقیقا با شعار سال بایستی مد نظر باشد یعنی :اقدام و عمل

اقدام و عمل فقط برگزاری سمینار و جلسات مکرر و بدون نتیجه مشهود نیست . اگر شخصی و مسئولی بپرسد شاهد این مدعایت چیست. با رویکرد آسیب شناسانه درد دلهای هزاران صاحب تولید خانگی و کارآفرین صاحب بنگاه تولیدی را مطرح می کنم . اکنون ضمن اینکه بایستی دولت و مجلس و قوه قضاییه محکم و جدی حق و حقوق ملت را باید اعاده کنند و بسیاری از سرمایه های ملی و بیت المال را به خزانه کشور بازگردانند ولی سیاستهای غلط اقتصادی گذشته در عدم اجرای سیاستهای مالیاتی، بی برنامگی در تخصیص بودجه ،اهمال در ارسال بودجه کل کشور و خالی شدن صندوق ذخیره ارزی و...هیچکدام مجوزی برای کاهلی و سهل انگاری فعلی مردم و مسئولین نیست.اکنون بجای پرداخت مقرری بیمه بیکاری ،پرداخت یارانه و تزریق پولهای دیگر با عناوین مختلف بهتر است هر خانواده در حکم یک پیاده نظام قوی ارتش اقتصاد مقاومتی تولیدی خانگی و اشتغالی مولد عمل کند و در این بسیج ملی دولت و مجلس بطور جدی باید پشتیبان این حرکت باشند .در خاتمه قوای سه گانه به این پیشنهادات توجه جدی داشته باشند : حمایت از کارآفرینان ،تشکیل اتاق های فکر خلاق و رفع موانع کسب و کار سبب رونق تولید داخلی و دوری از اقتصاد نفتی و دولتی،معرفی کامل و صحیحی از پتانسیل های ایران به سرمایه گذاران خارجی و در نهایت تقویت تولید کنندگان داخلی .