سارا دین / دیلی تلگراف ترجمه و تلخیص:فواد شمس * زمانی، مردی از سنگاپور آرزو داشت به کره شمالی سفر کند، خود را آماده کرده بود که سرزمینی قحطی‌زده و سوخته با مردمانی غمگین ببیند. همان چیزی که در برنامه پانورامای بی‌بی‌سی قبلا دیده بود؛ اما حقیقتی که دریافت بسیار متفاوت از این تصورات بود. مردان و زنانی که در ساحل والیبال بازی می‌کردند، تصویری متفاوت از آن چیزی است که از کره شمالی نشان داده می‌شود. این یکی از صحنه‌هایی است که آرام پن گردشگر - عکاسی که به کره شمالی سفر کرده است، دیده. این عکاس که تاکنون چند بار برای سفر تفریحی به این کشور اسرارآمیز رفته است در گفت‌وگویی که با پایگاه دیلی میل داشته است از تجربه متفاوت خود در این سفر می‌گوید. «من در زمان ورود به کره شمالی انتظار داشتم مردمانی شدیدا ناراحت و افسرده را ببینم؛ اما شوکه شدم، چون کشوری شاد را کشف کردم.» آرام پن برای یک پروژه عکاسی به کره شمالی سفر کرد. او برای دریافت اجازه نامه این سفر چندین بار با مسوولان مربوط در این کشور ایمیل رد و بدل کرد. او می‌گوید: «پیش از این در برنامه پانورامای شبکه بی‌بی‌سی مستندی از کره شمالی دیده بودم. من بر اساس این مستند به این باور رسیده بودم که مردم این کشور فقیر و گرسنه هستند؛ اما زمانی که به کره شمالی سفر کردم مردان و زنان سرحال و سالمی را دیدم که در خیابان خرید می‌کردند؛ در ساحل دریا والیبال بازی می‌کردند؛ هر روز صبح سر کار می‌رفتند و ساعت 6 عصر از کار باز می‌گشتند. پن در ادامه تاکید می‌کند« البته من در این سفر به این نتیجه رسیدم که کره شمالی نیاز دارد که رابطه دوستانه‌تری با دنیای خارج داشته باشد. یکی از راه‌ها هم همین گسترش گردشگری است.درون منطقه تحت مدیریت کمونیسم در سال 2013 آرام پن عکاس و گردشگر سنگاپوری شاهد مغازه‌های شلوغ، زنان و مردانی که از تفریح در یک پارک آبی زیبا لذت می‌بردند و کیلومترها مزرعه آماده درو شدن، بود. اینها همه باعث شد در ذهن آرام پن تناقضاتی در رابطه با تصورات عوامانه‌ای که در مورد کره شمالی موجود است، ایجاد شود. این تصور که این کشور فقیر و گرسنه است از نظر وی چندان واقعیت ندارد»در کنار اینها آرام پن که یک عکاس است مجبور نبود به صورت پنهانی از این کشور عکاسی کند، بلکه او آزادانه می‌توانست پروژه عکاسی خود را پیش ببرد. آقای پن زمانی که در سال 2012 تصمیم گرفت به کره شمالی سفر کند برای کسب اجازه پروژه عکاسی‌اش با مسوولان این کشور نامه‌نگاری کرد. او می‌گوید: «من نمی‌خواستم دزدکی عکاسی کنم. نمی‌خواستم بابت آن به دردسر بیافتم برای همین نامه‌نگاری کردم و درنهایت با نماینده گردشگری کره شمالی در سنگاپور ملاقات کردم. کسب اجازه عکاسی راحت‌تر از چیزی بود که تصور می‌کردم.» پن در مورد دلیل سفرش به کره شمالی می‌گوید: «من در مورد کره شمالی بسیار کنجکاو بودم برای چندین سال این کشور برای من تبدیل به یک راز و افسانه بزرگ شده بود. درنهایت می‌خواستم خودم این راز را کشف کنم. آن هم به‌عنوان یک شهروند معمولی و عکاس.» پن، عکاس تجاری است که یکی از کارهای او عکاسی 360 درجه و پانوراما از هتل‌ها، اتومبیل‌ها و مناطق زیبای طبیعت است. او تاکنون 2 بار به کره شمالی سفر کرده است و برنامه سفر سومش را هم برای پاییز امسال تنظیم کرده است. او اولین سفر خود را در آگوست 2012 انجام داده است. بعد از آن یک پروپوزال پیشنهادی به آژانس‌های گردشگری داد و آنان حامی مالی وی شدند. pic1
pic۲

آقای پن درمورد زندگی مردم کره شمالی می‌گوید«به نظر می‌رسد که مردم زندگی فوق‌العاده معمولی و نرمالی را دارند و به کارهای روزمره خود می‌رسند. آنان مصرف‌کننده کالاهایی هستند که از چین و کره جنوبی به آنجا سرازیر شده است. چیزهایی که در کره شمالی دیدم و از آنها عکاسی کردم به من می‌گوید که وضعیت به آن بدی نبود که فکر می‌کردم. مردم زندگی عادی خودشان را داشتند. البته برخی از دوستانم به من می‌گفتند هر آن چیزی که تو دیده‌ای احتمالا غیر‌واقعی و ساختگی بود و آن چیزهایی که عکاسی کرده‌ای یک نمایش ساختگی و دروغین بزرگ است؛ اما من با خودم فکر می‌کنم که آیا می‌شود این منطق را قبول کرد؟ باید به این نکته توجه کرد آیا می‌شود کیلومترها مزرعه حاصلخیز ساخت؟ یا هزاران نفر را به صورت هماهنگ رهبری کنی که یک زندگی روزمره عادی را برای تو به نمایش بگذارند؟ در اواخر دهه ۹۰ میلادی در کره شمالی خشکسالی عظیم رخ داد. باران نبارید و مردم از گرسنگی رنج بردند. اما اکنون وضعیت بسیار متفاوت است. به هر حال به‌رغم اینکه گرسنگی دیگر در کره شمالی واقعیت ندارد، اما بسیاری از گفته‌های عوامانه در مورد اینکه کره شمالی یک کشور فقیرو گرسنه است همچنان شنیده شود» پن معتقد است اگر تمام آن چیزهایی که در کره شمالی دیده است تقلبی و ساختگی باشد. آن هم در چنین مقیاس بزرگی پس باید اعتراف کنیم که کره شمالی مهارتی فراتر از هر کشور توسعه یافته دیگری دارد. او در زمان سفر در کره شمالی توسط راهنمایان محلی تور همراهی می‌شد، اما می‌توانست آزادانه سفر و عکاسی کند. او می‌گوید: «زمانی که من صبح در خیابان‌های پیونگ یانگ قدم می‌زدم مردم در خیابان‌های تمیز و البته تاحدی خلوت به سر کار می‌رفتند و معمولا ساعت ۶ عصر از کار به خانه باز می‌گشتند. بسیاری از این مردم اعتقاد دارند که وضعیت اقتصادی کره شمالی در دهه اخیر به آرامی در حال بهبود یافتن است. پن در انتها تاکید می‌کند که کره شمالی بیش از گذشته نیاز دارد که روابط متقابلی با دیگر کشور‌های جهان داشته باشد تا تصویری که از این کشور به اشتباه ساخته شده است اصلاح شود. از نظر او گردشگری فرصتی برای گسترش رابطه کره شمالی با دیگر نقاط جهان است.
* کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی توریسم