مردی با رویای همسانی پیست و خیابان!

بروس مک‌لارن خیلی زودتر از آنکه بتواند روزهای رونق کسب و کار شرکتش را ببیند جان خود را از دست داد. آن بعدازظهر دوم ژوئن لعنتی در پیست گودوود آخرین دور مسابقه بروس مکلارن ۳۲ ساله را رقم زد. بروس مکلارن رویای عجیبی در خودروسازی داشت. او بین پیست و خیابان تفاوتی قائل نبود و همیشه می‌خواست خودروهای مسابقه‌ای را در خیابان‌ها نیز به حرکت درآورد. او شرکت مکلارن را با همین هدف راه‌اندازی کرد. اما اجل فرصت عملی کردن این ایده را به او نداد. اما شرکت مکلارن خوش شانس بود که در آینده اداره آن به دست مردی افتاد که ذهنیتش به آنچه بروس مکلارن می‌خواست نزدیک است.

بروس مک‌لارن خیلی زودتر از آنکه بتواند روزهای رونق کسب و کار شرکتش را ببیند جان خود را از دست داد. آن بعدازظهر دوم ژوئن لعنتی در پیست گودوود آخرین دور مسابقه بروس مکلارن ۳۲ ساله را رقم زد. بروس مکلارن رویای عجیبی در خودروسازی داشت. او بین پیست و خیابان تفاوتی قائل نبود و همیشه می‌خواست خودروهای مسابقه‌ای را در خیابان‌ها نیز به حرکت درآورد. او شرکت مکلارن را با همین هدف راه‌اندازی کرد. اما اجل فرصت عملی کردن این ایده را به او نداد. اما شرکت مکلارن خوش شانس بود که در آینده اداره آن به دست مردی افتاد که ذهنیتش به آنچه بروس مکلارن می‌خواست نزدیک است. او کسی نیست به غیر از ران دنیس. مردی که همان‌قدر که به خودروهای فرمول یک علاقه دارد، به خودروهای شهری نیز علاقه دارد و در یک دهه گذشته تمام انرژی خود را روی آن گذاشته تا مردم را در خیابان‌ها نیز با حال و هوای رانندگی فرمول یک آشنا کند. ران دنیس اگر چه تنها ۱۱ درصد از سهام مکلارن را در اختیار دارد و مالک اصلی این شرکت یک هلدینگ اقتصادی متعلق به دولت بحرین است، اما هیچ‌کس مکلارن را بدون نام ران دنیس به یاد نمی‌آورد. مردی که عقیده دارد شتاب یک خودرو سوپراسپرت نباید فدای هیچ جنبه دیگری شود. حتی جنبه‌های مثبت. جمله معروفی از او وجود دارد که می‌گوید: آنها می‌خواستند برای هندلینگ بهتر از شتاب P۱ کم کنند، اما به آنها گفتم که بروید و یک سیستم تعلیق مناسب برای این شتاب طراحی کنید.

این حرف ران دنیس اگر چه زمان و هزینه تحقیقات بیشتری را به مکلارن تحمیل کرد اما در مقابل یک سوپراسپرت رویایی را به وجود آورد. ذهنیتی که اجازه نمی‌دهد شتاب فدای هیچ چیزی شود از عمق سنت‌های فرمول یک بیرون آمده است. جایی که شتاب از سرعت هم مهم‌تر است. ران دنیس و همکارانش در حال حاضر نزدیک‌ترین ماشین‌های سوپراسپرت شهری را به ماشین‌های مسابقه‌ای تولید می‌کنند. آنها تا آنجا که می‌شود در این زمینه به پیش می‌روند و تنها قوانین مربوط به استانداردهای تردد شهری و ایمنی است که می‌تواند آنها را متوقف کند. او برای آنکه هر چه بیشتر سوپراسپرت‌های شرکتش را به خودروهای مسابقه شبیه کند حالا سراغ تایرها رفته است. مکلارن با همکاری شرکت لاستیک سازی میشلین فرانسه در حال کار روی سبک جدیدی از لاستیک برای خودروهای شهری است. این تایرهای جدید شباهت زیادی با تایرهای اسلیک دارند که در مسابقات اتومبیلرانی استفاده می‌شوند. تایرهای اسلیک همان تایرهای بدون آج هستند. نکته مهم این است که باید این تایرها از موادی ساخته شوند که چسبندگی زیادتری داشته و می‌توانند چسبندگی تایرهای آجدار کنونی را شبیه سازی کنند. باز هم مردی که به شدت پشت این ایده قرار دارد ران دنیس است. او عقیده دارد شما نمی‌توانید یک خودرو سوپراسپرت واقعی را با تایرهای معمولی سوار شوید. ایده‌ای بلندپروازانه که ران دنیس نشان داده از پس عملی کردن آن به خوبی بر می‌آید. این‌گونه است که مکلارن با هدایت او به یک کابوس همیشگی برای سوپراسپرت‌سازان قدیمی مانند فراری و لامبورگینی تبدیل شده است.