مدیر کارخانه فولاد الیگودرز:
مهمترین هدف کارخانه فولاد الیگودرز ایجاد اشتغال بوده است
فرزانه احمدی- مهمترین مسئله برای کارخانه فولاد الیگودرز بعد اجتماعی ایجاد شتغال بوده و کمکی که به فرهنگ منطقه کرده است. این جمله، بخشی از صحبتهای مدیر کارخانه فولاد الیگودرز، از شرکتهای زیرمجموعه هولدینگ پرشیان فولاد است. مهندس شهرام کیانی در مصاحبه با دنیای اقتصاد از این کارخانه، تولیدات و اهدافش میگوید. در مورد تاریخچه و فعالیت کارخانه فولاد الیگودرز توضیح دهید. کارخانه فولاد الیگودرز از سال ۱۳۷۹ کلید خورد و در سال ۱۳۸۲ با هدف تولید مقاطع میلگرد به صورت کلاف و در سایزهای ۸ و ۱۰ به بهره برداری رسید.
فرزانه احمدی- مهمترین مسئله برای کارخانه فولاد الیگودرز بعد اجتماعی ایجاد شتغال بوده و کمکی که به فرهنگ منطقه کرده است. این جمله، بخشی از صحبتهای مدیر کارخانه فولاد الیگودرز، از شرکتهای زیرمجموعه هولدینگ پرشیان فولاد است. مهندس شهرام کیانی در مصاحبه با دنیای اقتصاد از این کارخانه، تولیدات و اهدافش میگوید.
در مورد تاریخچه و فعالیت کارخانه فولاد الیگودرز توضیح دهید.
کارخانه فولاد الیگودرز از سال ۱۳۷۹ کلید خورد و در سال ۱۳۸۲ با هدف تولید مقاطع میلگرد به صورت کلاف و در سایزهای ۸ و ۱۰ به بهره برداری رسید. ۳ سال بعد این کارخانه توسط سهامداران جدید به عنوان زیرمجموعه شرکت پرشیان فولاد خریداری شد. مدیریت جدید به ایجاد طرحهای تازه اقدام کرد و نقدینگی شرکت را بالا برد به صورتی که اهداف کارخانه فولاد الیگودرز متمرکز تر دنبال شد. پرشیان فولاد هم در زمینه تولید و هم در زمینه بازرگانی فولاد فعال است و تجربه خوب مدیران آن به فولاد الیگودرز کمک کرد.
ظرفیت اسمیکارخانه الیگودرز ۱۰۰ هزار تن در سال است و بیشتر میلگردهای سایز ۸ و ۱۰ به صورت کلاف تولید میکند. در زمان خرید کارخانه توسط سهامدار جدید، یک خط تولید مشهای فولادی از کشور اتریش وارد شد که از پیشرفته ترین خطهای تولید مش باف دنیا و تمام اتوماتیک است. در این خط از سایز میلگرد ۶، ۸ و ۱۰ با چشمههای متفاوت ۱۵*۱۵، ۱۰*۱۰، ۱۰*۲۰ و با عرض بین ۱.۵ متر تا ۲.۱۰ به طول ماکزیمم ۶ متر، ورقههای مشی جوش پیش ساخته را تولید میکنیم که بیشتر در ساخت سد ها و تونل ها، بتنهای پیش ساخته استفاده میشود. راه اندازی این خط وضعیت تولید مش در کشور را بهبود بخشیده است و باید گفت که یکی از تولید کنندههای اصلی مش در کشور ما فولاد الیگودرز است. در تولید مش یکی از ۲ شرکتی هستیم که استانداردهای کشور را دارند.
امیدواریم در آینده یک خط تولید اضافه کنیم که میزان تولید را به ۲۰ هزار تن در سال برسانیم. در حال حاضر با یک خط، ظرفیت ما ۱۰ هزار تن در سال است. فرایند تولید به این صورت است که شمش خریداری شده وارد کوره نورد با درجه حرارت ۱۲۰۰ درجه و ظرفیت ۲ تن در ساعت میشود. سپس به خط نورد متشکل از ۱۹ قفسه میرود. در آینده قرار است ۴ قفسه به این تعداد اضافه شود که امکان تولید میلگرد ۸ و ۱۰ و ۱۲ و ۱۴ را میدهد. میلگرد ۸ و ۱۰ به صورت کلاف و میلگرد ۱۲ و۱۴ به صورت شاخه تولید میشود. ۱۰ درصد از کلافهای تولید شده به واحد تولید مش فولادی میرود و بقیه به بازار فرستاده میشود. در خط مش هم این کلاف ها را با دستگاههای شاخه کن به طولهای ۳ و ۶ و... شاخه میشوند. دستگاهها تمام اتومات است.
میزان سرمایه گذاری شرکت از ابتدا تاکنون، در هر مقطع زمانی چقدر بوده است؟
در سال ۷۹، ۱۰ میلیارد تومان سرمایه گذاری اولیه بوده است و ۵ میلیارد هم در سال ۸۵ اضافه شد. طرح توسعه هم با ۲میلیون یورو سرمایه ارزی و ۲ میلیارد تومان هم سرمایه ریالی به انجام میرسد.
چند درصد از نیروی انسانی کارخانه فولاد الیگودرز بومیمنطقه هستند؟ و وجود این کارخانه چه تاثیری بر منطقه داشته است؟
اغراق نیست اگر بگوییم شاخص شهر الیگودرز در حال حاضر وجود این کارخانه است. در مورد نیروهای به کار گرفته در کارخانه باید گفت که ۳ شهر الیگودرز، ازنا و دورود در نزدیکی کارخانه اند و ما سعی کرده ایم نیروها را از این ۳ شهر انتخاب کنیم، ۷۵ درصد نیروها از الیگودرز و بقیه از ۲ شهر دیگر هستند. فولاد الیگودرز مثل یک دانشگاه در منطقه عمل کرده است و مسوولان استان هم از ساخت این کارخانه در الیگودرز راضی بودند و ما را پشتیبانی کردند. یکی از اهداف هولدینگ پرشیان هم این بوده است که در حد توان خود محرومیت زدایی کند. مهمترین مسئله برای کارخانه فولاد الیگودرز هم بعد اجتماعی اش بوده و کمکی که به فرهنگ منطقه کرده است.
به طرح توسعه اشاره کردید، در مورد طرحهای توسعه کارخانه توضیح دهید.
به تازگی پروژه ای برای توسعه کارخانه در نظر گرفته ایم که بخشی از آن با کشور ایتالیا انجام شده است و بخش دیگری به زودی با هند صورت میپذیرد. در این پروژه پیش بینی کردیم که ۳۵ هزار تن به ظرفیت کارخانه در تولید میلگرد اضافه کنیم و در همان فضای قبل، تولید نورد گرم کارخانه به ۱۴۵ هزار تن برسد. ظرفیت اسمیکارخانه هم ۱۱۷ هزار تن در سال است.
پروژه ما در سه بخش انجام میشود، بخش اول که ۹۰ درصد پیش رفته است، در قراردادی با ایتالیا انجام شد و اواخر فروردین راه اندازی میشود، شامل نصب قفسه برای استفاده از شمشهای سایز بزرگتر است. با نصب این قفسهها، قابلیت خرید شمش کارخانه بالا میرود، میتوانیم شمش را با قیمت کمتر بخریم و ظرفیت تولید را بالا ببریم.
بخش دوم پروژه اینست که میخواهیم میلگرد شمش را وارد سبد کالای فولاد الیگودرز کنیم، این محصول الان از بازار تهیه میشود اما با اضافه کردن این ۴ قفسه میتوانیم میلگرد شمش هم تولید کنیم که اهمیت استراتژیک برای کارخانه دارد.
قسمت سوم اضافه کردن بسته بندی کالاست، در حال حاضر کلاف سازهای کارخانه، قدیمیهستند.
با اضافه کردن کلاف ساز مدرن و سنگین تر شدن شمش، کلاف تولیدی هم سنگین تر میشود و بسته بندی شکیل تری هم پیدا میکند.
محصول کارخانه صادر هم میشود؟
حوزه فروش را تاکنون در داخل کشور نگه داشته ایم، درواقع میلگردی برای صادرات نمیماند و تمام تولیدمان در کشور مصرف میشود. البته برای صادرات شبکههای فولادی پیش بینیهایی داشته ایم و قصد داریم وقتی تولیدمان را افزایش دادیم مازادش را صادر کنیم.
خصوصی سازی در بخش فولاد کشور را چگونه ارزیابی میکنید؟
متاسفانه در توزیع کمک ها در بخش خصوصی توازن وجود ندارد ولی اگر فولاد از دست دولت خارج شود و به بخش خصوصی برسد، میتواند پیشرفت کند؛ البته نه اینکه بگوییم در دولت توان وجود ندارد یا بخش خصوصی تواناتر از دولت است، بلکه علم امروزی ثابت کرده که دولت ها فقط بحث نظارت را دارند و اجرا و ایجاد کار و نقدینگی باید در دست بخش خصوصی باشد. من فکر میکنم بهترین راه برای رشد فولاد، واگذاری این بخش به اشخاص صالح در بخش خصوصی است. بعضی از کارآفرینان در بخش خصوصی خیلی خوب عمل کرده اند که بیشتر به نظر میرسد توان خودشان بوده است تا حمایت از جایی خاص. پرشیان فولاد هم مجموعه ای است که واقعا در برابر درخواست بودجه برای پژوهش و رشد مطلوب برخورد و عمل میکند.
ارسال نظر