یک بودجه دو رویکرد در ساختار سیاسی ایران
مهدی نوروزیان دبیر گروه بانک وبیمه بودجه مهمترین برنامه مالی دولت است. از دهه ۴۰ به بعد دو رویکرد متفاوت به جایگاه بودجه در نظام تصمیمسازی شکل گرفت. رویکردی که بودجه را سند دخل و خرج دولت میداند و رویکردی که بودجه را برنامه یک ساله دولت میداند و تحت تاثیر ادبیات کینزی جایگاه و موقعیت و متفاوتی برای دولت قائل است. تبلور رویکرد اول در قانون محاسبات عمومی بود و رویکرد دوم در قانون برنامه و بودجه متجلی شد. از آن تاریخ به بعد هر دو رویکرد در یک منازعه نا تمام تفاسیر خود را از بودجه ارائه کردهاند.
مهدی نوروزیان دبیر گروه بانک وبیمه بودجه مهمترین برنامه مالی دولت است. از دهه 40 به بعد دو رویکرد متفاوت به جایگاه بودجه در نظام تصمیمسازی شکل گرفت. رویکردی که بودجه را سند دخل و خرج دولت میداند و رویکردی که بودجه را برنامه یک ساله دولت میداند و تحت تاثیر ادبیات کینزی جایگاه و موقعیت و متفاوتی برای دولت قائل است.
تبلور رویکرد اول در قانون محاسبات عمومی بود و رویکرد دوم در قانون برنامه و بودجه متجلی شد. از آن تاریخ به بعد هر دو رویکرد در یک منازعه نا تمام تفاسیر خود را از بودجه ارائه کردهاند. بر اساس همین تضاد ساختاری ماموریتها و رویکردهای دولت در بودجه متفاوت است.بخشی از ساختار تصمیمگیری کماکان به بودجه نگاه دخل و خرجی دارد. اوج چنین رویکردی را میتوان در نگاه منطقهای برخی نمایندگان مشاهده کرد. اما در بخشی دیگر از ساختار تصمیمگیری، مبنا بر پایه این فرض است که وقتی حکومتی(قوه مجریه) برای چهارسال اداره کشور را در اختیار میگیرد با چه میزان هزینه و چه کیفیتی آن را اداره میکند؟ مرکزیت هر کدام از رویکردها در متن نظام تصمیمگیری به غلبه بر دیگری میانجامد. به همین دلیل است که در برخی برههها بودجه از نظم زمانی خارج میشود و حتی برای مدتی کشور با بودجه چند دوازدهم اداره میشود. چنین رفتاری نشانه استنباط حداقلی از ماموریت های دولت است. نگاهی که وظیفه دولت را فقط در دخل و خرج میداند. اما ارائه بهنگام بودجه و در کنار آن تدوین گزارش اقتصادی بودجه سال هدف نشان از آن دارد که دولت در کنار نگاه دخل و خرجی ماموریتهای
توسعهای نیز برای خود
قائل است
ارسال نظر