اسیدپاشی اخیر را می‌توان افساد در ارض تلقی کرد
بهمن کشاورز رئیس اتحادیه کانون‌های وکلا 1. ایراد جرح با استفاده از اسید و سایر مواد اَکّال1و سوزنده علاوه بر اینکه به هر حال جرم محسوب می‌شود، جرمی است توام با نهایت رذالت و ناجوانمردی که آثار آن در دراز مدت باقی می‌ماند و قابل التیام هم نیست به‌ویژه در خانم‌ها باعث تغییر کلی مسیر زندگی آنها می‌شود و از این رو درخور توجه ویژه است.

۲. مجازات جرم اسید پاشی اصولا قصاص عضو است یعنی باید نظیر ضایعاتی را که مرتکب در قربانی ایجاد کرده برای او ایجاد کرد. اما با توجه به نحوه عمل مایعات اَکّال محدود کردن اثر آنها تقریبا محال است و امکان سرایت همواره وجود دارد. از این رو در این‌گونه موارد در نهایت بحث تعیین دیه مطرح می‌شود که با توجه به آثار این جرم که درمان و جراحی دارد به هیچ وجه کافی نیست و پاسخگوی ضرر و زیان وارده به قربانی نمی‌باشد. حتی تعیین ارش2هم در صورت تعیین مشکلی را حل نمی‌کند.

۳. از طرفی با توجه به اینکه در مورد این پرونده‌ها توجه زیادی در جامعه وجود دارد، ناچار افراد روان نژند و ضد اجتماعی هم از آنچه در مورد این پرونده‌ها نوشته و گفته می‌شود، آگاه می‌شوند و چه بسا در مواردی استفاده از اسید را برای اقدامات مجرمانه خود مناسب تشخیص دهند، زیرا که می‌بینند با اینکه به قربانی خود ضایعات بسیار شدیدی تحمیل می‌کنند، به احتمال قوی از قصاص مصون خواهند ماند و در مورد پرداخت دیه هم چه بسا از اعسار3و سایر قواعد مربوط بتوانند استفاده کنند.

قانون مربوط به مجازات اسیدپاشی نیز پاسخگو نیست.

۴. به نظر می‌رسد راه حل این کار در تشدید مجازات با تعیین حبس سنگین با عدم امکان استفاده از تخفیف و تعلیق مجازات یا آزادی مشروط یا عفو و حتی مرخصی باشد. البته به‌طور کلی ثابت شده است در درازمدت تشدید مجازات باعث کاهش جرائم نمی‌شود و راه‌حلی که گفتیم در میان‌مدت و کوتاه‌مدت و تا زمانی که اقدامات فرهنگی و آموزش‌ها در دراز مدت اثر کند، ممکن است مفید باشد.

۵. اما در مورد اسید پاشی‌های اخیر که مکرر شده و امنیت جامعه را به خطر انداخته است- با توجه به تعریف موجود در قانون مجازات اسلامی- شاید بتوان مورد را افساد در ارض
تلقی کرد.

پانوشت:

۱- خورنده

۲- ما به التفاوت عضو سالم و مجروح

۳- عدم توانایی مالی پرداخت دیه