دکه مطبوعات - ۱۷ فروردین ۹۶
The Economist
نگرانی از پرزیدنت ترامپ
ریاست‌جمهوری ترامپ تاکنون چگونه بوده است؟ این پرسشی است که اکونومیست در سرمقاله شماره آخر خود به آن پرداخته است. جلد این هفته مجله اکونومیست اما گویای همه چیز است. طرح روی جلد اکونومیست می‌گوید: «ریاست‌جمهوری ترامپ داخل گودال افتاده است. » این مجله می‌نویسد: دونالد ترامپ با وعده‌های آسمانی توانست کاخ سفید را از آن خود کند. دونالد ترامپ بر عکس رقیب دموکرات خود که یک سیاستمدار تمام عیار بود، تاجری بوده که در زمینه کسب‌وکار برای خود شهرتی دست و پا کرده بود.
The Economist
نگرانی از پرزیدنت ترامپ
ریاست‌جمهوری ترامپ تاکنون چگونه بوده است؟ این پرسشی است که اکونومیست در سرمقاله شماره آخر خود به آن پرداخته است. جلد این هفته مجله اکونومیست اما گویای همه چیز است. طرح روی جلد اکونومیست می‌گوید: «ریاست‌جمهوری ترامپ داخل گودال افتاده است.» این مجله می‌نویسد: دونالد ترامپ با وعده‌های آسمانی توانست کاخ سفید را از آن خود کند. دونالد ترامپ بر عکس رقیب دموکرات خود که یک سیاستمدار تمام عیار بود، تاجری بوده که در زمینه کسب‌وکار برای خود شهرتی دست و پا کرده بود. با این حال ترامپ به‌رغم تمام گاف‌هایش از جمله توهین به زنان، دروغ گفتن و استهزای خبرنگار معلول توانست باز هم برای خود اعتبار لازم را به‌دست آورد و خود را از منجلاب‌های به‌وجود آمده نجات دهد. حالا اما پس از ۷۰ روز که از ریاست‌جمهوری وی می‌گذرد چرخ او در گل و لای گیر کرده است. در شرایطی که ترامپ قول داده بود تا قانون مراقبتی و بهداشتی اوباما موسوم به اوباماکر را تغییر دهد هنوز طرح جایگزین در لابی‌های کنگره گیر کرده است.
این در حالی است که اکثریت کنگره در دستان جمهوری‌خواهان است و ترامپ بیش از این نمی‌توانست به استهزا گرفته شود. او بارها فرمان اجرایی را برای ممنوعیت ورود اتباع چندین کشور امضا کرد که هر بار به سد دادگاه‌های این کشور برخورد کرد و در توقیف ماند. همچنین موضوع ارتباط مشاور مستعفی وی با روسیه موجب شده است تا دولت وی مدام تحت‌نظر قرار گرفته شود. در این شرایط رای‌دهندگان به وی تحت تاثیر قرار نگرفته‌اند. هیچ رئیس‌جمهوری مانند دونالد ترامپ در شروع کار خود این‌گونه از «رضایت اندکِ عموم مردم» رنج نبرد که ترامپ درگیر آن است. این تمایل وجود دارد که گفته شود ریاست‌جمهوری ترامپ یک هرج و مرج کامل است. در این راستا برخی از ریاست‌جمهوری و برنامه کاری وی بسیار نگران هستند.
The Spectator
یک اروپای جدید
مجله بریتانیایی اسپکتاتور، در این شماره به سراغ یک موضوع مهم و حیاتی رفته است. از زمانی که ترزا می، نامه خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا را امضا کرد، تحلیل‌ها درخصوص آینده بریتانیا و اتحادیه اروپا اوج گرفته است. این مجله اما در این شماره به قلم جیمز فورسیچ، روزنامه‌نگار و سیاستمدار بریتانیایی، از برگزیت دفاع کرده است. این مجله می‌نویسد: ترک اتحادیه اروپا از سوی بریتانیا نشانه‌ای از شکل‌گیری یک نوع جدید از همکاری در این قاره سبز است. ملکه در ۲۹ مارس سال ۲۰۱۹ باید یک مهمانی شام ترتیب دهد تا در آن مهمانی سران اروپایی شامل نخست‌وزیرها و ۵ رئیس‌جمهوری در آن حضور پیدا کنند. در آن شامگاه بریتانیا و سران کشورهای اروپایی یک همکاری جدید را جشن خواهند گرفت. اگر در این دو سال، مذاکرات در حوزه مالی خوب پییش برود، به راستی ۲۹ مارس یک جشن اروپایی را شاهد خواهیم بود. در این سوی میدان، بریتانیا باید یک تعهد خاص داشته باشد تا بتواند خود را با برخی خواسته‌های یونکر تطبیق دهد و این امر نیازمند شجاعت است.
بوریس جانسون، وزیر امور خارجه بریتانیا، این‌گونه این جدایی را تشبیه می‌کند: بریتانیا در حال خروج از کلیسای جامع اتحادیه اروپا و تبدیل شدن به یک کلیسای مستقل است. با این حال هنوز نگرانی‌هایی وجود دارد. همزمان با این گفت‌وگوها، اسکاتلندی‌ها دوباره ناسازگاری خود را اعلام کرده‌اند. این مجله در مطلبی جداگانه می‌نویسد: اکثر مردم خوشحال می‌شوند تا داستان رفراندوم را پایان یافته ببینند، اما آن بخشی که همواره دوست دارد «شکست» را زنده نگه دارد، همچنان سرپا است. به‌عنوان مثال نیکلا سرجن، در این هفته تقاضا کرد که برای بار دوم همه‌پرسی استقلال مطرح شود، این در حالی است که دولت قرار است به‌زودی گفت‌وگوهای خود را بر سر خروج از اتحادیه اروپا آغاز کند و تقاضای اینچنینی از سوی اسکاتلندی‌ها موجب می‌شود که کشور همچنان دوپاره باقی بماند.
National Enquirer
ترامپ، هدف تروریست‌ها!
مجله نشنال انکوایرر مهم‌ترین تریبون طرفداران ترامپ است. این مجله جزو معدود مجلاتی بوده است که از زمان کمپین انتخاباتی ترامپ حامی وی و طرح‌هایش بوده است. این مجله زرد که پیش‌تر نیز خبرهایی در مورد ترور ترامپ چاپ کرده بود این‌بار با تیتری مبنی بر «خانواده ترامپ در خطر» به سراغ ترور احتمالی رئیس‌جمهوری آمریکا رفته است. این مجله دو داستان جداگانه را در یک خط خوانده و از مرتبط بودن این دو داستان خبر می‌دهد. داستان اول به موضوع حمله تروریستی به لندن باز می‌گردد که آن را یک پیش حمله علیه آمریکا و احتمالا خانواده ترامپ فرض کرده است و داستان دوم نیز به موضوع گم شدن یک لپ‌تاپ در اواسط ماه مارس می‌پردازد. در ماه مارس خبر رسید که لپ‌تاپ یک مامور امنیتی به سرقت رفته است. این لپ‌تاپ در واقع حاوی نقشه خانه ترامپ بوده است. این مجله نتیجه می‌گیرد که این سرقت در راستای ترور خانواده ترامپ صورت گرفته و احتمالا تروریست‌ها در این سرقت دست داشته‌اند.
این مجله می‌نویسد: احتمال آدم‌ربایی یا ترور یکی از اعضای خاندان ترامپ وجود دارد، زیرا در این لپ‌تاپ نقشه کاملی از برج ترامپ و نحوه دسترسی به نقاط مختلف برج وجود داشته است. همچنین این مجله می‌نویسد: بعد از لندن، آمریکا هدف بعدی تروریست‌ها خواهد بود، برای همین لازم است در آمریکا حالت فوق‌العاده اعلام شود؛ زیرا با سرقت نقشه برج ترامپ، آمریکا و خود ترامپ یا خانواده‌اش تبدیل به نخستین اهداف تروریست‌ها می‌شوند. این مجله همچنین از رسوایی تیم اطلاعاتی آمریکا خبر می‌دهد و علت دزدیده شدن لپ‌تاپ را مستی نیروهای امنیتی بر سر کار می‌داند. مجله نشنال انکوایرر خبر می‌دهد که تیم تحقیقاتی این مجله با بررسی طرح‌های مختلف به این نتیجه رسیده است که تروریست‌ها نقشه جامعی برای انفجار در نیویورک یا در نزدیکی محل برج ترامپ دارند. این مجله نیویورک را هدف اول برای طرح‌های تروریستی می‌داند.
The week
برگزیت رسمی شد
مجله ویک در این هفته به موضوع نامه ترزا‌می پرداخته است. در شماره اول آوریل این مجله کاریکاتوری از ترزا می منتشر شده که در حال فشار دادن دکمه قرمز خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا است. این مجله می‌نویسد: ترزا می نامه‌ای را امضا کرد که در پی آن به‌طور رسمی بریتانیا می‌تواند اعلام کند که پروسه خروج از اتحادیه اروپا را کلید زده است. در روزهای پیش رو، نامه ۶ صفحه‌ای که توسط «سِر تیم بارو» سفیر بریتانیا در اتحادیه اروپا تحویل سران اروپایی شده توسط اعضای این اتحادیه مورد بررسی قرار خواهد گرفت و بر اساس ماده ۵۰ پیمان لیسبون برای خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا گفت‌وگوها آغاز خواهد شد. این در حالی است که دونالد تاسک در واکنش به این نامه به شکل استهزا آمیزی بریتانیایی‌ها را مورد خطاب قرار می‌دهد و می‌گوید: «ما دلمان برایتان تنگ شده است، با این حال متشکریم و خداحافظ!»
این لحظه‌ای تاریخی از زمان شکل‌گیری اتحادیه اروپا است و با جاری شدن ماده ۵۰ پیمان لیسبون دیگر هیچ راه برگشتی برای لندن‌نشین‌ها وجود نخواهد داشت. با این حال ترزا می تصریح می‌کند: در گفت‌وگوها با مقامات اروپایی به دنبال این هستم که بتوانم حق مطلب را در مورد هر بریتانیایی به جا آورم، حتی آن کسانی که خارج از بریتانیا زندگی می‌کنند. میشل بارنیه، مذاکره‌کننده ارشد اتحادیه اروپا، در لایحه جدایی که در بروکسل مورد بررسی قرار خواهد گرفت باید تکلیف قرارداد تجاری ۶۰ میلیارد یورویی را مشخص کند. با این حال برخی بر این باورند مذاکره با اروپایی‌ها آنگونه که پیش‌بینی می‌شود آسان نیست. روزنامه دیلی تلگراف در‌این‌باره می‌نویسد که لحظه تاریخی رسید اما این مذاکره برای هر دو طرف سخت و طاقت فرسا است. بریتانیا به دنبال حق خود از این جدایی تاریخی است و مخالفان اتحادیه اروپا در بریتانیا تاکید می‌کنند که ترزا می باید در مذاکرات دست برتر بریتانیا را حفظ کند.
Time
نگاهی نو به زیرساخت‌ها
مجله تایم این هفته به موضوعی اساسی پرداخته است: زیرساخت‌های ایالات متحده. این همان شعاری است که ترامپ در کارزارهای انتخاباتی خود داده و گفته بود که زیرساخت‌های آمریکا باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. این مجله در تیتر خود برای این موضوع می‌نویسد: «واشنگتن عزیز! ما نیاز به بازسازی داریم. می‌توانیم در این زمینه هماهنگ عمل کنیم؟» در این گزارش ویژه آمده است که ۲۵ راه هوشمند برای حل کردن معضلات زیرساختی ایالات متحده وجود دارد. این مجله در‌این‌باره می‌نویسد: وقتی دونالد ترامپ در نخستین سخنرانی خود در کنگره اعلام کرد که زمان آن رسیده تا نگاهی جدید به بازسازی آمریکا داشته باشیم، صدای دست زدن‌ها مدام بالاتر می‌رفت. او در این سخنرانی قول داد تا راه‌های زمینی و ریلی، فرودگاه‌ها و بنادر را بازسازی کند و تاکید کرد که افکار عمومی نیز همراه وی است. این اعتقاد وجود دارد که زیرساخت‌های بزرگترین اقتصاد دنیا سالخورده شده است و نیاز به نو شدن دارد. هنوز ۳۴ میلیون آمریکایی دسترسی به پهنای باند ندارند.
در شبکه برق‌رسانی اگر نوسازی صورت نگیرد، آمریکا در آینده‌ای نه چندان دور با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم خواهد کرد. در یک نظرسنجی که اخیر توسط سی ان ان صورت گرفته است، ۷۹ درصد مردم آمریکا گفته‌اند که رئیس‌جمهوری آمریکا باید به زیرساخت‌های این کشور توجه کافی داشته باشد. نکته عجیب اینکه از این تعدادی که خواهان نوسازی زیرساخت‌های آمریکا هستند ۷۲ درصد گفته‌اند به ترامپ رای نداده‌اند. بنابراین باور به نوسازی زیرساخت‌های آمریکا یک باور عمومی و فارغ از جناح بندی‌های رایج است. دونالد ترامپ بارها در سخنان خود گفته است که برای نوسازی زیرساخت‌ها یک هزینه ۱ تریلیون دلاری در نظر دارد. با این وجود برخی می‌گویند تعهد ترامپ به برنامه‌های اقتصادی‌اش به سمت و سوی دیگر است. موسیقی رئیس‌جمهوری ایالات متحده بیشتر خوشایند گوش‌های وال‌استریت نشینان و حاکمان اصلی اقتصاد آمریکا، یعنی خوش‌نشینان است و وی برای نوسازی زیرساخت‌ها باید تعهد بیشتری داشته باشد.
National review
جدایی طلبان کالیفرنیا
شاید بعد از روی کار آمدن دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری ایالات متحده، از این به بعد با اصطلاح «کلِ اگزیت» بیشتر آشنا شوید. کل اگزیتی‌ها در واقع جدایی طلبان کالیفرنیا هستند؛ ایالتی قوی که برخی می‌گویند اگر این ایالت را یک کشور در نظر بگیریم، به هشتمین اقتصاد برتر دنیا تبدیل می‌شود. مجله نشنال ریویو در این شماره به سراغ جدایی‌طلبان کالیفرنیا رفته است؛ کسانی که حتی پرچم هم برای خود دارند و خود را جمهوری جدید کالیفرنیا می‌خوانند. این مجله می‌نویسد: حزب جمهوری‌خواهان سوسیالیست ایرلند و شین فین هنوز رویای جمهوری ایرلند خود را محقق یافته ندیده‌اند. کاتالان‌ها در اسپانیا نیز به همین ترتیب هستند و آنها نیز طالب یک رفراندوم برای جدایی هستند و سالیان سال است که سودای استقلال در سر دارند. آنها شاید می‌خواهند یک جمهوری در دل اسپانیا باشند. در آمریکا نیز چندین ایالت هستند که چنین سودایی در سر دارند. در تگزاس هنوز ناسیونالیست‌هایی وجود دارند که به دنبال برقراری جمهوری تگزاس هستند و برخی دیگر نیز در هاوایی هستند که به نظام پادشاهی هاوایی می‌اندیشند. در پورتوریکو و کالیفرنیا نیز چنین افرادی وجود دارند.
نهضت استقلال طلبان کالیفرنیا انتظار دارند تا بتوانند در سال ۲۰۱۸ یک رای‌گیری داشته باشند تا بتوانند در سال ۲۰۱۹ در این خصوص یک رفراندوم برگزار کنند. سازمان دهندگان «کمپین بله» (طرفداران استقلال کالیفرنیا) می‌گویند که پیروزی در رفراندوم به منزله پیروزی نهایی برای استقلال نیست و این تنها اولین قدم از پروسه جدایی این ایالت از آمریکاست. طرفداران این جنبش می‌گویند جدایی کالیفرنیا تنها راه خلاص شدن این ایالت از حاکمیت واشنگتن و حاکمان صنایع نظامی است. ترتیب دهندگان این رفراندوم بر این باورند که سیاست‌های واشنگتن بیشتر در خدمت اهداف نظامی است و تولیدکنندگان صنایع نظامی در واقع حاکمان اصلی ایالات متحده به حساب می‌آیند. کالیفرنیایی‌ها گله‌مندند که مالیات‌های این ایالت بیشتر در خدمت اهداف نظامی آمریکا قرار می‌گیرد تا اینکه کمکی برای حل مشکلات اقتصادی ایالات آمریکا باشد.
ارسال نظر