مسعود یوسفی عضو گروه خبر دو روز پس از آنکه رییس‌جمهور، لایحه بودجه سال 93 را به مجلس تقدیم کرد، موج اعتراض نمایندگان مجلس به لایحه دخل و خرج دولت، این بار به شکلی جدید آغاز شد؛ نمایندگان استان‌های مختلف یکی یکی از تریبون مجلس اعلام می‌کردند که «دولت در توزیع اعتبارات استانی، اولویت را به پروژه‌های نیمه تمام در کلان‌شهرها داده و اگر این روال اصلاح نشود، آنها استعفا خواهند داد.» این موج «تهدید به استعفا» از نمایندگان خوزستانی آغاز شد و به نمایندگان لرستان، اردبیل و حتی مازندران و کردستان نیز رسید. اما پاسخ دولت یک کلام بود: «پولی وجود ندارد که به تمام پروژه‌های عمرانی اختصاص پیدا کند.» دولت می‌گوید: «۲۹۰۶ پروژه عمرانی نیمه تمام در کشور وجود دارد که اتمام آنها، نزدیک به ۴۰۰ هزار میلیارد تومان پول می‌خواهد.» عددی نجومی که تامین آن، حتی در بهترین شرایط اقتصادی نیز مقدور نیست. به همین دلیل دولت در لایحه بودجه سال ۹۳ اولویت را به پروژه‌هایی اختصاص داده که ۸۰ تا نزدیک ۱۰۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشته است. این پروژه‌ها که تعداد آنها به ۲۴۶ فقره می‌رسد؛ از جانب مجلس مورد انتقاد است و به احتمال فراوان، در فرآیند تصویب لایحه در مجلس، دولت تمام تلاش خود را به‌کار می‌بندد تا نمایندگان، ارقام بودجه را با دگرگونی اساسی مواجه نکنند. حال، حکایت بودجه به داستان همان «یک مویز» تبدیل شده که باید میان «چهل قلندر» تقسیم شود. و چقدر این حکایت در بخش‌های مختلف اقتصاد ایران و در سال‌هایی که «خشکسالی مالی» بیداد می‌کند، قابل تداعی است