شرایط آبی کشور بحرانی است و باید در مصرف بازبینی کنیم
ایران علاوه‌بر کمبود و محدودیت‌های منابع آب سالم و قابل شرب، با هدررفت و اتلاف ۲۰ تا ۳۰ درصدی آب در شبکه‌های توزیع، ضرر و زیان ناشی از اختلاف حجم آب تولیدی و آب به فروش رفته (آب بدون درآمد)، توسعه پایدار منابع کنونی آب و کاهش هزینه‌های بهره‌برداری در تصفیه‌خانه‌ها مواجه است، اما با توجه به بالابودن هزینه‌های اصلاح و کاهش هدررفت شبکه‌های توزیع آب، خطرات ناشی از استفاده از آب غیرشرب به جای آب شرب و مسائل فرهنگی و اجتماعی استفاده از شبکه‌های دوگانه توزیع آب نیاز به بررسی جامع با توجه به تمامی فاکتورهای دخیل در این مساله دارد و هر گونه تصمیم‌گیری جهت احداث شبکه‌های دوگانه چه به‌صورت نصب شیرهای برداشت آب شرب و چه به‌صورت توزیع بطری‌های آب آشامیدنی لازم است که این طرح‌ها ابتدا به‌صورت محدود و آزمایشی اجرا شوند تا نقاط قوت و ضعف آنها، همچنین ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آنها مورد بررسی دقیق قرار گیرد.
ایران علاوه‌بر کمبود و محدودیت‌های منابع آب سالم و قابل شرب، با هدررفت و اتلاف 20 تا 30 درصدی آب در شبکه‌های توزیع، ضرر و زیان ناشی از اختلاف حجم آب تولیدی و آب به فروش رفته (آب بدون درآمد)، توسعه پایدار منابع کنونی آب و کاهش هزینه‌های بهره‌برداری در تصفیه‌خانه‌ها مواجه است، اما با توجه به بالابودن هزینه‌های اصلاح و کاهش هدررفت شبکه‌های توزیع آب، خطرات ناشی از استفاده از آب غیرشرب به جای آب شرب و مسائل فرهنگی و اجتماعی استفاده از شبکه‌های دوگانه توزیع آب نیاز به بررسی جامع با توجه به تمامی فاکتورهای دخیل در این مساله دارد و هر گونه تصمیم‌گیری جهت احداث شبکه‌های دوگانه چه به‌صورت نصب شیرهای برداشت آب شرب و چه به‌صورت توزیع بطری‌های آب آشامیدنی لازم است که این طرح‌ها ابتدا به‌صورت محدود و آزمایشی اجرا شوند تا نقاط قوت و ضعف آنها، همچنین ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آنها مورد بررسی دقیق قرار گیرد. هدایت‌الله میرمرادزهی در رابطه با طرح تفکیک آب شرب و غیر شرب گفت: به‌دلیل صرفه‌جویی در مصرف آب، بهتر است آب شرب و آب غیر شرب از هم جدا شود. زمانی که منابع آبی موجود به اندازه نیاز وجود داشته باشد، عدم تفکیک این دو
مشکلی ایجاد نمی‌کند، اما کشوری مانند ایران که در منطقه گرم و خشک قرار دارد و به محض مصرف بیش از اندازه آب سفره‌های زیر زمینی به نمک می‌رسد و از نظر شرب ذرات در آب بیشتر افزایش پیدا می‌کند، باید طرح تفکیک انجام شود تا مشکل جدی در این زمینه رخ ندهد. قطعا در این کشور نسبت به اینکه صرفه‌جویی داشته باشیم، باید عجالتا بخش آب شرب را از آب بهداشتی جدا کنیم. این مهم‌ترین کاری است که نه‌تنها در مشهد بلکه در تهران، اصفهان، شیراز، سیستان و بلوچستان و در همه نقاط کشور که این مشکل را دارند، می‌توان انجام داد.
این عضو کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی افزود: به نظر بنده برای تثبیت آب اعم از شرب و غیر شرب، باید راه‌های اساسی دیگری را در نظر بگیریم. اول اینکه ما آمار میزان مصرف آب را در کشور و میزان بارندگی را داریم و هر ساله بیلان منفی سفره‌ها را مشاهده می‌کنیم. قطعا باید این بیلان منفی را از طریقی جبران کرد. اولین کاری که باید انجام دهیم مهار ریزش‌های جوی است که به سفره‌های زیر زمینی تزریق شود. دومین کاری که باید انجام گیرد مقدار آبی که از طریق رودخانه‌های مرزی از دست می‌رود باید از طریق سد سازی به کشور باز گردانده شود. اگر احساس می‌کنیم بحران با این کار برطرف نمی‌شود، استان‌هایی که نزدیک دریا قرار دارند باید با کمک دستگاه‌های آب شیرین کن از آب دریا بهره‌گیرند و در نهایت باید چرخه آب و فاضلاب که یک بار مصرف است، چند بار مصرف شده و فاضلاب را مجددا تصفیه کنند و در اختیار صنعت و کشاورزی قرار دهند.
این نماینده دوره نهم مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: با اجرای این طرح‌ها فضای سبز کشورمان را ماندگار کرده‌ایم و در نتیجه سیکل تبخیر و تعرق به شکلی صورت می‌گیرد که در زمان مناسب بارندگی داشته باشیم. اینها روش‌های مناسبی است که می‌تواند در آینده مشکلات ما را کم کند. ولی اگر به فکر این نباشیم بحران را بیشتر خواهیم داشت. وی در پایان افزود: از طرف دیگر ما باید آب‌هایی را که از نظر کانی و مواد آلی مفید هست به شبکه‌های شرب انتقال دهیم و آب‌های رودخانه‌ها و فاضلاب که از قسمت‌های مختلف به دست می‌آوریم روانه آب‌های کشاورزی و صنعتی کنیم. ما اکنون آب‌هایی داریم که برای شرب مناسب است اما در کانال‌های غیرشرب استفاده می‌شود. اینها باید تفکیک شوند تا مشکلات حل شود. برخی از آب‌ها قابل شرب است آنها را در بخش شرب و آب رودخانه‌ها، چاه‌ها و فاضلاب‌ها در بخش غیرشرب مانند کشاورزی مصرف شود.
این عضو کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی افزود: به نظر بنده برای تثبیت آب اعم از شرب و غیر شرب، باید راه‌های اساسی دیگری را در نظر بگیریم. اول اینکه ما آمار میزان مصرف آب را در کشور و میزان بارندگی را داریم و هر ساله بیلان منفی سفره‌ها را مشاهده می‌کنیم. قطعا باید این بیلان منفی را از طریقی جبران کرد. اولین کاری که باید انجام دهیم مهار ریزش‌های جوی است که به سفره‌های زیر زمینی تزریق شود. دومین کاری که باید انجام گیرد مقدار آبی که از طریق رودخانه‌های مرزی از دست می‌رود باید از طریق سد سازی به کشور باز گردانده شود. اگر احساس می‌کنیم بحران با این کار برطرف نمی‌شود، استان‌هایی که نزدیک دریا قرار دارند باید با کمک دستگاه‌های آب شیرین کن از آب دریا بهره‌گیرند و در نهایت باید چرخه آب و فاضلاب که یک بار مصرف است، چند بار مصرف شده و فاضلاب را مجددا تصفیه کنند و در اختیار صنعت و کشاورزی قرار دهند.
این نماینده دوره نهم مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: با اجرای این طرح‌ها فضای سبز کشورمان را ماندگار کرده‌ایم و در نتیجه سیکل تبخیر و تعرق به شکلی صورت می‌گیرد که در زمان مناسب بارندگی داشته باشیم. اینها روش‌های مناسبی است که می‌تواند در آینده مشکلات ما را کم کند. ولی اگر به فکر این نباشیم بحران را بیشتر خواهیم داشت. وی در پایان افزود: از طرف دیگر ما باید آب‌هایی را که از نظر کانی و مواد آلی مفید هست به شبکه‌های شرب انتقال دهیم و آب‌های رودخانه‌ها و فاضلاب که از قسمت‌های مختلف به دست می‌آوریم روانه آب‌های کشاورزی و صنعتی کنیم. ما اکنون آب‌هایی داریم که برای شرب مناسب است اما در کانال‌های غیرشرب استفاده می‌شود. اینها باید تفکیک شوند تا مشکلات حل شود. برخی از آب‌ها قابل شرب است آنها را در بخش شرب و آب رودخانه‌ها، چاه‌ها و فاضلاب‌ها در بخش غیرشرب مانند کشاورزی مصرف شود.
ارسال نظر