موانع مالیاتی در برابر تولیدکنندگان مبلمان

رئیس اتحادیه درودگران وتولیدکنندگان مبلمان کشور از نحوه محاسبه مالیات‌های مربوط به تولید مبلمان و شکاف رسمی بین رقم مالیات و سود مجاز تولیدکنندگان انتقاد کرد.عبدالحسین عباسی در گفت و گو با دنیای اقتصاد با اشاره به چالش‌های کنونی تولید مبلمان درایران،گفت: در شرایطی که هر تولیدکننده باید ۲۵ درصد از درآمد خود را به عنوان مالیات به دولت پرداخت کند، تنها مجاز به اعمال ۱۵ درصد سود بر قیمت تمام شده تولید در زمان فروش است که این موضوع به ایجاد تبعیض و بی‌عدالتی برای تولیدکنندگان این صنف منجر شده است.

آیا نمایشگاه‌های مبلمان زیر نظر شما برگزارمی‌شود؟ شرایط تولیدکنندگان برای شرکت در این نمایشگاه‌ها چیست؟

در حوزه مبلمان خانگی، هر نمایشگاهی که برگزار شود ابتدا باید از اتحادیه مجوز دریافت کند و اگر مجوز صادر نشود،به هیچ وجه امکان برپایی نمایشگاه وجود ندارد. از سوی دیگر،شرکت‌کنندگان در نمایشگاه نیز حتما باید عضو اتحادیه بوده و پروانه کسب دریافت کرده باشند. در حوزه مبلمان اداری هم به تازگی وزارت صنعت، معدن و تجارت مصوبه‌ای به تصویب رسانده است که مبلمان اداری نیز باید از اتحادیه درودگران پروانه کسب بگیرند و برای برپایی نمایشگاه نیز باید از ابتدا مجوز برگزاری از اتحادیه دریافت کنند.

در حال حاضر چه چالش‌هایی در مسیر فعالیت ها،تحقق اهداف تولیدکنندگان و اتحادیه درودگران وجود دارد؟

واقعیت این است که تحریم‌ها طی یک دهه گذشته، کل کشور را به چالش کشیده بود و تنها اتحادیه ما درگیر مسائل و مشکلات ناشی از این موضوع نبود. هم اکنون وضعیت از نظر اقتصادی چندان خوب نیست؛ بسیاری از کارخانه‌هایمان یا تعطیل‌اند یا نیمه‌تعطیل و یا اصلا کار نمی‌کنند؛ یعنی برای ادامه فعالیت خود با مشکل مواجهند. عمده این مشکلات در وهله اول ناشی از واردات بی‌رویه‌ای است که طی سال‌های گذشته در این حوزه صورت گرفته و سلیقه مردم به سمتی رفته که تصورمی‌کنند مبلمان خارجی تفاوت زیادی به لحاظ کیفی با تولیدات داخلی داشته و بنابراین تمایل بسیار به خرید آنها دارند.این درحالی است که درحال حاضر تولیدات ایرانی در صنعت مبلمان در برابر نمونه‌های مشابه خارجی مزیت رقابتی دارد. از طرف دیگر، هزینه‌های تولید مبلمان در کشور بسیار بالاست و از این بابت تولیدکنندگان با مشکلاتی مواجهند. در مورد بازارهای فروش داخلی هم متاسفانه در برابر هر میزان صادراتی که انجام می‌شود، دو برابر واردات مبلمان خارجی به کشور انجام می‌شود.همچنین واحدهای ما مشکل نقدینگی دارند و بانک‌ها هم به آنها وام نمی‌دهند. از ۲۲ هزار نفری که در حال حاضر به عنوان عضو اتحادیه درودگران در صنعت مبلمان فعال اند، حتی تعداد انگشت‌شمار هم قادر به دریافت وام برای تقویت قدرت و توان مالی تولیدی خود نبوده اند؛ درحالی که مسئولان دولتی مدام اعلام می‌کنند تولیدکنندگان تاکنون وام‌های زیادی گرفته‌اند و جریان وام دهی به آنها هم اکنون هم برقرار است.

برای رفع این موانع دولت چه اقداماتی می‌تواند انجام دهد و چه انتظاراتی از مسئولان دارید؟

به‌رغم اینکه تولیدکنندگان هم اکنون مالیات ۲۵ درصدی پرداخت می‌کنند، اما تنها مجازند ۱۵ درصد بیشتر از قیمت تمام شده به عنوان اجرت کار یا سود حاصل از فعالیت خود، بر قیمت تمام شده محصول نهایی اعمال کنند.این معادله اصلا با هم جور درنمی‌آید. درحال حاضر بازار فروش مبلمان در شرایط رکود قرار دارد. تولیدکنندگان مبلمان بسیار زیادی متناسب با حجم و ظرفیت فعالیت‌های خود تولید کرده‌اند اما موفق به فروش آنها نمی شوند و این محصولات در کارگاه‌های آنها دپو شده است.از طرف دیگر، بعضا خود دولت مشکلاتی را برای ما ایجاد می‌کند، به خصوص در بحث بیمه و مالیات مشکلات زیادی وجود دارد که عموما به عدم اطلاع و اشراف دقیق ماموران بیمه و مالیات از فعالیت‌های خود بر می‌گردد. به‌همین دلیل بسیاری از صنعتگران کار را رها کرده و به جای تولید، بر درآمد حاصل از اجاره ملک‌شان اتکا می‌کنند. امیدواریم دولت و مسئولان امر، اقدامات مناسب برای رفع این مشکلات انجام دهند. در هر صورت باید گشایشی صورت گیرد.از سوی دیگر، برای تقویت قدرت و توان مالی خود، با وام‌های ۲۸-۲۷درصد بهره مواجهیم که دریافت آنها برای تولیدکننده اصلا به صرفه نیست؛ این درحالی است که مثلا در چین وامی که دولت به فعالان صنعت می‌دهد، با تنفس ۵ ساله و با ۴ یا ۵ درصد سود بازپرداخت می‌شود. اما در ایران هنوز وام را نگرفته، باید سه قسط آن را پرداخت کنیم! به همین خاطر است که بسیاری از تولید کنندگان اعلام می‌کنند نمی‌توانیم کار کنیم؛ نه وام می‌گیریم، نه کار می‌کنیم و نه کارگر می‌آوریم. این مشکلی است که گریبانگر کل صنعت کشور از جمله صنعت تولید مبلمان شده است.

به این ترتیب امضا و اجرای برجام و مذاکرات 1+5 تاثیری در حل مشکلات ناشی از تحریم و بهبود شرایط فعالیت تولیدکنندگان نداشته است؟

هنوز تاثیر روشن و محسوسی در این زمینه حداقل در صنعت تولید مبلمان مشاهده نشده است.

صنعت مبلمان کشور در حوزه صادرات چه جایگاهی دارد؟

از نظر صادرات نیز وضعیت خوبی نداریم، چون برای ارتقای صادرات مبلمان به کشورهای هدف اساسا هزینه و تلاشی صورت نمی گیرد. پارسال دولت یک نمایشگاه اختصاصی در قطر برگزار کرد و از اتحادیه درودگران خواست در آن شرکت کنند. ما هم شرکت کردیم، اما چه اتفاقی افتاد؟ تمام کالاهایمان را از بین بردند و۹۰ میلیون تومان ضرر کردیم. اکنون نیز مقداری از محصولات ما را از آنجا آورده‌اند و می‌گویند ۵ میلیون تومان کرایه راه بدهید تا تحویل‌تان دهیم! پس از مراجعه به وزیر صنعت ایشان دستور دادند حداقل کالاهایمان را پس بدهند. از ۹۰میلیون تومان خسارت هم، ۳۰ میلیونش را به ما برگرداندند. با این حال۷۰-۶۰میلیون تومان ضرر کردیم. این هم از وضعیت صادرات!

به نظرتان دولت چه نقشی در فرهنگ‌سازی در جامعه برای مصرف کالای باکیفیت ایرانی دارد؟

دولت باید به اتحادیه‌های صنفی، مجامع امور صنفی و اتاق اصناف اختیار کافی دهد و کار را به اینها واگذار کند. من به عنوان تولیدکننده‌ بخش خصوصی می‌دانم قیمت یک مبل چقدر است، نه سازمان حمایت از مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان با آن همه کارمند و هزینه‌های بسیار زیادی که صرف می‌شود. قبل از انقلاب، قیمت‌گذاری دست اتاق اصناف بود؛ این درحالی است که ما یک قیمت تعیین می‌کنیم و از آن طرف، سازمان حمایت آن را رد می‌کند. کار مردم باید دست خود مردم و برمبنای رقابت باشد. وقتی دولت دخالت می‌کند، بحث دلال‌بازی و رانت و رشوه به وجود می‌آید. در حالی که من باید به عنوان رئیس اتحادیه‌ای که ۲۲ هزار عضو دارد، در این زمینه تصمیم بگیرم.

آیا برگزاری نمایشگاه‌های تخصصی در صنعت مبلمان تاثیری در توسعه این صنعت دارد؟

نمایشگاه‌ها اگر تخصصی باشند خوب است، چون تولیدکنندگان را به تولید متنوع تر و باکیفیت تر ترغیب کرده و مزیت رقابتی برای کالاها و تولیدات ایجاد می‌کنند. اما اگر هدف از برگزاری نمایشگاه فقط فروش باشد، تاثیری در توسعه این صنعت نخواهد داشت؛چون شما اگر می‌خواهید مبل بخرید، فروشگاه‌های خوب زیادند. متاسفانه در حال حاضر نمایشگاه‌ها به محل عرضه محصولات ارزان قیمت و بی کیفیت تبدیل شده اند.