با نزدیک شدن به تاسوعا و عاشورا شهرهای مختلف کرمان حال و هوای دیگری به خود می‌گیرد. عشق به خاندان اهل بیت است که مردم این دیار را به اجرای آیین و رسوم مختص این ایام وا‌می‌دارد. مردم استان کرمان از هفتم محرم با علم‌گردانی و عاشوری دادن، عزاداری‌های خود را به شکل رسمی آغاز می‌کنند. در گذشته علم گردانی در کرمان سنتی بود که در آن افراد معتمد محلی علم‌هایی چوبی و پارچه‌ای را به در خانه‌های مردم می‌بردند و نذورات مردم را برای برگزاری مراسم عزاداری جمع می‌کردند.
طبق یک سنت دیرین نیز کسانی که درگذشتگانی داشته‌اند از روز اول تا هفتم محرم آش بلغوری به نام «عاشوری» می‌پزند.
خانواده‌هایی هم که زیر یک سال است عزیزی را از دست داده‌اند در روز اول محرم این آش را می‌پزند و معمولا رسم است که پختن این آش پیش از طلوع آفتاب تمام شود.
«چل منبرون» از زیباترین و پرقدمت‌ترین رسوم کرمانی‌ها است که در این رسم مردم در شام غریبان امام حسین(ع) در ۴۰تکیه و منبر به یاد شهدای عاشورا و به امید مورد تفقد و شفقت امام قرار گرفتن شمع روشن می‌کنند و با نجواهای سوزناک نیاز خود را به واسطه امامشان با خدای بزرگ درمیان می‌گذارند.
در روز عاشورا دسته‌های «لیله عباسی»، «کفنی» و «اجنیان» در قالب اجرای تعزیه حضور دارند. دسته «لیله عباسی» با لباس‌های قرمز و چماق به عنوان نمادی از لشکر یزید در روزهای تاسوعا و عاشورا در میان عزاداران حضور دارند و به صورت نمادین مراقب اسرای کربلا هستند. پابرهنه راه رفتن در روز عاشورا به خاطر همدردی با اسرای کربلا،آتش زدن خیمه‌ها در ظهر عاشورا و سقایی نیز در استان کرمان
مرسوم است.
حتی در روستاهای اطراف شهر کرمان مراسم تعزیه به شکل شبیه سازی واقعه کربلا از روز تاسوعا تا صبح روز بعد از عاشورا به صورت پیوسته انجام می‌شود.
در این مراسم عده‌ای به عنوان «شمریان» در مقابل عده دیگری به عنوان «یاران امام حسین(ع)» قرار می‌گیرند و به صورت نمادین نبرد می‌کنند.
این مراسم به وسیله افراد بومی هر روستا انجام و همه ساله باعث جذب هزاران گردشگر به تعزیه‌های استان کرمان می‌شود. در این تعزیه‌ها کلیه مراحل واقعه کربلا به تصویر کشیده می‌شود. زرتشتیان کرمان نیز برای مراسم سوگواری امام حسین(ع) احترام زیادی قائل هستند و مراسم ویژه‌ای برگزار می‌کنند.