صدای خزینه
خزینه و حمام در گذشته همیشه مکانی شلوغ و پرهیاهو بوده است، چنان که هنوز نیز در گفت‌وگوهای روزمره خود از ضرب‌المثل‌هایی که به صورت استعاری به این هیاهو و شلوغی اشاره دارند استفاده می‌کنیم. چیدمان صوتی در خزینه حمام روستای فشک اثر «جواد صفری» آخرین اثر منتخب از اولین دوره جشنواره هنرهای جدید ایران در روستای فشک شهرستان فراهان است که در این شماره به توضیح و تشریح آن می‌پردازیم. در معماری کهن ایرانی همواره صوت به عنوان یکی از مولفه‌های تعیین‌کننده در ساختار طراحی فضاهای گوناگون در نظر گرفته می‌شد. این امر خواسته یا ناخواسته تاثیری تاریخی در ناخودآگاه جمعی ایرانیان گذاشته است. شاید از این رو است که در مواجهه با هر معماری قدیمی و کهنی ما بی دریغ به سمت تجربه‌های صوتی در آن محیط کشیده می‌شویم. در این چیدمان، هنرمند صوت را به‌عنوان مولفه اصلی کار خود برای بازنمایی ویژگی ماندگار حمام‌های قدیمی در ذهن و زبان ما انتخاب کرده است. او ابتدا چند باند را برای پخش صدا در خزینه حمام قرار داد و سپس پارچه‌ای را که نقشه روستا بر روی آن ترسیم شده بود، بر روی حوض کشید و مقداری خاک بر روی پارچه ریخت. در پایان چیدمان، با روشن شدن باندها و پخش صدا از آنها، دانه‌های خاک بر روی نقشه روستا به رقص آمدند. هرچند توالی نشانه‌ها امکانی را برای خوانش‌های گوناگون در اثر ایجاد می‌کرد اما مهم ترین مولفه در انسجام این برداشت‌ها، بازنمایی صداها در چیدمان مذکور بود و باقی نشانه‌ها راه به سویی نمی‌بردند.