هنرمند: یسری مجتهدی بهار سال هشتادونه بود و خانم معصومه سیحون موسس گالری سیحون تازه فوت کرده بود. بعد از مدتی تعطیلی؛ گالری دوباره باز شده بود و نمایشگاه نقاشی‌های «یسری مجتهدی» اولین نمایشگاه پس از مرگ خانم سیحون بود.
یک چیز از همان اول مشخص بود: «از آن دست نمایشگاه‌هایی نیست که با یک بار آمدن بشود سروته‌اش را هم آورد». فیگورهای در هم تنیده روی دیوار نشان‌گر ذهن هنرمندی بودند که همه مفاهیم در ذهنش استحاله می‌یابند و اولین مفهوم هم خود همین «درهم تنیدگی» بود، چرا که وضعیت فیگور-انسان‌ها در آثار او وضعیت تنیدگی معمولی نبود، وضعیتی بود در مرز «تصادم و پیوند». به عبارت روشن‌تر نسبت انسان‌ها در آثاراو تنها به واسطه نحوه قرار گیری آنها نسبت به هم مشخص نمی‌شد، بلکه حتی خرده‌سنگی که در گوشه‌تصویر به سمت بیرون کادر حرکت می‌کرد هم در تفسیر این وضعیت نقش به‌سزایی داشت. نمایشگاه بعدی این هنرمند نیز سال گذشته در «خانه هنرمندان» برپا شد. آثاری که در این نمایشگاه ارائه شد، نشان از رشد سازوکار «استحاله»ی مفاهیم در ذهن و آثار هنرمند داشت. یسری مجتهدی هنرمندی است که قرار گرفتن در مقابل آثارش مخاطب را با روایتی منسجم و نقاشانه مواجه می‌کند، روایتی که در تک تک عناصر تصویری او از اشیا و انسان تا وضعیت نوری حاکم بر آثار جاری است. در یک کلام او «نقاشِ جزئیاتِ رواییِ ذهنی، استحاله‌گراست».