ماموریت غیرممکن علی دایی

گروه ورزش: مهاجم تکنیکی فوتبال ایران بار دیگر در کانون اخبار و حواشی عجیب و غریب قرار گرفت. پیام صادقیان ابتدای فصل جاری با هدف احیا و بازگشت به سطح اول فوتبال ایران به نفت تهران پیوست. علیرضا منصوریان قول داد او را به روزهای درخشانش برگرداند و در نهایت یک پیام آرام و مثبت را تحویل فوتبال کشور بدهد. خود صادقیان هم به دفعات مصاحبه می‌کرد و می‌گفت: «من عوض شده‌ام.» ستاره سابق پرسپولیس حتی برای جا انداختن این موضوع که از حاشیه‌ها فاصله گرفته، کنار یک دستگاه پراید ایستاد و با این تصویر، روی جلد نشریات و خروجی سایت‌های مختلف رفت! با این وجود حاشیه‌سازی‌های او کماکان ادامه دارد.

صادقیان در بازی با استقلال با اعتراض‌های عجیبش به تصمیمات داور خبرساز شد و در نهایت به آن شکل عجیب، کنار زمین در آغوش منصوریان آرام گرفت. او بعدتر اعلام کرد به دلیل مشکلات مالی قادر به ادامه بازی در نفت نیست. پیام مدعی بود خودش را یک بازیکن کلیدی می‌داند که نمی‌تواند به‌طور رایگان فوتبال بازی کند. این موضع‌گیری به مذاق مدیران نفت خوش نیامد تا آنها با تندی تمام، عذر صادقیان را بخواهند. این اما پایان ماجرا نبود و اعلام خداحافظی ناگهانی پیام با فوتبال در شبکه‌های اجتماعی، بار دیگر آقای ستاره را در کانون اخبار قرار داد. عجیب‌تر از همه اینکه پیام تنها ۷۲ ساعت بعد از خداحافظی مجازی‌اش به صبای قم پیوست تا بار دیگر شاگرد علی دایی شود!

ضعیف نبود

صادقیان البته از نظر فنی در لیگ پانزدهم نمایش‌های بدی نداشت و به نسبت دقایق بازی‌اش، فعلا یکی از موثرترین بازیکنان لیگ به شمار می‌رود. پیام صادقیان در فصل جاری تنها در ۱۰ مسابقه لیگی نفت تهران به میدان رفته و از ۱۴۴۰ دقیقه ممکن، فقط ۶۷۳ دقیقه بازی کرده است. با توجه به اینکه برنامه نود تنها به بازیکنانی که در هر دیدار بیشتر از نیم ساعت به میدان بروند نمره می‌دهد، پیام تنها در ۸ مسابقه موفق به کسب نمره از طرف کارشناسان این برنامه شده و جالب اینکه میانگین امتیازی او اصلا بد نبوده است. صادقیان در دو بازی با پدیده و استقلال صنعتی خوزستان نمره خیلی خوب «۲» گرفته و به تیم منتخب هفته این برنامه تلویزیونی راه‌یافته است. او در مصاف با ملوان هم همین نمره را گرفت و البته بدترین نمره‌اش «۵/ ۳» بوده که آن را به‌خاطر نمایش متوسطش در برابر ذوب‌آهن اصفهان کسب کرده است. میانگین امتیازی پیام در این ۸ مسابقه، عدد «۶۲/ ۲» بوده که می‌توانست او را در جدول تمامی بازیکنان حاضر در لیگ ایران، روی پله چهارم قرار بدهد؛ پایین‌تر از ده‌خسوس و طارمی و بالاتر از امید ابراهیمی. با این حال احتمالا چون صادقیان کمتر از نصف دقایق ممکن را بازی کرده، اسم او فعلا و تا رسیدن به حد نصاب لازم، از جدول کلی امتیازات برنامه ۹۰ حذف شده است.

منصوریان نتوانست، دایی می‌تواند؟

شاید الان علیرضا منصوریان دریافته باشد که مهار بازیکنی مثل صادقیان آنقدرها که او فکر می‌کرد کار راحتی نیست و نمی‌شود صرفا با چند نوازش و دیالوگ دوستانه، ابتکار عمل را در مورد او به دست گرفت. مهم‌تر از این اما، ایمانی است که امروز افکار عمومی باید به مربیان حرفه‌ای و بین‌المللی بیاورند. صادقیان در سه سال گذشته ۲ جواب «نه» بزرگ از ۲ مربی مطرح شنید که امروز حکمت آنها به خوبی روشن می‌شود. بعد از درخشش فنی او در لیگ سیزدهم، فشارها برای دعوت وی به تیم ملی اوج گرفت؛ تا جایی که خودداری کی‌روش از فراخواندن پیام به اردو، باعث ایجاد شایعات زیادی شد. حتی خیلی‌ها می‌گفتند تکل او روی پای نکونام در داربی باعث محرومیتش از پوشیدن پیراهن تیم ملی شده است. با این حال امروز بهتر از هر زمان دیگری می‌شود فهمید چرا سرمربی سابق تیم ملی پرتغال از استعداد فوق‌العاده صادقیان چشم‌پوشی کرد و هیچوقت به‌طور جدی نخواست از مهارت او در تیمش استفاده کند. این موضوع در مورد برانکو هم صادق است؛ زمانی که سرمربی کروات در پایان لیگ چهاردهم به قاطعانه‌ترین شکل ممکن پیام را در لیست فروش قرار داد و حتی یک ثانیه هم به ادامه استفاده از او فکر نکرد. یک لحظه تصور کنید اگر صادقیان امروز بازیکن پرسپولیس بود و خبر خداحافظی‌اش از فوتبال را اعلام می‌کرد، چه حاشیه‌هایی گریبان سرخپوشان را می‌گرفت. مسلم است که پیام اگر خودش را اصلاح کند، می‌تواند ستاره کارآمدی باشد؛ اما چنین تغییراتی باید عمیق و بنیادی باشد. به هر حال آنچه منصوریان وعده‌اش را می‌داد، از دست این مربی بر نیامد. حالا باید دید علی دایی می‌تواند مثل لیگ سیزدهم پیام را تا حدودی کنترل کند یا نه؟