مدافع پیشین استقلال از خاطرات حضور چهار ساله‌اش در ایران با نشریه «سان» انگلیس گفت‌وگو کرد. این نشریه ابتدا درمقدمه خود نوشت: جی‌لوید ساموئل با چهار سال بازی در لیگ حرفه‌ای فوتبال ایران دنیایی دیگر را تجربه کرد. ستارگان لیگ برتر جذب بازی در آمریکا، دبی و چین می‌شوند، ولی بعید بود که مقصد مدافع پیشین استون‌ویلا حاشیه خلیج‌فارس باشد، اما این اتفاق رخ داد و حالا او از خاطراتش از حضور در ایران می‌گوید.

ساموئل ابتدا از قربانی کردن گوسفند که برایش بسیار عجیب بوده می‌گوید: «وقتی در زمین مسابقه گوسفندی را قربانی کردند، بازیکنان از روی خون جاری شده رد شدند و طوری رفتار کردند که انگار اتفاقی نیفتاده است. آنها این کار را در زمین به نوعی برای خوش‌شانسی، تغییر روحیه و امیدواری به پیروزی انجام می‌دادند.کسی پیش از بازی به من نگفته بود که قرار است چنین اتفاقی در زمین بیفتد. آنها (ایرانی‌ها) به قربانی کردن گوسفند اعتقاد دارند، به همین خاطر من به شخصه مشکلی با این قضیه ندارم اما شوکه شده بودم. تنها دوست داشتم یک نفر پیش از بازی به من می‌گفت که قرار است چنین اتفاقی رخ دهد. دفعه بعدی که دیدم گوسفند دیگری را برای قربانی کردن به زمین مسابقه آوردند، رویم را برگرداندم.» ساموئل که پس از مدت طولانی حضور در استون‌ویلا به بولتون پیوست و پس از آن به ایران آمد و به استقلال تهران محلق شد عنوان کرد که هیچ تنش سیاسی در ارتباط با ایران حس نکرده است. خبرگزاری تسنیم در ادامه ترجمه این مصاحبه آورد: «اولین سورپرایز در مورد ایران، آب‌و‌هوایش بود. فکر می‌کردم که ایران هم همانند دبی و ابوظبی آب‌و‌هوای گرمی داشته باشد، ولی من در ایران برف هم دیدم. من داشتم زبان فارسی هم یاد می‌گرفتم که یادگیری‌اش آسان نبود چون می‌خواستم از این طریق با بازیکنان صحبت کنم و در زمین اطلاعات لازم را بگیرم و زندگی کنم. وقتی از دنیای غرب به ایران می‌روید، همه چیز در آنجا متفاوت است. من نمی‌توانستم در خیابان‌های شهر با شلوارک قدم بزنم حتی در تابستان. تنها زمانی قادر به پوشیدن شورت ورزشی بودیم که مسابقه داشتیم.»

او در ادامه توصیفش از ایران گفت: ایرانی‌ها رستوران‌ها و کافی‌شاپ‌های زیبایی دارند، ولی مصرف مشروبات الکلی در آن ممنوع است و به‌عنوان یک خارجی باید خود را با این شرایط وفق دهید. فوتبال ایرانی‌ها هم خیلی متفاوت بود. من بر این باورم که فوتبال ایران در یک حباب گرفتار شده و این دنیایی واقعی بود. پس از بازی در بالاترین سطح به ایران رفتم و باید لباس ورزشی‌ام را خودم می‌شستم. زمین‌های فوتبال در ایران چنگی به دل نمی‌زد. در چند بازی بود که با خودم فکر کردم که من اینجا چه کار می‌کنم ولی پس از آن به شرایط عادت کردم.مدافع پیشین استقلال اما تحت تاثیرهواداران فوتبال در ایران قرارگرفته و از آنها تمجید می‌کند: «هواداران ایرانی شگفت‌انگیز هستند. آنها صحنه‌های جالبی را در ورزشگاه رقم می‌زنند. فکر نمی‌کنم بازیکنان زیادی وجود داشته باشند که مقابل ۱۰۰ هزار تماشاگر بازی کرده باشند.»