تمدید قرارداد برانکو؛ چرا نه؟

حالا دیگر دوست و دشمن اذعان دارند که تیم برانکو خوب بازی می‌کند. پرسپولیس که از ابتدای لیگ پانزدهم نمایش‌های روان و یکدستی ارائه می‌داد، در شش هفته نخست درگیر مشکلاتی مثل اشتباهات داوری و بدشانسی بود؛ آنچه اجازه نداد این تیم نتایجی در خور کیفیت فنی‌اش به دست بیاورد. فراموش نکنیم پرسپولیس امسال ۹ بار در لیگ و ۲ بار در جام حذفی توپ را به تیر دروازه زده که واقعا آمار شگفت‌انگیزی است. مجموعه این مسائل باعث شد سرخپوشان در ۶ هفته ابتدایی تن به ۴ باخت بدهند و حتی قعرنشینی را تجربه کنند. با این حال پرسپولیس در ۹ بازی پایانی نیم‌فصل اول عالی عمل کرد و ۶ پیروزی و ۳ تساوی به‌دست آورد. میانگین امتیازی سرخپوشان در ۹ هفته پایانی، «۳۳/ ۲» بوده که از معدل امتیازی قهرمان نیم‌فصل هم بهتر است. استقلال صنعتی خوزستان از هر بازی به‌طور میانگین «۱۳ /۲» امتیاز کسب کرده و هم‌اکنون در صدر جدول قرار دارد.

این مساله نشان می‌دهد شاید اگر سرخپوشان در هفته‌های نخست در فاز نتیجه‌گیری کمی خوش‌اقبال‌تر بودند، می‌توانستند امروز خیلی جدی‌تر مدعی قهرمانی باشند. مجموعه این مسائل باعث شده منتقدان و البته هواداران پرسپولیس برای تمدید قرارداد برانکو به باشگاه فشار بیاورند. آنها که از تحولات پی‌درپی کادرفنی در سال‌های اخیر به ستوه آمده‌اند، حالا می‌خواهند مربی خوب فعلی‌شان را حفظ کنند، اما گویا باشگاه در این زمینه زیاد با آنها هم‌سو نیست. طی دو روز گذشته، حسین عبدی و علی‌اکبر طاهری در مصاحبه‌های جداگانه مدعی شده‌اند «فعلا وقت طرح این مسائل نیست و بحثی در مورد تمدید قرارداد با برانکو مطرح نشده است!»

در فوتبال حرفه‌ای چه می‌کنند؟

از قرار معلوم مدیران پرسپولیس مثل دو دهه قبل هنوز اعتقاد دارند اول باید فصل به پایان برسد تا بعد بتوان در مورد کادرفنی تصمیم گرفت. این دقیقا نقطه مقابل رویکردی است که در دنیای حرفه‌ای پیرامون مربیان موفق وجود دارد. اواخر فصل گذشته وقتی هنوز یک سال کامل از تعهد لوییس انریکه به بارسلونا باقیمانده بود، مسوولان این باشگاه قرارداد او را تا سال ۲۰۱۷ تمدید کردند. در همین باشگاه، قرارداد پپ گواردیولا در نخستین هفته‌های سال ۲۰۱۱ (زمستان ۸۹) تمدید شد، در حالی که هنوز ۴ ماه تا پایان مسابقات آن فصل زمان باقی بود. واضح است که این قبیل تصمیمات را نباید عقب انداخت. موکول کردن مذاکره و توافق با یک مربی موفق، این خطر را دارد که قیمت او در بازار افزایش پیدا کند و رقبا وی را جذب کنند. به علاوه حتی در صورت توافق با قیمت بالاتر، قطعا برنامه‌ریزی و شروع تمرینات برای فصل جدید به تعویق می‌افتد که اصلا اتفاق جالبی نیست. چه اشکالی دارد اگر قرارداد کادرفنی همین حالا تمدید شود و همه بازیکنان فعلی و نیز گزینه‌های ورودی و خروجی نقل‌وانتقالات تکلیف خودشان را بفهمند؟ آیا این اسمش «مدیریت» نیست؟