مارگزیده‌های بی‌باک!

گروه ورزش: فصل نقل‌وانتقالات در فوتبال ایران به نیمه رسیده و حالا همه نگاه‌ها معطوف به تحولات رخ داده در تیم‌های بزرگ است؛ اینکه باشگاه‌ها چه بازیکنانی را جذب می‌کنند و چطور برای حضور در لیگ پانزدهم آماده می‌شوند. با این حال اما دست‌کم در مورد باشگاه پرسپولیس، این روزها علاوه بر شایعات مربوط به آمد و رفت بازیکنان، خبرهای فوق‌العاده نگران‌کننده دیگری هم به گوش می‌رسد؛ اخباری در مورد شکایات متعدد بازیکنان خارجی این تیم به فیفا که هر لحظه ممکن است باعث مجازات و محرومیت شدید این باشگاه شود. طی همین چند روز اخیر هشدارهای زیادی در مورد شکایت افرادی نظیر ممدوتال، تیاگو فراگا، گابریل و ژوزه از پرسپولیس رسانه‌ای شده و در کنار انتشار هرکدام از آنها، حرف‌وحدیث‌هایی هم پیرامون کسر امتیاز به گوش رسیده است.

عجیب اینکه همچنان هیچ اراده‌ای برای برخورد ریشه‌ای با این معضل وجود ندارد و تصمیم‌گیران کماکان تلاش می‌کنند با حل موردی پرونده‌ها و به تعویق انداختن بررسی بعضی دیگر از آنها، مسوولیت را از خودشان رفع کنند.

مارگزیده‌ای که نمی‌ترسد!

چند فصل پیش پرسپولیس تاوان بدحسابی با بازیکنان خارجی‌اش را به بدترین شکل ممکن پرداخت. این تیم در لیگ هفتم حرفه‌ای در کنار سپاهان در یک کورس فشرده قهرمانی قرار داشت، با این حال همان روزها یکی از بازیکنان خارجی قدیمی قرمزها به نام رافائل ادرو از باشگاه شکایت کرد و در نهایت باعث شد ۶ امتیاز حیاتی از سرخپوشان کم شود.

ابلاغ این حکم به باشگاه در میانه‌های فصل یک بحران جدی را به‌وجود آورد و چیزی نمانده بود که باعث از دست رفتن جام شود، اما در ادامه سپاهانی‌ها هم به خاطر وقایع ورزشگاه فولادشهر و صدمه دیدن سرباز احمدی سه امتیاز جریمه شدند تا شرایط تا حدودی تعدیل شود. پرسپولیس در آن فصل در دقیقه ۹۷ قهرمان ایران شد، اما مسوولان باشگاه هرگز از حادثه تلخ کسر امتیاز درس نگرفتند تا همچنان پرسپولیس با سایه این کابوس زندگی کند. اگر از جست‌وجوگر گوگل استفاده کنید، خواهید دید که طی همین چند روز اخیر، چندبار شایعه آغاز لیگ پانزدهم با امتیاز منفی برای پرسپولیس در سطح رسانه‌ها منتشر شده است.

دو حقیقت تلخ

انتشار گاه و بیگاه خبر شکایت یک خارجی از پرسپولیس، به طور همزمان دو حقیقت تلخ را برای هواداران مشخص می‌کند که نخستین آنها، کیفیت بسیار پایین اغلب بازیکنانی است که برای حضور در این باشگاه به ایران آمده‌اند.

همان رافائل ادرو که برای پرسپولیس ۶ امتیاز منفی سوغات آورد، همین ممدوتال که حرفش مطرح است و حتی بازیکنی مثل تیاگو فراگا؛ کدام یک از اینها ارزش آن را داشتند که با دستمزد بالا به ایران بیایند، در بهترین نقطه تهران ساکن شوند، به فیفا شکایت ببرند و در نهایت ضمن محکوم کردن باشگاه و خدشه‌دار کردن اعتبار فوتبال ایران، اصل و فرع پول‌شان را بگیرند؟ آیا فردا که همین تادو به یکی از شاکیان احتمالی پرسپولیس تبدیل شود، نباید حسرت بخوریم که اصلا چطور پای چنین بازیکنی به فوتبال ایران باز شد؟ حقیقت تلخ دوم مربوط به اطمینان مدیران پرسپولیس از کوتاه بودن دوران مسوولیت‌شان در این باشگاه است.

متاسفانه اینطور به نظر می‌رسد که بسیاری از دست‌اندرکاران پرسپولیس در زمان معطل کردن طلبکاران خارجی، استدلال‌شان این بوده که منابع مالی موجود را خرج کارهای مهم‌تری کنند و تسویه با این بستانکاران را برای مدیران بعدی به ارث بگذارند! اگر یک مدیرعامل می‌دانست که قرار است چند سال در پرسپولیس کار کند، شاید محال بود که از پرداخت طلب ۲۰ هزار دلاری یک بازیکن شانه خالی کند و اجازه بدهد مدتی بعد همین فوتبالیست رقمی بسیار بیشتر از عدد اولیه را از باشگاه بگیرد و لذت ببرد. وقتی همه می‌دانند که در پرسپولیس هر سه ماه یک بار کادر مدیریتی عوض می‌شود، طبیعی است که کسی به فکر تسویه حساب با طلبکاران، آن هم از نوع خارجی‌اش نباشد و دل به اطاله دادرسی ببندد!

پرونده ملی؟

در همین راستا روز گذشته معاون حقوقی باشگاه پرسپولیس در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس، در مورد شکایت سرمربی سابق سرخپوشان به فیفا گفت: «پرونده حقوقی مانوئل ژوزه به نوعی مرتبط با وزارت ورزش است و یک پرونده معمولی بین یک شخص حقیقی و حقوقی در بخش خصوصی نیست بلکه به نوعی یک پرونده دولتی به حساب می‌آید.» راستی پرسپولیس چند تا از این پرونده‌های ملی دارد؟ یکی، دوتا؟ ده تا؟ چاره کار چیست؟