نقدی بر آخرین مواضع سرمربیان پرسپولیس و استقلال
تسلیم التهاب
گروه ورزش: در آستانه دربی پایتخت، سرمربیان پرسپولیس و استقلال در شرایطی ویژه به سر میبرند؛ وضعیتی که شاید کمکم بتوان آن را «بحران» خطاب کرد. سرخپوشان از چهار بازی اخیرشان تنها چهار امتیاز به دست آوردهاند و این در حالی است که سه مسابقه از این چهار دیدار در تهران برگزار شده است. در مقابل امیر قلعهنویی نیز طی هفت هفته گذشته تنها یک پیروزی به دست آورده که ابدا عملکرد موفقی برای او محسوب نمیشود. حالا این دو تیم قرار است به مصاف هم بروند و طبیعتا همین مساله التهاب را در اردوگاه سرخابیها دوچندان میکند.
گروه ورزش: در آستانه دربی پایتخت، سرمربیان پرسپولیس و استقلال در شرایطی ویژه به سر میبرند؛ وضعیتی که شاید کمکم بتوان آن را «بحران» خطاب کرد. سرخپوشان از چهار بازی اخیرشان تنها چهار امتیاز به دست آوردهاند و این در حالی است که سه مسابقه از این چهار دیدار در تهران برگزار شده است. در مقابل امیر قلعهنویی نیز طی هفت هفته گذشته تنها یک پیروزی به دست آورده که ابدا عملکرد موفقی برای او محسوب نمیشود. حالا این دو تیم قرار است به مصاف هم بروند و طبیعتا همین مساله التهاب را در اردوگاه سرخابیها دوچندان میکند. شاید همین استرس و هیجان است که باعث میشود حمید درخشان و امیر قلعهنویی در آخرین گفتوگوهایشان با رسانهها سخنانی عجیب و به شدت قابل نقد به زبان بیاورند.
درخشان: من بهتر از دایی نتیجه گرفتهام
به نظر میرسد سرمربی پرسپولیس هنوز نتوانسته خودش را از زیر سایه سنگین علی دایی بیرون بکشد. اگرچه شهریار این هفتهها را با سکوت محض و غرق در مسائل شخصی و تجاریاش پشت سر گذاشته، اما درخشان کماکان خودش را مقید میداند در مورد مقایسه عملکردش با علی دایی حرف بزند. او در مصاحبه با سایت «ورزش سه» میگوید: «اگر مقایسهای باشد، ما بیشتر از دایی امتیاز گرفتهایم. به نظر من کسی که این آمارها را داده اصلا حساب و کتاب بلد نبوده! من آمدم و مسوولیت تیمی را که هیچکس ریسک نمیکرد آن را بپذیرد، قبول کردم. با آن همه مصدوم و محروم!» واضح است که تنها همین جملات میتواند برای برانگیختن خشم هواداران کافی باشد. درخشان طوری در مورد پرسپولیس حرف میزند که انگار این تیم در حال سقوط بوده و بعد از استعفای دایی، وی با اکراه هدایت سرخپوشان را پذیرفته است. این در حالی است که او قبل از حضور روی نیمکت قرمزها به دفعات برای پذیرفتن این سمت ابراز علاقه کرد و در نهایت کار به جایی رسید که او در حضور علی دایی و حتی پیش از ابلاغ حکم اخراج به وی راهی درفشیفر شد. آیا واقعا این فداکاری است؟
سرمربی پرسپولیس در بخش دیگری از سخنانش به موضوع استفاده متناوب از نیلسون کوریا و سوشا مکانی در درون دروازه میپردازد و حرفهای شگفتانگیزی میزند: «من نمیدانم این مطلب که نیلسون و سوشا با هم اختلاف دارند از کجا در میآید. همه جای دنیا رسم است که سه گلر آماده در هر تیم وجود دارد که تازه ما نسبت به آنها یک گلر کمتر داریم. اما من واقعا خوشحالم که دو دروازهبان آماده دارم. رقابت دروازهبانهای ما سالم است و هر دو آنها مهرههای خوب و ارزشمندی هستند. اگر یک دروازهبان داشته باشیم که آن وقت او هر کاری دوست داشته باشد در تیم میکند! اگر دو دروازهبان باشند از هر کدام استفاده کنی دیگری شانس خودش را از دست داده و رقابت هم در همین جا است. شما ببینید کاسیاس در جام باشگاههای اروپا بهترین بازیهایش را انجام داد در حالی که در لیگ بازی نمیکند. اینطوری فشار هم روی یک دروازهبان نیست. کسی هم حاشیه امنیت ندارد. اگر یک گلر باشد که آن وقت هر چه او میگوید ما باید بگوییم بله قربان!» این بخش از سخنان درخشان آنقدر عجیب است که شاید اصلا نیازی به نقد هم نداشته باشد، اما محض خالی نبودن عریضه فقط میتوان از سرمربی پرسپولیس پرسید آیا فصل گذشته که سرخپوشان تنها نیلسون را در کنار گلر جوانی مثل رضا محمدی در اختیار داشتند، مشکلی در این باشگاه به وجود آمد؟ همچنین به نظر میرسد درخشان عمدا یا سهوا در یک مغالطه اساسی غرق شده است. اینکه سال گذشته کاسیاس در لیگ قهرمانان اروپا بازی میکرد و در لالیگا به میدان نمیرفت، اصلا شباهتی به سیاست فعلی پرسپولیسیها ندارد. در آن زمان کادر فنی رئال مادرید هر تورنمنت را به یک سنگربان واگذار کرده بود و هر دو دروازهبان این تیم میدانستند در تورنمنت خودشان فیکس هستند، اما درخشان از سوشا و نیلسون در یک تورنمنت بهره میبرد و با هر اشتباه، آنها را نیمکتنشین میکند. دقیقا همین مساله باعث شده اعتماد به نفس هر دو گلر از بین برود و آنها با بیم و استرس درون دروازه قرار بگیرند.
قلعهنویی: بازیکن شایسته نداریم
امیر قلعهنویی نیز دیروز در مصاحبهای که با رادیو داشته، به انتقاد از وضعیت فعلی فوتبال ایران پرداخته است. بخشی از سخنان سرمربی استقلال را که توسط خبرگزاری «ایسنا» پیاده شده بخوانید: «شما هیچ وقت نمیتوانید یک پارچ آب را در یک لیوان بریزید. مطمئنا لیوان سرریز میشود. وقتی به بازیکنی که ۳۰۰ میلیون میارزد ۹۰۰ میلیون تومان میدهیم همین میشود که هیچ وقت بازیکن شایسته نداریم. حال من میخواهم این صحبتها را مطرح کنم؛ اما هر روز علیه من مطلب مینویسند. اگر بخواهم بگویم به بازیکنان ۳۰۰ میلیونی ۹۰۰ میلیون ندهید آنها با هزاران نفر ارتباط دارند و مطمئنا برایم هزاران مطلب مینویسند.» امیر قلعهنویی در حالی به شدت نگران مطالب منتشر شده علیه خودش در نشریات است که پیشتر به دفعات تاکید کرده بود اهل خواندن روزنامه نیست! با این وجود اما باید از او به عنوان موفقترین مربی ادوار لیگ برتر پرسید چه کسانی باعث جهش قیمت بازیکنان در فوتبال کشور شدهاند؟ تجربه تاریخی نشان میدهد قلعهنویی در سالهای اخیر همواره در باشگاههای متمول کار کرده و ستارههای پرشماری را به استخدام درآورده است. خود او به عنوان یک مربی، چقدر در کشف و استفاده از استعدادهای جدید به منظور شکستن قیمت سوپراستارها اهتمام داشته است؟ همین آقای قلعهنویی سال گذشته بعد از جذب بازیکن افول کردهای مثل نیکبخت واحدی، در گفتوگو با خبرگزاری فارس مدعی شد قرارداد وی با استقلال «روزی بچه نیکبخت» است. وقتی خود او یک قرارداد ۲۵۰ میلیونی را با چنین الفاظی تعبیر میکند، چطور باید از مدیران باشگاهها انتظار داشت برای جذب بازیکنان تراز اول به ارقام میلیاردی متوسل نشوند؟ راستی رشد کاذب دستمزدها فقط برای بازیکنان بد است یا در مورد مربیان گرانقیمت هم میشود چنین نقدهایی انجام داد؟ حالا که از نظر قلعهنویی بازیکن شایسته نداریم، کاش او جواب میداد نظرش در مورد مربی شایسته چیست؛ داریم یا نداریم؟
ارسال نظر