هرجا می‌روم می‌گویند پناهنده شده است
نایب قهرمان المپیک 2012 لندن با اشاره به برخی شایعات مبنی بر تغییر تابعیت و پناهنده شدن خود گفت: متاسفانه هر بار که برای اردو یا درمان دستم به کشوری می‌‎روم، برخی دوستان به من لطف دارند و می‌گویند حدادی رفته پناهنده شود.
به گزارش خبرگزاری مهر، احسان حدادی با تاکید بر اینکه در بازی‌های کشورهای آسیایی که در کشور اندونزی برگزار می‌شود، حضور پیدا خواهد کرد، گفت: من برای حضور در مسابقات جهانی آمادگی لازم را نداشتم و حضور در این رقابت‌ها شرایط خاص خود را می‌خواهد. البته در بازی‌های کشورهای اسلامی حریفان قدرتمندی ندارم و تنها از پرتابگرهای قطری و مصری شناخت دارم، چرا که تمام رقبای من اروپایی هستند.
وی همچنین با اشاره به برنامه‌های خود برای آینده عنوان کرد: من تنها ۲۸ سال سن دارم و رشته پرتاب دیسک به گونه‌ای است که تا ۴۰ سالگی می‌توان در سطح اول دنیا باقی ماند. اگر شرایط مهیا باشد می‌توانم در دو المپیک ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰ روی سکو قرار بگیرم، ولی این مستلزم حمایت و سرمایه‌گذاری است. نایب قهرمان المپیک ۲۰۱۲ لندن در خصوص شایعاتی مبنی بر تغییر تابعیتش اظهار کرد: متاسفانه برخی دوستان که به من لطف دارند، هر بار که به سفر می‌روم، عنوان می‌کنند تغییر تابعیت داده‌ام. من برای عمل دستم به اروپا رفتم یا برای تمرین در آمریکا بودم که گفتند تغییر تابعیت داده است. من همیشه گفته‌ام هر جا بروم چه آمریکا، کانادا یا هر جای دنیا ایرانی هستیم و پایگاه ما ایران است و به آن افتخار هم می‌‎کنم.
حدادی در همین حال تاکید کرد: ممکن است انتقادهای من برای برخی مسوولان خوشایند نباشد. من نگفتم که برای مسابقه دادن پول به من بدهند. تنها گفتم که مربی و امکانات می‌خواهم. این حداقل امکانات یک ورزشکار است که من می‌خواهم.
وی در ادامه یادآور شد: مردم به من می‌گویند که هارتینگ را شکست بدهم، ولی باید عنوان کنم او ماهانه ۷۰ هزار یوریو از اسپانسرها درآمد دارد و بدون دغدغه تمرین می‌کند، ولی من حتی مربی هم ندارم. در طول سال حتی ۲۰ هزار یورو هم برایم هزینه نشده است.
نایب قهرمان المپیک ۲۰۱۲ لندن که در یکی از برنامه‌های شبکه خبر تلویزیون حضور یافته بود، در خصوص نشست آتی خود با صالحی امیری گفت: امیدوارم هر چه سریع‌تر این اتفاق رخ بدهد. یکسری مشکلات وجود دارد که باید به اطلاع ایشان برسانم. ما از حالا باید به فکر المپیک بعدی باشیم نه این که نزدیک المپیک شدیم بخواهیم کاری صورت بدهیم؛ چرا که آن زمان دیگر فایده ندارد.