در المپیک دوباره ثابت می‌کنم قوی‌ترین مرد جهانم

مسابقه دسته فوق سنگین هفتاد و ششمین دوره مسابقه‌های جهانی وزنه‌برداری در حالی با قهرمانی «ویکتور شرباتیس» به پایان رسید که حسین رضازاده، قوی‌ترین مرد جهان از ابتدای مسابقه با حسرت شاهد رقابت رقیبانش بود.

حسین رضازاده، قهرمان دو دوره بازی‌های المپیک و چهار دوره جهان و رکورددار حرکات یک ضرب، دو ضرب و مجموع دسته فوق سنگین جهان، پس از سال‌ها رقابت در مسابقه‌های جهانی، این بار در ۲۰۰۷ به خود استراحت داد و با کت و شلوار شاهد تماشای مسابقه فوق سنگین بود اما، احساسی که او آن روز در هنگام برگزاری رقابت‌ها داشت، با احساسش نسبت به همه رقابت‌های دیگر که از نزدیک مشاهده کرد، متفاوت بود. او در حالی که ضعف رقیبانش را در برابر وزنه‌ها می‌دید، بارها حسرت می‌خورد که ای کاش در این رقابت با آمادگی کامل حضور داشت. قوی‌ترین مرد جهان در حاشیه برگزاری رقابت فوق سنگین جهان در سال ۲۰۰۷ در چیانگ مای تایلند گفت: حریفان من را رسانه‌ها بی‌خود بزرگ می‌کنند. آن‌ها در برابر من هیچ چیز نیستند. در المپیک دوباره ثابت می‌کنم که قوی‌ترین مرد جهان هستم.

وی در پاسخ به این سوال که حسرت حضور در رقابت فوق سنگین را در این مسابقه نخوردی؟ گفت: چرا. کمی دلم سوخت اما، قسمت این بوده که من مسابقه ندهم. امیدوارم که طلای المپیک را سال آینده کسب کنم. هدف من طلای المپیک است.

رضازاده در ادامه با اشاره به حریفانش یادآور شد: این وزنه‌برداران که همه حریفان من را شامل می‌شوند، چند سالی است که وزنه‌هایی بهتر از این نزده‌اند. آنها در دو ضرب حتی به ۲۴۵کیلوگرم هم نمی‌رسند. این را بار دیگر در پکن هم خواهیم دید. البته فکر می‌کنم که توان رکوردهایی بالاتر از این هم ندارند. به عقیده من توانشان همین است.

قهرمان دو دوره بازی‌های المپیک در بخشی دیگر صحبت‌های خود در مورد توزیع مدالش در دسته فوق سنگین خاطر نشان کرد: در هیچ رشته ورزشی و درهیچ کجای دنیا رسم بر این نیست که یک قهرمانی که هنوز در چرخه رقابت است، مدال حریفانش را بدهد اما، این لطف رییس فدراسیون بین‌المللی وزنه‌برداری بود که چنین افتخاری نصیب من شد.