قول قهرمانی نمی‌دهم
قطبی: برای پرسپولیس از جان مایه می‌گذارم
افشین قطبی، سرمربی پرسپولیس که پنج‌شنبه شب وارد تهران شد، چهارشنبه شب در آمستردام میهمان دکتر زیاران سفیر ایران در هلند در منزل شخصی او بود. قطبی چون پاسپورت آمریکایی داشت در صورت ورود به ایران باید انگشت‌نگاری می‌شد اما سفیر ایران در هلند که از دوستان نزدیک کاشانی است کمتر از ۴۰دقیقه به گفته نزدیکان مدیرعامل پرسپولیس برای او پاسپورت ایرانی و ویزا می‌گیرد تا او بدون مشکل وارد ایران شود. قطبی پس از اقدامات سفیر ایران در هلند بدون مشکل وارد فرودگاه تهران شد و مورد استقبال مسوولان باشگاه پرسپولیس و هواداران این تیم قرار گرفت. او بعد از ۳۰سال توانست به خاک کشورش پا بگذارد.
اکبر خان‌محمدی
افشین قطبی، سرمربی پرسپولیس که پنج‌شنبه شب وارد تهران شد، چهارشنبه شب در آمستردام میهمان دکتر زیاران سفیر ایران در هلند در منزل شخصی او بود. قطبی چون پاسپورت آمریکایی داشت در صورت ورود به ایران باید انگشت‌نگاری می‌شد اما سفیر ایران در هلند که از دوستان نزدیک کاشانی است کمتر از ۴۰دقیقه به گفته نزدیکان مدیرعامل پرسپولیس برای او پاسپورت ایرانی و ویزا می‌گیرد تا او بدون مشکل وارد ایران شود. قطبی پس از اقدامات سفیر ایران در هلند بدون مشکل وارد فرودگاه تهران شد و مورد استقبال مسوولان باشگاه پرسپولیس و هواداران این تیم قرار گرفت. او بعد از ۳۰سال توانست به خاک کشورش پا بگذارد. بعد از ۳۰سال به ایران بازگشتید چه حسی دارید؟
خیلی خوشحالم. از اینکه بعد از این همه سال به کشورم بازگشتم خوشحالم. به همین خاطر از همه مسوولان پرسپولیس و آنهایی که برای بازگشتم به ایران کمک کردند تشکر می‌کنم. بازگشت به ایران یکی از آرزوهای قلبی‌ام بود.
فکر می‌کردید، یک روزی دوباره ایران را ببینید؟
نه، حتی تصور هم نمی‌توانستم بکنم که دوباره ایران را ببینم. بعد از آن اتفاقی که در بازی ایران کره رخ داد و نتوانستم به ایران بیایم، فکر نمی‌کردم که یک روزی دوباره وطنم را از نزدیک ببینم. اما حالا خیلی خوشحالم که در ایران هستم و می‌توانم به فوتبال کشورم کمک کنم. ۳۰سال بود که منتظر چنین روزی بودم. الان انگیزه زیادی برای کارکردن دارم و آمده‌ام خون و قلبم را برای مردم ایران بدهم.
دلیل اصلی اینکه پرسپولیس را برای مربیگری در ایران انتخاب کردید چه بود؟
طی ملاقات‌هایی که با کاشانی داشتم، تمایل خودم را برای پذیرش سکان هدایت پرسپولیس و حضور در فوتبال ایران اعلام کردم و اتفاقا کاشانی به گرمی از این پیشنهاد استقبال کرد تا به پرسپولیس بیایم.
به همین خاطر پرسپولیس را انتخاب کردم.
چه شناختی نسبت به پرسپولیس و مربیان اسبق این تیم دارید؟
پرسپولیس را که از بچگی می‌شناسم اما سال‌ها بود که چیزی درباره‌اش نمی‌دانستم. از مربیان سابق پرسپولیس هم شناختی ندارم و فقط پروین را می‌شناسم. می‌دانم که او در کنار ایرانپاک، خوردبین، مایلی‌کهن و ... محبوبیت زیادی بین هواداران دارد.
به شکست در این تیم فکر کرده‌اید؟
هیچ‌وقت عادت نکردم به شکست در تیمی فکر کنم. من مطمئن هستم با استیلی، کاشانی و سایر اعضای کادر فنی و هواداران باز هم به عنوان بهترین تیم ایران معرفی خواهیم کرد.
استیلی را چقدر می‌شناسید؟
استیلی مربی خوبی است. او تا به حال با دو مربی بزرگ کار کرده و از دانش خوبی در مربیگری سود می‌برد. حمید گفته می‌خواهد از من چیزهای جدیدی یاد بگیرد و من هم به او گفته‌ام موافق یادگیری او هستم. فکر می‌کنم کار کردن با او مشکلی نداشته باشد.
چقدر درباره بازیکنان پرسپولیس اطلاعات دارید؟
من چندین بار فیلم بازی‌های پرسپولیس را دیده‌ام و تقریبا اکثر آنها را می‌شناسم اما نمی‌توانم از فنی اظهار نظر کنم و باید بعد از چندین بار تمرین درباره آنها حرف بزنم.
اما مطمئنم تیمی که استیلی درست کرده و بازیکنانی که او جذب کرده در شرایط مناسبی است. امیدوارم بتوانم به این تیم کمک کنم.
این که پرسپولیس فصل آینده با چهار مدافع بازی می‌کند. درست است؟
سیستم دفاع چهار نفره در‌حال‌حاضر در تمام دنیا رایج است و اکثر تیم‌ها مثل بارسلونا و چلسی هم با همین شیوه بازی می‌کنند.
حتی ایران هم در جام ملت‌ها با همین سیستم بازی کرد. اما نمی‌دانم چرا مقابل کره تغییر سیستم داد و با پنج مدافع بازی کرد. آنها با این کار آزادی عمل را از کریمی گرفتند و وظایف تدافعی آندو و نکونام را بیشتر کردند.
آیا به هواداران پرسپولیس قول قهرمانی می‌دهید؟
پرسپولیس نزدیک به پنج سال است که حتی یک جام را هم به خانه نبرده و این مطلقا برای هواداران این تیم دردآور خواهد بود. امیدوارم امسال بتوانم با این تیم قهرمان شویم و برای نیل به هدفی که در سر می‌پرورانم از جانم هم مایه خواهم گذاشت. اما نمی‌توانم هیچ قولی به هواداران بدهم. چون در فوتبال هیچ چیز قابل پیش‌بینی نیست.
کمی درباره سابقه کاریتان حرف می‌زنید؟
من از سن ۲۱ سالگی مربیگری فوتبال را آغاز کردم و پس از مدتی همکاری با فدراسیون آمریکا به عنوان سرمربی تیم ملی بانوان این کشور معرفی شدم و سعی کردم به سمت فوتبال حرفه‌ای پیش بروم.
قبل از جام جهانی ۹۸ فرانسه برای تیم ملی آمریکا به عنوان آنالیزور کار می‌کردم و پس از آن توسط گاس هیدینگ به کره جنوبی آمدم و بعد از چند سال کار کردن در آنجا به کشورم برگشتم.
برای آمدن به ایران کمی مشکل داشتید؟
بله. اما با همکاری سفارت ایران در هلند و پیگیری‌های کاشانی همه چیز حل شد.
ممنوع‌الورود بودید؟
بله. متاسفانه یکسری مسائل باعث شده بود تا نتوانم به کشورم بیایم.
کمی درباره تیم‌ملی ایران در مسابقات آسیایی حرف بزنید؟
به نظر من ایران با وجود کریمی، نکونام، تیموریان، رضایی، مهدوی‌کیا، هاشمیان و زندی یک ترکیب رویایی داشت و همگان از آن به عنوان قهرمان جام نام می‌بردند ولی این طبیعت فوتبال بود که مقابل کره‌ای که چهار بازیکن اصلی را نداشت در ضربات پنالتی مغلوب شد و نتوانست به مرحله‌ای بالاتر صعود کند. من می‌دانستم لی‌وون جائه چند پنالتی را مهار می‌کند.
از کجا می‌دانستید؟
من و پیم‌وربیک قبل از بازی با ایران احتمال اینکه بازی به پنالتی بکشد را می‌دادیم. به همین خاطر تمرینات ویژه‌ای برای لی‌وون جائه در نظر گرفته بودیم که او هم در تمرینات آماده نشان داد.
به همین خاطر احتمال گرفتن پنالتی‌های زیاد را می‌دادیم. ما از بازیکنان تیم‌ملی کره خواسته بودیم که در زدن ضربات پنالتی دقت لازم را انجام دهند.
دلیل موفق نشدن تیم‌ملی ایران در این بازی‌ها چه بود؟
به عقیده من سرمربی ایران نقش عمده‌ای در قهرمان نشدن ایران داشت. او تا قبل از بازی با کره، تیم‌ملی ایران را به خوبی هدایت کرد. اما درست از بازی با کره همه‌چیز عوض شد. سرمربی تیم‌ملی ایران با یک شیوه عجیب دست به ارنج تیمش زد تا عامل ناکامی ایران شود.
اما لژیونرها هم در حد و اندازه ظاهر نشدند؟
آنها همان بازیکنانی بودند که در اروپا بازی می‌کردند. پس نمی‌شد بازی آنها را عوض کرد. این سرمربی بود که نمی‌توانست از آنها استفاده کند.
اگر شما سرمربی تیم‌ملی بودید، با چه سیستمی بازی می‌کردید؟
ایران تیم پرمهره‌ای است. به همین خاطر نمی‌شود سیستم خاصی در نظر گرفت. اما اگر من سرمربی تیم‌ملی بودم با سیستم ۱-۳-۲-۴ تیمم را ارنج می‌کردم. البته شناخت کافی از فوتبال ایران ندارم و نمی‌توانم به طور قطعی درباره آن حرف بزنم.
شما می‌توانستید ایران را قهرمان کنید؟
شاید اگر دو سال این بازیکن‌ها در اختیار من بودند، می‌توانستم به جرات بگویم که با این همه ستاره در ایران، من می‌توانستم تیم‌ملی را قهرمان آسیا کنم.
به سرمربیگری در تیم‌ملی ایران هم فکر می‌کنید؟
این یکی از بزرگ‌ترین آرزوهای من است که روی نیمکت تیم‌ملی ایران بنشینم. به همین خاطر اگر چنین پیشنهادی به من شود، مطمئنا قبول می‌کنم.
ارسال نظر