فتح‌ا...‌زاده: به خریدهای پرسپولیس حسادت نمی‌کنم

مدیرعامل استقلال پیش از این فاتح رقابت در بازار نقل و انتقالات بود و با گذشت چند هفته حالا رقیب سرخ را نزدیک به خودش می‌بیند.

فتح‌ا...زاده در گفت و گو با خبرگزاری فوتبال در این خصوص گفت: هیچ‌وقت از موفقیت تیم رقیب ناراحت نشدم. به نقل و انتقالات اخیر آنها نیز حسادت نمی‌کنم چون ما بازیکنان مورد نظرمان را جلب کردیم، چه بسا که اگر باز هم نیاز به بازیکن دیگری داشتیم، می‌گرفتیم.

آخرین خرید سرشناس استقلال چه کسی خواهد بود؟ حمید شفیعی، صحبت‌های بسیار خوبی در مورد این مهاجم با مدیرعامل سپاهان در ترکیه داشتیم تا برای جذب شفیعی بیش از پیش، امیدوار باشیم.

یعنی موضوع شفیعی را تمام‌شده می‌دانید؟

هنوز مشکلاتی در این زمینه وجود دارد اما به محض حضور در ایران، بحث نهایی را در خصوص شفیعی با ساکت انجام خواهیم داد تا تکلیف این بازیکن را یکسره نماییم.

موضوع ترانسفر برهانی به بلژیک چقدر جدی است؟

ببینید، برهانی با پیشنهاد خارجی مواجه شده. اگر این مهاجم به اروپا برود، یک مهاجم بزرگ داخلی را جایگزین او خواهیم کرد. صحبت‌هایی در این خصوص با یک بازیکن بزرگ صورت گرفته که اگر برهانی ترانسفر شد، این انتقال صورت پذیرد.

در خصوص خریدهای بزرگ پرسپولیس در چند روز اخیر چه نظری دارید؟

هیچ‌وقت از خریدهای بزرگ پرسپولیس ناراحت نمی‌شوم و به آنها حسادت نمی‌کنم. استقلال بر اساس نیازش، بازیکنان موردنظرش را جذب کرد. همیشه طالب این بوده‌ام که تیم رقیب ما مقتدر باشد. البته نباید فراموش کرد پرسپولیس دو بازیکن کلیدی خود (معدنچی و کعبی) را از دست داد، به همین دلیل درصدد جایگزینی آنها بود. ضمن آنکه باید بگویم پرسپولیس تیم سال قبلش قوی‌تر از ما بود و شاید به همین دلیل آنها در پایان فصل بالاتر از استقلال در مکان سوم قرار گرفتند.

فتح‌ا...زاده شانس اول قهرمانی را چه تیمی می‌داند؟

به نظر من چهار تیم استقلال، پرسپولیس، سپاهان و پیکان برای قهرمانی شانس دارند.

کدام تیم در بین این چهار تیم شانس بیشتری برای قهرمانی دارد؟

دوست ندارم با مطرح کردن نام استقلال، تمام فشار را به سرمربی تیم انتقال دهم. اگر تیم فعلی را یکسال دیگر در اختیار داشته باشیم، آن‌وقت می‌توان در مورد قهرمانی راحت‌تر صحبت کرد.

از استقلال جدا شویم و به تیم‌ملی بپردازیم؛ قلعه‌نویی در ناکامی تیم‌ملی چقدر مقصر بود؟

نمی‌توان همه تقصیرها را گردن سرمربی تیم انداخت. حقیقت به این نکته بازمی‌گردد که با این شرایط، در آسیا نمی‌توانیم حرف اول را بزنیم. به عقیده من نیاز نبود که از تعداد بالای لژیونرها در تیم‌ملی استفاده شود. بعضی از لژیونرهای ما سربالا بازی می‌کردند، یعنی تمام توانشان را به کار نمی‌بستند. شما دیدید همین عراق که قهرمان شد در دور قبل در رقابت‌های غرب آسیا، مقابل تیم ب ما شکست خورده بود. منکر بازی موثر بعضی از لژیونرهای‌‌مان نظیر نکونام نمی‌شوم ولی اکثر لژیونرهای ما اشباع شده بودند و تمام توان‌شان را مصروف تیم‌ملی نکردند. تیم‌ملی ایران لژیونرهایی مثل دایی می‌خواست که تمام وجودش را برای تیم‌ملی کشورش بگذارد.

اگر فتح‌ا...زاده، رییس فدراسیون فوتبال بود، چه کسی را سرمربی ایران می‌کرد؟

من اگر رییس فدراسیون فوتبال بودم، حجازی یا پروین سرمربی تیم‌ملی می‌شدند. البته در کنار یکی از این دو اسطوره، یک مربی تمرین‌دهنده خارجی نیز دستیار آنها می‌شد.