دایی: نامردید اگر نبرید!

فاینال اسپورت نیوز- پرده اول: خشم توام با امیدواری چشم‌های خیس دایی، زاویه دید را در آن شلوغی پله‌های منتهی به رختکن محدودتر کرده بود. دست‌ها چسبیده به گونه‌هایش وارد شد. پشت او، پزشک سایپا بلافاصله در رختکن را بست و دستمال به‌دست نزدیک شد. حالا چشم‌های کبود مربی و بازیکن سایپا رختکن را زیر نظر گرفته بود. با دیدن داریوش یزدانی که چهره‌اش به پشیمانی می‌گرایید. لبخندی تصنعی زد و به یاد آورد حرف‌هایش قبل از مسابقه را ..... «اگر پنالتی شد، اجازه بدهید من بزنم. می‌خواهم جلوی استقلال گل بزنم.» او فرصت را از دست داده بود و دایی سعی داشت داریوش را برای نیمه دوم آماده کند. «داریوش دوباره... فکر کن اصلا اتفاقی نیفتاده. فراموش کن اتفاق نیمه اول را. هنوز یک نیمه دیگر داریم.» دستی به سرش کشید و دوباره دستش را نزدیک چشمش برد. نمی‌توانست خشمش را فرو ببرد. ناگهان با خشم توام با امیدواری خاصش گفت: «نیمه اول خوب نبودیم. اما می‌توانیم... آنقدر حمله ‌کنیم تا گل بزنیم. باید نشان بدهیم جایگاه ما در جدول همان اولی است. نامردید اگر استقلال را شکست ندهید.»

پرده دوم: فریاد قهرمانی

برای فرار از شعارهای تماشاگران لحظه‌ای بعد از سوت داور مسابقه دوان دوان خودش را به رختکن رسانده بود. دایی جزو اولین کسانی بود که وارد رختکن شد. شاید برای او همه چیز به‌دست آمده بود، سه گل به استقلال، اختلاف شش امتیازی با تیم دوم جدول و به فاصله یک هفته مانده به پایان نیم فصل کسب عنوان قهرمانی نیم فصل. هر بازیکنی که به رختکن وارد می‌شد را در آغوش می‌گرفت و خوشحال‌‌تر از همیشه بود. یکی از بازیکنان سایپا می‌گوید:« آخر بازی در رختکن همه خوشحال بودند و شادی می‌کردند. ولی علی آقا جور دیگری بود. او مدام فریاد می‌زد و می‌گفت می‌توانیم قهرمان شویم... می‌توانیم.»