حق نداریم خودمان را با ایران مقایسه کنیم

سرمربی آلمانی تیم ملی فوتبال لبنان می‌گوید عشق به فوتبال در این کشور بسیار بیشتر از علاقه مندی به سیاست است. تا مدت‌ها بسکتبال محبوب‌ترین ورزش لبنان بود، اما اکنون فوتبال در لبنان مدت‌ها است که بسکتبال را کنار زده و از آن پیشی گرفته است. به گزارش ایسنا، تئو بوکر مربی ۶۴ ساله آلمانی این روزها هدایت تیم ملی فوتبال لبنان را بر عهده دارد. او سال‌ها است در باشگاه‌ها و تیم‌های ملی غیر آلمانی به کار مشغول است. بوکر و تیم ملی لبنان خود را در راه‌ جام‌جهانی ۲۰۱۴ برزیل می‌بینند. لبنانی که به نوشته پایگاه اینترنتی مجله ۱۱ FREUNDE هیچ گاه به خوبی امروز نبوده است.

هم گروهی با کره جنوبی ایران، قطر و ازبکستان البته خود به خود باعث می‌شود تا لبنانی‌ها شانس زیادی در این گروه نداشته باشند. مردان بوکر پس از سه بازی با تنها یک امتیاز در قعر جدول گروه نخست رقابت‌های انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل در قاره آسیا قرار دارد. بخشی از گفت‌وگوی ۱۱ FREUNDE با تئو بوکر در زیر می‌آید. مردی که خود را «شعبده باز» می‌نامد.

آقای بوکر شما پیش از این در سال ۲۰۰۱ هم تیم ملی لبنان را هدایت می کردید و اکنون از آگوست ۲۰۱۱ دوباره این سمت را بر عهده گرفته‌اید و باید این کشور را برای نخستین بار به جام جهانی برسانید. چگونه به مربیگری لبنان رسیده‌اید؟

۹ ماه پیش دبیر کل فدراسیون فوتبال لبنان از من خواست تا هدایت تیم ملی را بر عهده بگیرم. او با من تماس گرفت و گفت: گوش کن تئو. تو دوست ما هستی. می‌دانی که باید به ما کمک کنی. باید مربیگری تیم ملی را قبول کنی. اما نمی‌توانیم هیچ چیزی به تو پرداخت کنیم. با این حال با پیشنهاد آنها موافقت کردم. فوتبال زندگی من است و برای من مهم‌تر از نان و آب است.

و شما موفقیت‌هایی داشته‌اید، لبنان برای نخستین بار در دور نهایی رقابت‌های انتخابی جام جهانی قرار گرفته است. با این همه شایعه‌هایی هم وجود دارد که می‌خواهید به زودی تیم ملی لبنان را ترک کنید.

بله. این اتفاق می‌تواند رخ دهد، ولی همیشه وقتی که موفق‌تر می‌شویم مردانی از فدراسیون می‌آیند و می‌‌خواهند به عنوان پدران پیروزی آن را جشن بگیرند. همه مسوولان از ۲۵ سال پیش تاکنون در سمت‌هایشان هستند، اما هیچ یک از آنها حتی یک بار هم برای تماشای یک بازی نیامده است. آنها می کوشند تا تنها برایم روشن کنند که بازی چگونه است. موفقیت ماه‌های گذشته تنها به من و بازیکنانم بر می‌گردد. اگر همین فردا بروم اینجا همه چیز به هم می‌ریزد. با این همه اگر عوامل تعیین کننده تغییر نکنند، در آن صورت ادامه دادن برایم دیگر هیچ معنایی ندارد.

از سران فدراسیون فوتبال لبنان چه انتظاری دارید؟

آنها تنها باید دهانشان را ببندند. همان کاری را کنند که تاکنون می‌کردند، سرجایشان بنشینند و حرفی نزنند. من دشمن شما نیستم. تنها مخالف آن هستم که شماها از قبر برخاسته و برایم فوتبال را توضیح دهید.

شانس تیمتان برای رسیدن به جام جهانی را چه اندازه می‌دانید؟

همه تیم‌های دیگر سال‌ها است که از ما جلوترند و تنها فدراسیونی هستیم که هیچ پولی نداریم. تنها فدراسیونی که نه زیر بنایی دارد و نه ساختاری در لیگ. به عنوان سرمربی تیم ملی تنها می‌توانم بازیکنانی را به تیم ملی فرا خوانم که در تیم‌هایشان هر روز به خوبی تمرین و کار می‌کنند. تیم‌هایی که در رقابت‌های همیشگی حاضرند. در لبنان همه چیز حاضر نیست. من یک شعبده باز هستم. آنچه که اینجا انجام می‌دهم در واقع ناشدنی است.

به سوالمان برگردیم.

حق نداریم خودمان را با مدعیان گروه همانند کره‌جنوبی یا ایران مقایسه کنیم. جام جهانی ۲۰۱۴ در واقع نباید هدف ما باشد و تنها باید رویای ما باشد. معجزه‌ها رخ می‌دهند، ولی نه هر روز. معجزه این است که اکنون اینجا هستیم. سران فدراسیون باید این موضوع را درک کنند. رسیدن به برزیل پر ارزش‌تر خواهد بود، اگر قرار باشد به برزیل برویم باید از خودمان بپرسیم آیا این برای ما خوب است. این می‌تواند به ما آسیب هم برساند. یعنی اینکه ساختاری عقلانی برای ما بسیار با ارزشمندتر از آن است که در فوتبال جهان تنها یک جرقه باشیم. جرقه‌ای که می‌تواند باعث از بین رفتن ما باشد.