حسن حبیبی*

شرایط به وجود آمده برای تیم امید ادامه همان اتفاقاتی است که در گذشته رخ داده است. وقتی در یک برهه زمانی حواس همه به این است که آیا این کادر فنی بماند یا برود، آیا مربی خارجی بیاید یا داخلی، نتیجه همین می‌شود. از طرفی باشگاه‌ها حمایت لازم را نکردند و هر کدام با ناراحتی بازیکنان خود را در اختیار این تیم قرار دادند. همیشه بعد از هر باختی جلساتی برگزار می‌کنند تا دلایل شکست را مطرح کنند، اما همین جلسات به ضرر فوتبال است چون در این نشست‌ها به دنبال توجیه کردن این ناکامی‌ها هستند. تمام این ناکامی‌هایی که در فوتبال به وجود آمده به دلیل مدیران ناکارآمد است. از همان زمانی که فوتبال حرفه‌ای و پول وارد آن شد عده‌ای از مدیران که خود حرفه‌ای نبودند و پول برای خودشان نبود هر کاری که خواستند انجام دادند.

اگر فدراسیون فوتبال در سال‌های اخیر نمره قبولی گرفته تقلبی است. با اینگونه نمره دادن‌ها فقط می‌خواهیم خودمان را مشغول کنیم. همه آنهایی که کاربلد یا نابلد هستند می‌خواهند وارد قضیه شوند. آنهایی که برای فوتبال هستند اکنون در خانه‌های خود هستند و حتی نمی‌خواهند بازی‌های فوتبال را ببینند، اما روی نیمکت‌های تیم ملی افرادی هستند که به حق به این جایگاه نرسیده‌اند. به نظر من تیم امید در بازی‌های آسیایی می‌توانست به راحتی اول شود، اما گرفتاری‌های مدیریتی مانع از این اتفاق شد. زمانی که بازیکنان با ۳ گل از کره‌‌جنوبی پیش می‌افتند، اما نمی‌توانند این نتیجه را حفظ کنند باید دید در آن شرایط در ذهن این بازیکنان چه می‌گذشته و چه عواملی باعث این شده آنها ۹۰ دقیقه تمرکز لازم را نداشته باشند. مشکل فوتبال ما این است که بزرگ نیستیم.

*سرمربی پیشین تیم امید