کامرانی‌فر، تنها نماینده‌ایران در جام جهانی ۲۰۱۰:
خداحافظی من معلول بی‌توجهی آقایان بود
چندی است که بحث نارضایتی و گهگاه اعتصاب تعدادی از داوران فوتبال کشورمان به دلایل مالی و معنوی در محافل خصوصی و البته ورزشی مطرح شده است. در‌این بین باید به پیگیری‌های خداداد افشاریان در جهت رسیدگی به مشکلات داوران اشاره کرد که البته همچون بقیه زمینه‌ها به جایی نرسید. هفته پیش اما این زخم کهنه با بازتاب مضاعفی سر باز کرد و آن هم اعلام خداحافظی تنها نماینده ایران در جام جهانی ۲۰۱۰ پس از اتمام این تورنمنت بود که البته با صحبت‌های مسعود عنایت رییس کمیته داوران ختم به خیر شد تا در این قحطی داور به مشکلات این عرصه بیش از پیش افزوده نشود.
حسن کامرانی‌فر که مایل نیست زیاد به گذشته برگردد و از کسی گلایه داشته باشد، اما در مورد این خداحافظی به سایت گل می‌گوید: «بحث خداحافظی من به دلیل بی‌توجهی برخی از آقایان بود، افرادی که همیشه صحبت حمایت از فوتبال را به میان می‌آورند، اما در عمل کاری از پیش نمی‌برند.
پیش از جام‌جهانی و زمانی که در ایران بودم هیچ‌کسی تماس نگرفت که بگوید حالت چطور است و صد البته وقتی هم در آفریقای‌جنوبی بودم، همیشه پشت سرم حرف بود که خدای ناکرده آبروی ایران را نبرم و تمرکز را از من گرفته بود. با این حال اما به گواه کارشناسان فیفا در سطح مطلوبی قضاوت کردم. به هر صورت حتی پس از اینکه به‌ایران برگشتم نیز کسی سراغی از من نگرفت، ولی تاکید من این است که از هیچ کسی گلایه و ناراحتی ندارم؛ چرا که همه این ناخوشی‌ها به حاشیه‌های فوتبال مربوط است.»
این کمک داور بین‌المللی کشورمان با ناراحتی تصریح می‌کند: «فوتبال ما همه‌اش شده حاشیه و جنجال و من به عنوان عضو کوچکی از جامعه داوری صمیمانه از بزرگان و متولیان فوتبال کشورمان می‌خواهم که هر طور شده به‌این بحث‌ها خاتمه بدهند؛ چرا که چیزی جز در جا زدن و پسرفت را نخواهیم داشت.
در مورد خداحافظی من خدا را شاهد می‌گیرم که هیچ سناریویی در کار نبود و به خاطر این بود که من نزدیک به دو سال و چندین ماه را به دور از خانواده‌ام گذرانیدم و سختی‌های فراوانی داشتم تا به جام جهانی برسم که مزد زحماتم را هم خداداد اما حرف اصلی من این است که آیا داوری در کشور ما جز فحش شنیدن و ترس چیزی دارد؟ آیا شما حاضرید که با مقداری پول فحش بشنوید؟ هیچ داور متشخصی نیست که به خاطر پول به‌این عرصه وارد شود و شما مطمئن باشید که در‌این کار عشق حرف اول را می‌زند.»
حسن کامرانی فر ضمن اشاره به اینکه انگیزه‌ای برای ادامه داوری نداشته، تاکید می‌کند: «با توجه به‌این شرایط هیچ انگیزه‌ای برایم باقی نمانده بود، اما باز هم با صحبت اساتید و برخی از مسوولین فدراسیون فوتبال و البته به خاطر عشق به داوری و فضای صمیمی حاکم بر جامعه داوران فوتبال ایران این موضوع را فراموش کردم. به دلیل اینکه هر روز بعضی از دوستان و داوران جوان با من تماس می‌گرفتند و می‌گفتند که اگر خداحافظی کنی ما هم دیگر نمی‌توانیم ادامه دهیم. نهایتا تصمیم بر‌این شد تا افتخار ادامه داوری را در کنار این قشر زحمت‌کش فوتبال کشورمان داشته باشم.»
در همین حال گویا حاشیه‌افکنی و جنجال‌سازی‌ها در فوتبال‌ایران علیه بازیکنان و مربیان بزرگ به عرصه داوری هم سرایت کرده، این موضوع را کامرانی‌فر با تعجب فراوان اعلام می‌کند و می‌افزاید: «چند روز پس از اتمام جام جهانی برای رسیدگی به یک سری امور شخصی به همراه همسرم عازم تهران شدیم و در یک هتل اقامت کردیم که بعد از گذشت چند ساعت از شبکه‌های مختلف تلویزیونی با من تماس گرفتند و درخواست کردند تا در برنامه‌هایشان حاضر شوم، اما بدلیل مشغله‌های فراوانی که داشتم از آنها عذرخواهی کردم.
هنوز نیم ساعت از این موضوع نگذشته بود که مسوول هتل با من تماس گرفت و گفت که چند نماینده از روزنامه‌های ورزشی در لابی هتل منتظر هستند و بنده نیز به خاطر احترام و ارزش خاصی که برای مطبوعات و رسانه‌های نوشتاری قائلم با هر یک از آنها به صورت جداگانه به گفت‌وگو نشستم، اما در‌این بین خبرنگار یکی از همین روزنامه‌ها که به گفته دوستان از لحاظ جذب مخاطب وضعیت نامطلوبی هم دارد با اصرار و پافشاری از من خواست تا ناگفته‌هایی که در دل دارم را مطرح کنم، اما متاسفانه نمی‌دانستم ایشان به دنبال چه ناگفته‌ای است و از من چه چیزی می‌خواهد. بر همین اساس نتوانستم حرف خاصی که آنها دنبالش بودند را بگویم.»
این کمک داور بین‌المللی کشورمان که به شدت شگفت زده به نظر می‌رسد، تأکید می‌کند: «فردای آن روز دیدم که در همان روزنامه از قول بنده حرف‌هایی را علیه چندین نفر از همکارانم نوشته‌اند، در حالی که چنین چیزی اصلا حقیقت نداشت و بنده هیچگاه علیه کارشناسان و اساتید عرصه داوری مصاحبه نکرده‌ام و هرگونه صحبتی که از طرف من و در جهت نفی منتقدانم در روزنامه‌ای درج شده باشد را قویا تکذیب می‌کنم.»
ارسال نظر