حاشیه نگاری از بزرگترین افتخار تاریخ فوتبال‌ایران
لباس‌های رنگ پس داده‌ایران و پوزخند هلندی‌ها
تیم فوتبال زیر ۱۷ سال کشورمان در حالی با شکست برابر اروگوئه از حضور در جمع ۸ تیم برتر جام جهانی نوجوانان جهان بازماند که مشکلات و کمبودهای پشتیبانی‌این تیم، نشان داد هنوز تا رسیدن به شرایط‌ایده‌آل و حرفه‌ای راه درازی پیش رو داریم.
خبرنگار اعزامی‌مهر به نیجریه به بخشی از‌این حواشی و مشکلات اشاره کرده که ریشه در مشکلات مدیریتی در زمان حضور تیم زیر ۱۷سال در نیجریه داشت و مانع تداوم موفقیت تیم‌ایران در‌این مسابقات شد.
بدرقه‌ای در حد تیم‌های محلات!
درحالی که قرار بود تیم زیر ۱۷سال کشورمان ساعت ۴بامداد روز ۲۹مهرماه از طریق فرودگاه امام خمینی(ره) راهی کشور نیجریه شود، هیچکدام از مسوولان فدراسیون فوتبال به خود زحمت ندادند برای بدرقه این تیم به فرودگاه بیایند. البته اگر افشین قطبی و دستیارش بیوتر در هتل کمپ تیم‌های ملی‌این تیم را بدرقه نمی‌کردند، تنها تیم جهانی فوتبال ایران بسیار غریبانه راهی نیجریه می‌شد. این نخستین ضربه بزرگ روحی به کادرفنی و بازیکنان ایران بود که دقایقی بعد از ورود به گیت پرواز اثرات آن در چهره تمام بازیکنان نمایان شد، زیرا آنها انتظار چنین برخورد سرد و کم محلی بزرگی را نداشتند.
اشتباه بزرگی که نادیده گرفته شد
چه کسی مسوول دریافت روادید برای بازیکنان نوجوان‌ایران بود؟ آیا آن فرد نباید حداقل به زمان انقضای پاسپورت بازیکنان توجه می‌کرد تا در فرودگاه امام خمینی(ره) علی گودرزی و مهرداد یگانه، ۲ بازیکن اصلی‌ایران به خاطر پایان زمان پاسپورت از همراهی تیم بازنمانده و با تاخیری ۴۸ساعته و در اوج خستگی خود را به نیجریه برسانند؟
تفاوت‌ایران با هلندی‌ها
در سفر تیم زیر ۱۷سال از کالابار به انوگو، کاروان تیم‌ایران با هلند همسفر بود، اما هلندی‌ها در فرودگاه انوگو با تهدید مقامات فیفا اجازه ندادند کادرفنی و بازیکنان خود بیش از اندازه معطل شوند. آنها دقایقی بعد با بهترین اتوبوس راهی هتل محل اقامت شدند و در آنجا هم بهترین اتاق‌ها به کادرفنی و نفرات‌این تیم تعلق گرفت، اما در عوض مسوولان ایران به عنوان تماشاچی‌این اتفاقات را نگاه کرده تا اتوبوس بدون کولر و اتاق‌های طبقه دوم که اکثر آنها دارای مشکل سرمایشی بود، نصیب کاروان‌ایران شود.
در هنگام برگشت به‌ایران هم بدون هیچ دلیل منطقی بازیکنان ایران ۵ساعت زودتر از پرواز راهی فرودگاه شدند و بیش از ۳ساعت روی صندلی‌ها نشستند تا زمان پرواز برسد.
پاداش‌هایی که در حد یک وعده بود!
«نایب قهرمانی غرب آسیا و تورنمنت آلاتری، قهرمانی در آسیا و تورنمنت روسیه، کسب سهمیه جام جهانی و...، دیگر باید چه کاری برای فوتبال انجام دهیم؛ اما نمی‌دانیم چرا پاداش‌های ما را نمی‌دهند. دیگر خسته شدیم از بس وعده و وعید شنیدیم.»
در روزهای نخست حضور تیم ایران در نیجریه، می‌توانستیم به راحتی این جملات را از بازیکنان بشنویم، اما آنها می‌گفتند به خاطر علی آقا و خوشحالی مردم کشورمان‌این مشکلات را تحمل می‌کنیم و با قدرت در مسابقات شرکت می‌کنیم.
همین اتفاق هم رخ داد و تیم ایران در گام نخست باقدرت تمام برابر گامبیا قهرمان آفریقا پیروز شد، اما برخلاف سفیر‌ایران در نیجریه که همان لحظه با دادن پاداش نقدی، بازیکنان را شاد کرد، مهدی تاج پس از ورود به رختکن بار دیگر وعده پرداخت پاداش را داد، اتفاقی که شیرینی‌های‌این پیروزی را برای بازیکنان تلخ کرد.
تمسخر به شکل هلندی
تلاش‌های ابوالفضل جزیی برای تهیه امکانات لازم تیم‌ایران جهت سفر به نیجریه بی‌نتیجه ماند و مشخص نشد چرا تنها یکدست پیراهن سفید و یکدست پیراهن قرمز برای انجام ۳مسابقه در جام جهانی در اختیار کادرسرپرستی تیم‌ایران قرار گرفت.
همین مساله باعث شد در جلسه هماهنگی بازی ایران با هلند، لباس‌های شسته شده بازیکنان پس از دیدار با گامبیا و جوراب‌های رنگ داده آنها، برای انجام هماهنگی‌های پیش از مسابقه روی میز قرارداده شود که‌این موضوع باعث شد مسوولان هلندی با حالتی بسیار تمسخر آمیز لباس‌ها و جوراب‌ها را به هم نشان داده و به وضعیت اسفبار فوتبال‌ایران بخندند!
البته با هماهنگی‌های مهدی تاج پس از دیدار با هلند و برای دیدار با اروگوئه چندین دست پیراهن سفید و قرمز با مشکلات فراوان و حتی گم شدن مقطعی بخشی از آنها به شهر کالابار رسید، لباس‌هایی که ۲ دست آنها در دیدار با اروگوئه مصرف و پس از بخشش تعدادی از آنها توسط مسوولان و بازیکنان، چندین جعبه آنها بازنشده و به عنوان بار اضافه به‌ایران بازگردانده شد.
ضمن‌اینکه نباید فراموش کرد تیم هلند به خاطر دو بازیکن مسلمان تیم خود، گوشت و مرغ‌هایی با ذبح حلال به نیجریه آورده بود، اما ما برای ارزش نهادن به بازیکنان افتخار آفرین خود حتی حاضر نشدیم ۲ دست لباس اضافی در روزهای اولیه اردو به آنها بدهیم. البته مشخص نشد قرارداد با شرکت «لگا» که خبر آن توسط تاج مطرح شد و قرار بود پیراهن‌های تیم ایران در این جام را تامین کند، در نهایت چه سرانجامی پیدا کرد؟
به خاطر یک مشت دلار!
تهدیدهای دکتر شهاب در نشست‌های هماهنگی تیم‌ایران با رقیبان در خصوص استفاده از بازیکنان صغرسن تاثیر زیادی روی تیم‌های حریف داشت، اما حمایت نشدن آن از سوی مسوولان، باعث شد‌این تهدیدها جنبه عملی پیدا نکند.
پیش از دیدار با اروگوئه هم‌این انتظار وجود داشت که حداقل نایب رییس فدراسیون فوتبال یا مسوولان فیفا را تهدید کند یا با گذشتن از ۵هزار دلار و اعتراض روی کاپیتان اروگوئه، حرکت مثبتی را انجام دهد، اما این انتظارات بی‌نتیجه باقی ماند و به خاطر یک مشت دلار، حاضر شدیم سکوتی غیر منطقی داشته باشیم و بدون هیچگونه اعتراض رسمی‌تیم خود را به جنگی ناعادلانه برابر تیم جوانان یا بهتر بگوییم امید اروگوئه به میدان بفرستیم.
دل آشپز را هم شکستند!
جمشیدی آشپز با تجربه و پا به سن تیم نوجوانان بود و با پختن غذاهای متنوع، مشکلات تغذیه بازیکنان را کاملا از بین برد.
وی از ساعت ۶ صبح تا ۲۲ شب اکثرا در آشپزخانه حضور داشت و در آن فضای نامناسب، با سن بالایش سعی می‌کرد بهترین مواد غذایی را به شکلی کاملا بهداشتی برای بازیکنان تهیه کند، اما در روز پایانی به وی هم وعده داده شد دستمزدش در تهران پرداخت می‌شود. دیدن اشک‌های‌این پیرمرد و دست خالی‌اش برای بازگشت به تهران در صبح روز پایانی سفر سنگ را هم به گریه در می‌آورد!
مراسم استقبال؛ اوج بی‌برنامگی‌ها
تیم زیر ۱۷سال ایران در سیزدهمین دوره جام جهانی نوجوانان دست به کار بزرگی زد و به عنوان نخستین تیم فوتبال ایران، به مرحله حذفی یک دوره از مسابقات جام جهانی صعود کرد، همچنین ثبت رکورد ۳۷۷دقیقه گل نخوردن در طول‌این مسابقات هم از دیگر افتخارات تیم‌ایران در‌این رقابت‌ها بود.
در این شرایط تیم‌ایران درحالی وارد ایران شد که از‌این تیم استقبالی نه چندان شایسته به عمل آمد. علی کفاشیان زحمت حضور در فرودگاه را به خود نداد و از مسوولان سازمان تربیت بدنی هم خبری نبود.
ارسال نظر