گروه ورزش-مرتضی ناعمه: محمد مایلی‌کهن همیشه فرد ویژه‌ای در فوتبال ما بوده، نه به خاطر مسائل فنی فوتبال بلکه به خاطر مسائلی که گاهی هیچ ارتباطی به فوتبال نداشته است. مایلی‌کهن که به خاطر ویژگی‌های خاص اخلاقیش دشمن کم ندارد، این روزها خود را مهیای نبردی بزرگ می‌کند. او می‌خواهد بدون حضور در هیچ لیستی وارد کارزار انتخاباتی مجلس هشتم شود. پیدا کردن محمد مایلی‌کهن همان‌طور که گاهی اوقات سهل و ممتنع است، گاهی نیز به همین اندازه دشوار می‌شود و شما می‌توانید مدت‌ها روی پیغامگیر او پیغام بگذارید بدون اینکه پاسخی بگیرید. دوستان مطبوعاتیش می‌گویند سوریه است. منتظر می‌مانیم تا بازگردد تا بتوانیم با خود او درباره این ویژه بودنش به بحث بنشینیم.

از سوریه باز می‌گردد، این بار تا پیغام می‌گذاریم جواب می‌دهد؛ اما تا می‌گوییم مصاحبه می‌گوید: «فعلا قصد مصاحبه کردن ندارم» می‌گوییم چرا ؟ از مطبوعات دلخورید؟ انگار منتظر بهانه بود تا داغ دلش تازه شود «آقا شما چرا همچنین فکری کردید. من مشکلی با مطبوعات ندارم. در این مقطع نمی‌خواهم گفت‌وگو کنم.»

برای مایلی‌کهن توضیح می‌دهیم که حضور او در انتخابات اهمیت دارد و برای ما جذابیتی افزون‌تر می‌آورد؛ چون بالاخره او محمد مایلی‌کهن است، مردی که می‌تواند علی دایی را نیمکت‌نشین کند و به هیچ توصیه‌ای هم پاسخی ندهد. «اتفاقا به خاطر این انتخابات هم نمی‌خواهم مصاحبه کنم، به هر‌حال دوست ندارم از رانت‌های خبری سوءاستفاده کنم. شاید همه توان استفاده از این رانت‌ها را نداشته باشند. می‌گوییم رقبای جدی شما از رانت‌های بسیاری قوی‌تر برخوردارند‌، می‌گوید: «من قرار نیست مثل آنها باشم. من وارد یک رقابتی شده‌ام که یا برنده می‌شوم یا بازنده. ما تا وقتی بازنده نیستیم فکر می‌کنیم کسی هستیم، اما بعد از باخت تازه می‌فهمیم هیچی نیستیم.»وقتی اصرار می‌کنیم که بگویید چرا وارد گود انتخابات شدید، می‌گوید: «من دغدغه ویژه‌ای دارم که باعث شده بخواهم به مجلس بروم. وضعیت معیشتی مردم کشور. درست است که اگر انتخاب شوم، نماینده مردم تهران هستم؛ اما من می‌خواهم کاری کنم که اگر شده اوضاع معیشتی مردم کشورم بهتر شود. من خودم از محله‌های پایین شهر تهران رشد کردم و به اینجا رسیدم و با راهنمایی‌های مادر خدابیامرزم به اینجا رسیدم. من درد مردم را می‌شناسم‌. من بین مردم می‌روم تا در بطن جامعه باشم‌، نمی‌خواهم بین من و جامعه‌ام فاصله ایجاد شود.»اما محمد مایلی‌کهن گویا حساب همه جای کار را کرده است؛، برای اینکه خیلی راحت می‌گوید: «می‌دانید من اگر همین امسال تیمی می‌گرفتم حداقل ۱۵۰میلیون تومان قرارداد می‌بستم، اما فکر می‌کنم چهار سال درآمد مجلس این اندازه درآمد سالم نداشته باشد. من هم دنبال درآمد‌های ویژه نیستم. این را گفتم تا بدانید من دنبال چه چیزی هستم.»در بحبوحه انتخابات دوره نهم ریاست جمهوری شاید تنها چهره ورزشی که از ته قلبش به حمایت از یک کاندیدا پرداخت حاجی مایلی بود. در آن روزها مایلی‌کهن عضو موثر و فعال میتینگ‌های انتخاباتی محمود احمدی‌نژاد بود. مردی که وقتی رییس‌جمهوری شد همه منتظر حضور مایلی‌کهن در ساختمان سئول و صندلی ریاست ورزش بودند، اما سهم مایلی‌کهن فقط حکم عضویت در هیات‌مدیره باشگاه پرسپولیس بود «ببین من برای پست و مقام از آقای احمدی‌نژاد دفاع نکردم. به بعضی بگویی بیا کارمند ساده باشگاه پرسپولیس بشو با کله می‌آیند‌، اما من وقتی بدانم به درد کاری نمی‌خورم مطمئن باشید سراغ آن کار نمی‌روم.»از او می‌پرسیم: فکر می‌کنید رای بیاورید؟ «معلوم نیست که انتخاب شوم. آنقدر آدم‌های مهم در انتخابات حضور دارند که مشخص نیست رای بیاورم؛ اما مثل همیشه به عنوان یک فرد مستقل در انتخابات شرکت می‌کنم؛ آن هم با کمترین تبلیغات.»