وزنه‌بردار طلایی پارالمپیک آتن گفت: می‌خواهم در وزنه‌برداری معلولان رکورد «حسین رضازاده» را بزنم، چرا که معتقدم استعداد معلولان بیشتر از افراد سالم است.

کاظم رحیمی درباره میزان آمادگی‌اش اظهار کرد: در حال حاضر در سومین اردوی آماده‌سازی پارالمپیک پکن به سر می‌برم. تمریناتم بیشتر تخصصی است و در کنار کار فنی، آب درمانی و بدنسازی کم‌فشار جهت حفظ آمادگی را نیز انجام می‌دهم. وی ادامه داد: در حال حاضر ۱۲ نفر در اردو مشغول تمرین هستند و از این بین تنها ۸ نفر به پارالمپیک پکن اعزام می‌شوند. برخلاف آتن، اردوهای پکن بسیار مستمر و منظم برگزار می‌شود که تاثیر بسیاری در بازدهی خواهد داشت.

قهرمان وزنه‌برداری معلولین جهان متذکر شد: در مسابقات جهانی تایوان وزنه ۲۵۵ و نیم کیلوگرمی را زدم و مدال طلا گرفتم. اگر بتوانیم از ۸ وزن ۴ مدال طلا بگیریم، قهرمان دنیا می‌شویم. ملی‌پوش وزنه‌برداری معلولین ایران درباره سطح پارالمپیک یادآور شد: المپیک بالاترین سطح ورزشی است. نمایشگاه قدرت و مسائل فنی بوده و آرزوی هر ورزشکاری است که در این مسابقات حضور پیدا کند. تمام تلاشم را می‌کنم تا دومین مدال طلای پارالمپیک خود را در پکن کسب کنم.

وی درباره نیازها و مشکلات تیم وزنه‌برداری تصریح کرد: امکانات رفاهی، تغذیه و محل اسکان در مجموع مناسب است. قرار است کمبود روانشناس و پزشک تغذیه جبران شود. برای پر کردن اوقات فراغت ورزشکاران باید کارهای فرهنگی انجام شود که برگزاری کلاس‌های آموزشی می‌تواند چاره‌ساز باشد.

وی ادامه داد: تیم وزنه‌برداری اردوی تدارکاتی ۴۵ روزه در چین برپا کرده است؛ اگر برای معلولین نیز در شهرهایی که آب و هوای گرم‌تری دارند، از جمله کیش اردو می‌گذاشتند خیلی بهتر بود؛ چرا که سرما روی بدن و عملکرد ورزشکاران اثر می‌گذارد و با کاهش انعطاف بدن میزان آسیب‌دیدگی افزایش می‌یابد. کاظم رجبی درباره شناخت از حریفانش گفت: تیم‌ملی چین اخیرا تلاش بسیاری کرده و در اثر تمرینات مستمر نتایج خوبی گرفته است. عراق، مصر، لیبی و تایلند از اصلی‌ترین رقیبان من در پکن خواهند بود. البته فاصله ۳۰کیلوگرمی داریم. شناختی نسبی از حریفانم دارم؛ چرا که فقط در مسابقات آنها را می‌بینم. دارنده مدال طلای المپیک آتن در پایان اظهار کرد: با وجود سابقه بسیار در عضویت تیم‌ملی و کسب قهرمانی‌های مختلف مسوولان ورزش همیشه بین ما و افراد سالم تبعیض قائل می‌شوند. چرا در آتن جوایز ما یک هفتم جوایز سایر ورزشکاران بود. حداقل فاصله‌ها را پر کنید. وی ادامه داد: سازمان تربیت‌بدنی نسبت به معلولین بی‌توجهی و بی‌مهری می‌کند و به قول‌ها تعهدی نشان نمی‌دهد. با وجود یک سال و نیم تاخیر، تنها ۶۰درصد جوایز ما پرداخت شده، چرا کسی صدای ما را نمی‌شنود. این مساله تاثیر منفی در روحیه معلولین می‌گذارد.