یزدانی خرم: در بیابان سوله می‌سازند می‌گویند سالن ورزشی است

ورزش شده سکوی پرتاب مدیران به پست‌های بالاتر

رییس فدراسیون کشتی در مجمع انتخابات هیات کشتی تهران گفت: ‌تهران از لحاظ امکانات ورزشی بسیار فقیر است.

محمدرضا یزدانی خرم در این مجمع گفت: امکانات ورزشی تهران بسیار ضعیف و حتی زیر صفر است. در تهران ۴۰ سال قبل، دو سالن هفتم تیر و افراسیابی بود که اکنون هم همان دو سالن را داریم؛ در حالی که در شهرستان‌ها سالن‌ها و ورزشگاه‌های متعددی ساخته می‌شوند. امکانات نیز باید در مرکز شهر فراهم شوند، نه این که در بیابان و خارج از شهر یک سوله بسازیم و بگوییم سالن ورزشی ساخته‌ایم.

وی ادامه داد: انتظارات مردم با امکانات ما اصلا هم‌خوانی ندارد. در تهران باید ۱۰ تا ۱۲ خانه کشتی داشته باشیم. کشتی هنوز طرفداران خود را دارد و به امکانات زیادی نیاز است. کشتی تهران جای کار زیادی دارد. باشگاه‌ها به رشته‌های درآمدزا پرداخته‌اند که باید تغییر فرهنگ صورت گیرد.

یزدانی خرم به نقش کشتی در ورزش ایران اشاره کرد و افزود: کشتی بیشترین مدال را در بازی‌های المپیک، مسابقات جهانی و بازی‌های آسیایی به دست آورده و ورزش سنتی و ملی- مذهبی ایران است که به این دلایل ورزش اول کشور است. در ایران پرچم دست کشتی است و اگر کشتی موفق شود، ورزش ایران موفق شده است.

وی به انجام استعدادیابی و کار ریشه‌ای تاکید کرد و گفت: «برزگر» مسوولیت استعدادیابی را بر عهده گرفته که برخی‌ها این کار را شوخی فرض می‌کنند، در حالی که کار بزرگی است. استعدادیابی در تهران باید از مدارس جنوب شهر شروع شود. برای سنین پایین باید ابتدا کلاس ژیمناستیک گذاشت و سپس الفبای کشتی را آموزش داد. وضعیت کشتی باید طوری شود که در هر وزن ۱۰ تا ۱۵ کشتی‌گیر هم ردیف داشته باشیم. برخی‌ها فکر می‌کنند این شوخی است؛ در حالی که باید ساماندهی کرد تا آن طور که می‌خواهیم کشتی را اداره کنیم، اما امکانات کم است و بیش از امکاناتی که به امثال حمید سوریان و علیرضا رضایی داده شده، آنها کار می‌کنند. قهرمانی که ۱۰ سال زحمت کشیده توقع دارد، مزد آن را بگیرد و آینده‌اش تامین شود و اگر انتظارات آنها را برآورده نکنیم، چگونه می‌توانیم توقع داشته باشیم که قهرمان شوند و رکورد بزنند؟

رییس فدراسیون کشتی در پایان به حفظ ثبات مدیریت در ورزش تاکید کرد و گفت: متاسفانه تربیت بدنی شده سکوی پرتاب به پست‌های بالاتر، در حالی که باید ثبات مدیریت حفظ شود و یک مدیر ورزشی طرح‌هایش را به پایان برساند. مدیران دولتی دلسوزی کنند و پول در اختیار گذاشته شده را برای ورزش هزینه کنند.