محمد محمد ی - شاید بتوان «اپیدمی شوم دوپینگ» را به یک دهه اخیر از عمر ورزش ایران نسبت داد اما هرگز نمی‌توان منکر این شد که چند دهه است برخی ورزشکاران مطرح کشور به طرق مختلف دوپینگ می‌کنند.

در حالی که بسیاری از مربیان کشورمان در محافل خصوصی به وجود پدیده دوپینگ در فضای ورزش اشاره می‌کنند، اما تا به امروز بنا به دلایل نامعلوم - و شاید هم معلوم - کمتر نام چهره‌های دوپینگی اعلام شده است. بسیاری از صاحب نظران معتقدند که اگر پدیده دوپینگ چند دهه قبل در نطفه خفه می‌شد شاید امروز شرایط متفاوتی بر ورزش کشور حاکم بود؛اما از سویی دیگر برخی از کارشناسان بر این نظر تاکید دارند که؛ این اتفاق ناخوشایند همسو با رشد ورزش قهرمانی و حرفه‌ای رشد کرده و اجتناب ناپذیر است.

امروزه در باشگاه‌های معتبر جهان برای مقابله با محرومیت‌های ناشی از دوپینگ ورزشکاران، کمیته‌هایی مجزا تشکیل شده تا خود باشگاه‌ها قبل وقوع فاجعه با تست کردن ورزشکاران شان از سلامت آنان مطلع شوند اما در کشور ما نه تنها این اتفاق نمی‌افتد بلکه متأسفانه در برخی از باشگاه‌ها افرادی هستند که خود در زمینه دوپینگ با بازیکنانشان همکاری می‌کنند.

دوپینگی‌ها را مخفی کنید!

از بدو تشکیل ستاد مبارزه با دوپینگ در ورزش کشورمان، شاهد اقدامات مؤثری از سوی این ستاد بوده‌ایم، اما به رغم آن اقدامات همواره این پرسش در ذهن علاقه‌مندان به ورزش مطرح بوده که چرا نام چهره‌های دوپینگی بدون در نظر گرفتن برخی ملاحظات اعلام نمی‌شود؟

دو سال پیش در آستانه سفر تیم ملی کشورمان به مسابقات جام جهانی آلمان، مربیان تیم ملی ناگهان اقدام به حذف نام دو بازیکن مطرح کردند و دلایل خود برای این اقدام را صرفا فنی دانستند، اما بعدها این مساله افشا شد که دلیل اصلی حذف آن دو نفر مشکوک بودن به دوپینگ بوده است. دکتر شریف رییس کمیته ضد دوپینگ فوتبال می‌گوید: برای ما مستندترین مدرک، جواب آزمایش ورزشکاران است و نمی‌توانیم بنا بر شندیده‌ها و حدسیات افراد اقدام به کاری نماییم. از دکتر شریف می‌پرسیم که آیا فضای ورزشی ما پاک است؟: «بنده هم معتقدم که ابدا این طور نیست اما ما به جز جواب آزمایش نمی‌توانیم به مدرک دیگری تکیه کنیم.

فدراسیون‌های جهانی مانعی بر سر راه پوشش کاذب

در کشورهای صاحب ورزش با ورزشکاران دوپینگی بدون کمترین تعارف برخورد جدی صورت می‌گیرد، حتی اگر آن ورزشکار در سطح جهانی صاحب مدال و عنوان باشد. این شائبه در ورزش کشورمان وجود دارد که برخی افراد با وارد کردن فشار به فدراسیون‌ها مانع افشا شدن نام ورزشکاران دوپینگی می‌شوند.

دکتر شریف در این باره می‌گوید: تا امروز به ما نگفته‌اند اسم ورزشکاران را اعلام نکنیم و پیرامون دوپینگ فردی یا افرادی پوشش کاذب بدهیم.

شریف در ادامه می‌گوید: ما نمونه‌های آزمایش را به خارج از کشور می‌فرستیم و آنها بلافاصله پس از رسیدن به جواب و در صورت مثبت بودن جواب آزمایش یک ورزشکار، رونوشتی از آن را به فدراسیون جهانی رشته مربوط می‌فرستند، یعنی اگر ما هم بخواهیم پوشش کاذب بدهیم، فدراسیون‌های جهانی این اجازه را نمی‌دهند.»

بازی موش و گربه

این پرسش نیز مطرح است که آیا برخی ورزشکاران کشورمان با استفاده از روش‌های خاص، چهره دوپینگی خود را مخفی نگه می‌دارند؟

شریف در این مورد می‌گوید: متاسفانه این مساله وجود دارد و برخی داروها هستند که قابل ردیابی نمی‌باشند از سویی برخی مواد نیز وجود د ارد که می‌توانند نقش پنهان‌کننده مواد نیروزا را ایفا کنند. جالب آنکه مسوولان «وادا» و روسای ارشد فیفا و دیگر فدراسیون‌های جهانی نام این موضوع را «بازی موش و گربه» گذاشته‌اند! حتی «آرنولد» ورزشکار مطرح آمریکایی اخیرا به این بازی موش و گربه اشاره کرده است.

چندی قبل در خبرها داشتیم که در یک باشگاه ورزشی سرمربی تیم، بازیکنان خود را به دوپینگ کردن تشویق می‌کند.

یکی از مربیان فوتبال کشورمان هم اخیرا در مصاحبه‌ای پر سر و صدا مدعی شده بود: چون بازیکنان دیگر تیم‌ها دوپینگ می‌کنند، من هم از بازیکنانم خواسته ام دوپینگ کنند. این اخبار و شنیده‌ها سرفصل تازه‌ای را می‌گشاید؛ سر فصلی با عنوان " دوپینگ سازمان یافته»!

خطرناک‌ترین بخش ماجرا همین است که گروهی مافیایی در ورزش ایران سعی در سازمان‌دهی پدیده دوپینگ دارند. دکتر شریف با تایید این موضوع می‌گوید: ما با دوپینگ سازمان یافته روبرو هستیم اما در اینجا نیز نمی‌توان بدون مدرک مستند اقدام به برخورد با فرد یا افرادی داشت.

شریف به یک ماجرای عجیب اشاره می‌کند: چندی پیش پدر یک فوتبالیست جوان آمد و مدعی شد که بازیکنان تیم پسرش به راحتی دوپینگ می‌کنند و مربی‌شان هم برخوردی با آنها ندارد. ما سریعا کنترل نامحسوس خود را آغاز کردیم اما ادعاهای پدر آن فوتبالیست ثابت نشد.

نتیجه‌گیری

همانطور که دکتر شریف می‌گوید اثبات دوپینگ تنها با در دست داشتن پاسخ منفی آزمایش ممکن است، اما هیچکس نمی‌تواند منکر رواج این پدیده در ورزش کشورمان شود. شاید برای ریشه‌کن نمودن این عادت غلط در ورزش، نیاز به یک سری اقدامات چکشی باشد و شاید هم بهترین اقدام شناسایی افرادی که سعی در سازمان دادن دوپینگ دارند تلقی گردد.