نگاه
هوشنگ نصیرزاده: فوتبالیست‌های ایرانی در دهه ۶۰ سیر می‌کنند
متاسفانه برخی از دوستان فوتبالیست به جای مدرن و حرفه‌ای کردن افکار خود هنوز عقایدشان را با سکوها هماهنگ می‌کنند و نمی‌خواهند بپذیرند دنیای فوتبال عوض شده و نگاه سنتی گذشته دیگر در هیچ کجای فوتبال دنیا وجود ندارد. کارشناس مسائل داوری و حقوقی کشور با انتقاد از تفکرات سنتی حاکم بر فوتبال ایران تاکید کرد که برخی بازیکنان ایرانی هنوز در دهه ۶۰ سیر می‌کنند.
هوشنگ نصیرزاده در گفت‌وگو با ایلنا با انتقاد از تفکرات سنتی و به روز نشده فوتبالیست‌های ایرانی اظهار کرد: نمی‌دانم چرا برخی بازیکنان فوتبال ما هنوز در دهه ۶۰ و حتی قبل از آن سیر می‌کنند. اینها انگار هنوز نمی‌دانند دنیا وارد هزاره سوم شده و بیش از ۱۲ سال هم از این هزاره گذشته است. متاسفانه برخی از دوستان فوتبالیست به جای مدرن و حرفه‌ای کردن افکار خود هنوز عقایدشان را با سکوها هماهنگ می‌کنند و نمی‌خواهند بپذیرند دنیای فوتبال عوض شده و نگاه سنتی گذشته دیگر در هیچ کجای فوتبال دنیا وجود ندارد.
وی با انتقاد از این شرایط فوتبال کشور افزود: نمی‌دانم چرا بازیکنی که ۱۰ برابر دیه یک فرد از باشگاهش در قالب یک قرارداد حرفه‌ای پول گرفته تصمیمی برای حرفه‌ای شدن ندارد. بحث من بر می‌گردد به دربی هفتاد و ششم. دیداری که با گذشت چند روز از آن هنوز ترکش‌هایش به این و آن می‌خورد و انگار قرار نیست بی‌خیال آن شوند. خیلی جالب است بعد از دربی برخی بازیکنان استقلال مرا پرسپولیسی خطاب کرده و برخی بازیکنان پرسپولیس هم مدعی شده‌اند که من استقلالی‌ام. به نظرم این‌گونه رفتارها در افغانستان که هیچ، در دورافتاده‌ترین جزایر دنیا هم منسوخ شده و اتفاق نمی‌افتد.
این کارشناس مسائل داوری فوتبال در ادامه با اشاره به وقایع روز دربی گفت: موضوع کارشناسی داوری بازی دربی همیشه برای خود قصه‌ای‌است. قصه‌ای که از یک هفته قبل از این بازی برای انتخاب داور آن شروع و معمولا چند روز پس از آن هم ادامه خواهد داشت. غافل از اینکه طبق فرموده آقای انیشتین که معتقد است تمام انرژی‌های دنیا توان یک ثانیه عقب راندن زمان را ندارند، تمام کارشناسان دنیا هم توان تغییر یک تصمیم داور را ندارند.
وی تصریح کرد: به نظرم کالبد شکافی‌های بیش از حد اتفاقات دربی سودی ندارد و بهتر است به جای این، افکارمان را کمی حرفه‌ای کنیم. به نظرتان بازی که تمام شده و چند روز از آن گذشته کارشناسی آن چه نفعی دارد؟ چرا برای صحنه‌هایی که رخ داده و قابلیت بازگشت ندارد به جان هم افتاده‌ایم.
ارسال نظر