به بهانه سالگرد ۸ آذر
اگر آن دیوانه به زمین نمی‌آمد
خبرگزاری مهر- دیروز هشتم آذر ماه یازدهمین سالروز صعود تیم فوتبال ایران به مسابقات فوتبال جام جهانی ۱۹۹۸ است، روزی که فوتبال ایران هرگز آن را از یاد نخواهد برد و بی‌تردید هیچ واقعه فوتبالی دیگری حلاوت و شیرینی آن پیروزی را برای ایرانیان نخواهد داشت.
روزی که استرالیا در بازی رفت در ورزشگاه آزادی مقابل تیم خسته ایران به تساوی یک بر یک دست پیدا کرد، «بی‌بی‌سی» در گزارش خود آورد تیم تری ونه بلز با این تساوی به احتمال قریب به یقین سی‌و‌دومین تیم راه یافته به جام جهانی خواهد بود، اما در دیدار برگشت، اتفاق دیگری رقم خورد.
صحنه‌های بسیاری از آن دیدار که گویی با دور تند فیلمبرداری شده بود در ذهن ایرانی‌ها باقی مانده است. مهم‌ترین صحنه، گلی بود که خداداد عزیزی با ظرافت مثال زدنی از میان پا و دست مارک بوسنیچ وارد دروازه تیم میزبان کرد و ایران را به جام جهانی فرستاد، اما لحظات ناب دیگری هم بودند که همواره در پستوهای ذهن، تازگی آن حفظ می‌شود. لحظه‌ای که «ویه‌را»، مربی برزیلی تیم ملی، سیگار خود را که ناتمام به زمین انداخته بود دوباره میان لبهایش گذاشت. صحنه‌ای که آن مرد دیوانه که در نزد ایرانی‌ها بسان فرشته نجات است تور دروازه تیم ملی را پاره کرد تا آن وقفه باعث شود بازیکنان ما نفسی بکشند و به بازی برگردند و در مقابل، استرالیایی‌ها از شور و حرارت بیفتند و صحنه‌هایی که احمدرضا عابدزاده زیر فشار حملات استرالیایی‌ها، فقط خنده به لب داشت و خنده به لب داشت و خنده به لب داشت. خداداد عزیزی، کسی که در آن دیدار یک پاس گل داد و یک گل زد، در مورد هشتم آذر می‌گوید: «آن روز مثل خاطره‌ای شیرین در ذهن همه ایرانی‌ها می‌ماند. هنوز که هنوز است خوشحالم با گلی که وارد دروازه استرالیا کردم، باعث شادمانی مردم کشورم شدم. از اینکه باعث غرور هموطنانم شدم، به خود می‌بالم.»
و اما آن دیوانه که معلوم نشد از کجا پیدایش شد و چرا تور دروازه تیم ملی ایران را پاره کرد. توقف چند دقیقه‌ای بازی، ایرانی‌ها را به خود آورد و آنها به این خودباوری رسیدند که می‌توانند با در دست گرفتن ضرب آهنگ بازی، حتی تیم بزرگی چون استرالیا را در خانه‌اش ناکام بگذارند، این اتفاق افتاد. در دقیقه ۷۱ بازی، خداداد عزیزی در حالی که در کنار خط کرنر به زمین افتاده بود با حرکتی ناگهانی از جا جست و توپ را به کریم باقری داد تا او فاصله گل‌ها را به حداقل برساند و تنها دقایقی بعد عزیزی با پاسی که از دایی دریافت کرد، مهر خموشی بر لب ورزشگاه کریکت ملبورن و انبوه طرفدارانش زد. «نمی‌شود از نقش شانس به‌سادگی گذشت. ما با شانس و البته زحماتی که بچه‌ها کشیدند مقابل استرالیا به برتری رسیدیم. اما مهم‌تر از همه، احمدرضا عابدزاده بود. اگر او نبود ما چندین و چند گل می‌خوردیم. لطف خدا و جسارت احمد و زحمات بچه‌ها و البته شانس، باعث شد به جام جهانی فرانسه صعود کنیم و من همیشه با یادآوری آن روز، لبریز از خوشحالی می‌شوم.» حماسه‌ساز ملبورن این را در ادامه می‌گوید.
ارسال نظر